Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵55🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.

Bölüm sınırı:
Beğeni:500
Yorum:150
Geçince bölümü yazacağım.

.Osman.

Motorun hırıltılı sesi ve Esra'nın alıp verdiği derin nefeslerle yoluma bakıyordum. Daha yeni güneş doğmuş ve bizim abimlerin evine varmamıza az kalmıştı. Esra abisinin yanına gitmek istemişti ancak teklif edince geri çevirmeden kabul etti. Bizimkilerle tanıştıracağım ancak sadece arkadaşım olarak. Aramızdaki yaş farkından dolayı milletin bizi yargılayacağını düşünüyordu. Endişesinin yersiz olduğunu söylemek istesemde ben de biliyorum ki herkes bize farklı gözle bakacaktı.

Arabayı lojmanların olduğu yere çekip indim. Binbaşı olmanın en güzel yanı istediğin zaman araba alabiliyorsun. Hoş bu araba Esra'nın şahsi arabası.

"Esra. Uyan hadi. " kolunu dürttüm. Huysuzca yüzünü buruşturup olduğu yerde kıpırdandı. "Abimlerin evine geldik. Uyan hadi. " dediğim şeyle gözleri irileşti ve olduğu yerde dikeldi. Gözleri bulunduğumuz yeri keşfe çıkarken sertçe yutkundu.

"Yol çok çabuk bitti. " endişeli halinin yerini ifadesiz yüzü aldı ve sonunda gözleri bana kaydı. Bulunduğum anın keyfiyle sırıtarak onu izliyordum. Hala Esra'yla adı konulmamış bir durumumuz olsa da sonuç olarak yanımda.

"Bence yol yakınken dönelim. " sesindeki gergin tınıyı anında yakalamıştım. Kapımı açıp aşağı indim. Bu arada Esra da hemen peşimden aractan indi. Siyah dar kazağı ve mavi kot pantolonuyla fazla iyi duruyordu. Hele belirgin vücut hatları giydiği kıyafetle daha belli oluyordu. Uzun siyah saçlarıysa kalçasını kadar iniyordu.

"Merak etme bizi güzel karşılayacaklar. " sessizce beni takip etti. Yıkılmaz duran haline rağmen gergin olduğunu biliyordum. O yüzden serçe parmağımla onun parmağını kavradım. Ancak elini geri çekerek temasımı kesti. Biri görecek diye korkuyordu.

Kapıyı dövdüm. Abimlere karargah telefonuyla haber vermiştim. Bugün geleceğimizi biliyorlardı. Zaten evin içinde de koşturanların sesini duyabiliyordum. Sefer'in sesi bile geliyordu.

Saniyeler içinde sonunda kapı açıldı. Mutlu yengem kucağındaki Maral ile kapıda dikilirken abim hemen yanındaydı. Sefer'le Osman ise yan yana karşımda duruyordu. Gözlerim direkt olarak Sefer'de takılı kaldı. Gözleri dolu dolu bana bakan kardeşimle istemsiz boğazıma yumru oturdu. Yanımda Esra olmasa eminim salya sümük ağlardım.

Kollarımı iki yana açmamla Sefer mesajı alıp hızla gelip bana sarıldı. Bu eşeğin annelik görevini ben yapıyordum resmen. Sefer kollarımın arasında sarsıla sarsıla ağlarken arada bana küfür ettiğini duydum.

"Şerefsiz. Seni çok bekledim. " Sefer burnunu çekerek benden ayrıldı. Ancak ela gözleri benden yanımdaki kadına dönünce bir anda hazır ola geçip selam durdu. Belli ki benim aksime Esra komutanı tanıyordu. "Komutanım hoşgeldiniz. " şaşkın bakışları Mesut abime döndü. Onun davet ettigini sanıyordu.

"Hoşbulduk asker rahat ol. " Esra Mesut abimle konuşurken ben de kısaca Osman'la sarılıp Mutlu yengemin yanına geçtim. Evime kavuşmuşum gibi huzurluydum. Kucağındaki yeğenimi kucağıma alırken yengem konuştu.