Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵33🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.

Bölüm sınırı:
Beğeni:1500
Yorum:500

🧵MESUT🧶

Çaresizce beklemek benim gibi biri için hep olmuştu. Çaresizce olmayan ailemi beklemek. Çaresizce yakışıklı olmayı beklemek ve en zoru çaresizce karımın beni sevdiğine inanmaya çalışmak.

Sekiz ay boyunca beni bekleyemez. Hem de onun kadar güzel biri neden beni beklesin ki? Beklemişti. Ancak ben kendi korkularım yüzeye çıkınca ilk onun kalbini kırmıştım. Geçmişimle yüzleşemeyecek kadar korkak olduğum için kolay yolu tercih ediyordum. Mutlu benim gibi birini sevemez. Evet sevdiğine inanabilirim ancak bunun aslında kendimi kandırmak olduğunu biliyorum.

Kim benim gibi birini sevmek ister ki? Okul müdürünün defalarca kez dediği gibi, ben çirkin bir adamım. Çirkin insanların bu hayatta şansı olmaz. Sevilmekle ilgili.

Ancak bana evlat verdi. Sevmese benimle yuva kurmaz diye düşünmeye çalıştıkça gerçekler yüzüme tokat gibi inip duruyordu. Mutlu benimle mecburiyetten evlendi. Hem etrafımda evli olanların çoğu birbirini sevdikleri için aile olmuyorlar. Aileleri uygun görüyor onlarda devam ettirmeye çalışıyor. Tıpkı bizim evliliğimiz gibi. Mutlu benimle zorla evlendi ve devam ettirmeye çalışıyor.

Bir anda karanlık oda tamamen aydınlandı. Daldığım derin düşüncelerden irkilerek sıyrıldım ve yeniden karanlığa bürünen odada gözlerimi gezdirdim. Saniyeler içinde camları titretecek kadar gürültülü bir ses duyuldu. Yatak odasından Mutlu'nun çığlığına katılan bebek sesiyle oturduğum divandan hızla kalktım. Duvarda elimi gezdirdim ve sonunda lambayı yaktım.

Mutlu'nun yanına gitmek için kapıyı açmıştım ki kucağındaki bebeğimizle içeri daldı. Divana gidip oturur sanarken gelip yanımda ayakta durdu. Bir kere bile gözlerini kaldırıp bakmamıştı.

Yağmurun şiddeti giderek artarken rüzgarın seside eklendi. Ürkütücü sesler evin her yanını sarmıştı. Esen sert rüzgar pencereden sızdığı için bir çok ses duyulmaya başladı.

Gözlerim pencereden dibimdeki karıma kaydı. Korkudan iri iri açtığı gözleri etrafta dolanıyordu. Aynı zamanda ağlayan bebeği susturmak için habire bir şeyler mırıldanıyordu ancak korkudan ne dediği anlaşılmıyordu.

Yeniden oda aydınlanınca gelecek sesi tahmin ettim ve erken davranıp Mutlu'yu divana doğru çekiştirdim. İtiraz etmeden peşimden geldi ancak divana oturamadan yeniden camları sallandıracak şekilde gürültü kopunca Mutlu kucağındaki bebeğe daha çok sarılıp gözlerini sıkıca kapattı. Korkudan titreyen karımı yaşadığımız her şeyi kenara bırakarak kollarımın arasına çektim. Şiddetli yağmur hem çatıyı hem de pencereye düşman dövermiş gibi dövmeye devam etti.

"Bebeği bana ver. " kollarında sıktığı bebeği sakince sol koluma aldım. Sağ kolumuda titreyen Mutlu'ya sarıp kendime doğru çektim. Bunu bekliyormuş gibi hızla kollarını belime doladı. Dudaklarım iki yana gerilirken ayaklarımı divanda uzattım ve Mutlu'yla yarı uzanır hale geldik. Bir yanımda kızım bir yanımda korkak karım duruyordu.

"Çok şiddetli. İlk defa böyle oldu. " daha Mutlu yeni lafını bitirmişti ki bu defa daha parlak bir ışık yayıldı. Rüzgâr çatıyı uçuracak kadar şiddetlendi ve sesi duyuldu. Beni bile irkiltecek kadar şiddetli bir sesti hem de. Saniyeler içinde oda tamamen karanlığa büründü. "Mesut korkuyorum. " Mutlu'nun ağlamaklı sesini ek olarak kızımda sesten ağlamaya başlamıştı. Ne yapacağımı bilmediğim için bocaladım.