Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵7🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...

Hava bugün diğer günlerin aksine daha sıcaktı. En azından kemiklerine kadar titreyeceğin rüzgar yoktu. Mesut sabah kahvaltısını yapıp bölüğüne gitmişti, ben de bu arada evde canım sıkıldığı için lojmanların etrafında tur atıyordum.

Bugün yazma takmak yerine Mesut'un aldığı şapkayı takmış, atkıyı da boynuma dolamıştım. Görünen tek yerim gözlerimdi resmen.

Lojmanların en ucuna gidip yokuş aşağı dağları izledim. Buradan manzara çok güzel görünüyordu. Uzaktan gelen seslerle bulunduğum yerden sola doğru gidip görünen binaya baktım. Askerler sabah sporunu yapıyormuş gibi duruyorlardı. Sırf izlerken yakalanmamak için yeniden eski yerime dönüp manzarayı izledim.

Aklıma dün akşam Mesut yüzünden hissettiklerim doldu. Karnımın ağrıması, kalbimin anlamsız çırpınışı ve kasılan bedenim. Düşününce bile yanaklarım kızarmıştı.

Sabahsa Mesut yine asık suratıyla hayatına devam etmişti. Sanki güneş batınca başka biri güneş doğunca başka biriyle evliymişim gibi hissediyorum.

Kafama aldığım darbeyle korkuyla öne doğru atıldım. Aynı zamanda iri iri açtığım gözlerimle dönüp arkama baktım. İki tane çocuk gülerek bana bakıyordu. Ellerindeyse yuvarlak yaptıkları kar topları vardı. Gözlerimi kısıp bende yerden kar aldım. Belli ki canları oyun oynamak istiyor.

Ben onlara attıkça onlarda bana atmıştı. Öyle ki gülme seslerimiz tüm lojmanda yankılanmıştı. Bir ara çocukların anneside gelip bize katılmıştı. Diğer lojmandaki çocuklar ve genç kızlarda dahil olunca kalabalık bir grup kar topu oynar olmuştuk.

Yorulduğum için ellerimi teslim olurmuş gibi yukarı kaldırdım.

"Benden bu kadar. " nefes nefese konuştum. Sanki hepsi benim oynamama bağlıymış gibi oynamayı bırakmış ve homurdanmalar başlamıştı. Siz devam edebilirsiniz demek yerine gülümsedim. İlk defa bu kadar sıcak insanlarla bir araya gelmiştim.

"Ama abla daha biz yorulmadık. " benim yaşlarımdaki kızın isyanı ile kıkırdadım. Sadece gözlerim göründüğü için genç olduğumu fark edememişti.

"O zaman şöyle yapalım. Şimdilik evlere dağılalım. Akşam herkes hazırlıklı olsun yokuş aşağı kaymaya gidelim. "Çocuklar deli gibi çığlık atarken kızlar bu fikri beğenmiş olmalı ki gülüşmüşlerdi.

"Olur. Hatta bu fikir daha güzel oldu. " daha demin benimle konuşan kız arkadaşlarından ayrılıp bana doğru geldi. Hala gülüşünü silmemiş ve parlayan mavi gözleriyle bana bakmıştı.
"Benim adım Hatice. Senin adın nedir abla?" Atkımı çeneme kadar indirip bende gülümsedim. Kızın gözleri genç yüzümde dolaşırken şaşırdığı belli oluyordu.

"Bende Mutlu. Memnun oldum. " başıyla onayladı. Beni büyük biri olarak düşünmesi benim hatam değil. "Şuradaki lojmanda oturuyorum. " işaret ettiğim yere baktı. Gözleri iri iri bana dönüp bu defa gerçek anlamda süzdü beni.

"Sen Mesut abinin eşi misin?" Başımla onayladım. "Bu kadar güzel olacağını düşünmemiştim. " utangaç bir gülüş atıp gözlerimi kaçırdım. Güzel olduğumu bu aralar çok sık duyar olmuştum.

"Akşama görüşürüz o zaman. Ezandan sonra herkes hazır olsun. " sesimi duyurmak için biraz sesli söyledim. Herkesten onaylar mırıltılar çıkmıştı. Kıza el sallayıp eve doğru adımladım. Akşam için yemek hazırlayıp Mesut'la konuşmam gerekiyordu. Ya benim gitmeme izin vermezse.

"Saçmalama Mutlu. Adamı az çok tanıdın, öyle biri değil. " kendi kendimi onayladım. Hem akşam güneş battıktan sonra uysal birine dönüşüyor. Belki o zaman suyuna gidersem bana bir şey demez.