Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵40🧶

🧵Osman🧶

Açılan kapıdan kimse görünmesede arkamdaki Sefer ve yıkılmış Hakan ile içeriye doğru ilerledim. Son anda kapısının arkasına saklanmış kızı görebildim. Kollarını yüzüne siper etmiş şekilde duruyordu. Açılan kapı yüzünden dayak yiyeceğini düşünüyor olmalı.

"Siz odaya geçin geliyorum ben. " Sefer iki işaret parmağını birbirine sürtüp bizi işaret etti. Bu arada sesimi duyan kız anında kollarını indirip iri iri açtığı gözleriyle bana bakıyordu.
"Yürü dedim Sefer. " dişlerimi birbirine bastırdığımı anlayıp hızlı adımlarla Hakan'ı takip etti.

"Geldin. Seni bekliyordum. " ince sesi kulaklarıma dolan kıza bakmak için kafamı ona doğru çevirdim. Dudaklarındaki kocaman gülümseme ile bana bakıyordu. "Beni burada bırakıp gittin sandım. " parmaklarını koluma dolayınca istemsiz irkilip kendimi geri çektim. Hiçbir zaman temas seven biri olmadım. Hoş şimdiye kadar beni bekleyen kimsede olmadı.

Hareketimden dolayı yüzü anlık düşsede hızlı toplayıp kendi kendine alkış çalmaya başladı.

"Beni de yanında götüreceksin değil mi? Onun için geldin. " heyecanlı sesiyle kaşlarım derinden çatıldı. Bu kızla ne ara bu denli samimi oldukta benimle gelmek istiyor.

"Benim gittiğim yere sen gelemezsin." Kabaca terslemem ile gülümsemesi tamamen silindi. Şimdiye kadar konuştuğum birkaç tane kadın oldu. Onlarlada çok muhabbet ettim denemez. Hatta en çok kelime kullandığım kişi Mutlu yengem bile olabilir.

"O zaman sen gitme. " düştüğüm duruma sinirlenip elimi enseme attım. Yahu bu kızı getirirken kimse başıma bela olacağını söylememişti. "Hem kahraman kurtardığı kişiyi tek bırakmamalı. Ya yine başına kötü şeyler gelirse. " bunu derken duvara boş gözlerle baktı. Beni kahramanı olarak görüyordu.

"Senin kahramanın ben değilim. Mesut abim. " saçma konuşmayı kesmek için bende oturma odasına doğru ilerledim. Adı belli olmayan kız ise açık unuttuğumuz kapıyı örtüp peşime takıldı.

"Ama benim kahramanım sensin. " bunu duyan Sefer kahkahayı bastı. Yere oturan kardeşimin dizine tekmeyi savurdum. Acıyla inledi ve sessizce yerinde oturdu. Hakan'sa bizi umursamadan pencereden dışarıya bakıyordu. Hepimiz onun için izin aldık ve iznimiz bu şekilde geçecek gibi duruyor.

"Kahraman. " Sefer dayanamayıp bana seslenince kıstığım gözlerimi ona çevirdim. Düştüğüm durumdan memnun bir şekilde duruyordu. "Biliyor musun, bizimkinin göbek adı Kahraman. " daha deminki tavrım yüzünden yüzünü asan kız hızla bana döndü. Sefer'i ciddiye aldığı için artık onun için tescillenmiş bir kahramanım.

"Bak işte seni tek kahraman gören ben değilim. Keşke benimde adım olsaydı. " ela gözlerini benden kaçırıp yeniden Sefer'e baktı. "Benim göbek adım ne peki?" Sefer'in üzgün bakan gözleri bana kaydı. Kızın bu denli masum olması yaptığı şakadan pişmanlık duymasını sağladı.

"Senin göbek adın Gülcan. Adında Efna olsun. Cennette olan güzel gözlü kız demek. " Sefer'i dertten kurtarıp ortaya atladım ancak Gülcan adını söylerken sesim titredi. Bilinçsizce çıkmıştı o isim dudaklarımdan. Sefer'se ne yaptığımı anlamak istermiş gibi bakıyordu. Hakan bile yasını bırakıp bana baktı.