Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵10🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...

Sabaha kadar gözüme gram uyku girmedi. Mesut kapıyı çarpıp çıktıktan sonra evdende çıkmış. Gece bütün evi meraktan gezmiş ve onu hiçbir yerde görememiştim.

Üstümdeki battaniyeyi kenara atıp ayaklandım. Sönen sobayı odunla alevlendirip yatakları toplayıp soğuk odaya götürdüm. Ne olur ne olmaz diye eteğimi giyip yazmamı kaçik ettim.

Şimdi ya kahvaltı hazırlayacağım ya da sıcak odaya geçip minderde oturacağım. Düşen omuzlarımla sobalı odaya girdim. Mesut gece eve gelmemişken kahvaltıya geleceğini sanmıyorum. Tüm gece olduğu gibi yine çenem titremişti. Resmen adamı evden kaçırdım. Ters tepki vermek yerine ılımlı davransam belki benden kaçmayacaktı.

Akşama kadar boş durup kendi kendimi doldurmamak için bol bol yemek yaptım. Tiritinden tut mercimek çorbasına kadar yapmıştım. Bir ara gazımı alamayıp Ali abi gilden davul fırını getirdim. Evde tepki olmadığı için yine onlardan aldım ve poğaça yaptım. Davul fırını tekrar onlara götürdüğüm zaman bir tabakta yesinler diye fırının içine bıraktım.

Leğene koyduğum poğaçaların üstünü bezle örtmüştüm ki kapı dövüldü. Kalbimdeki hızlı atışla mutfaktan çıktım. Ancak kapıyı açmadan yazmamı düzelttim ve hızla araladım. Mesut tek başına gelmek yerine abimi ve Ali abiyide yanında getirmişti.

"Buyrun hoşgeldiniz. " şaşkınlığı üstümden atıp içeri davet ettim. Kaçamak bakışlarım en arkada duran adamdaydı. Bir kere bile olsa gözleri beni bulmamıştı. Yüzüm istemsiz asılmış ve erkeklerle birlikte sıcak odaya girmiştim. Sabahtandır soğuk mutfakta olduğum için üşüdüğümü sıcak odaya girince anladım.
"Montlarınızı alayım. " askımız olmadığı için odanın köşesine bıraktım.

"Yemeğin vardır inşallah. Vallaha kurt gibi açım. " abimin gülerek dediği şeye tebessüm bile edemedim. Mesut'un ters davranması yüzünden moralim bozuldu. Zaten tüm gece eve gelmedi.

"Yemeğim var. Hemen hazır edeyim. "Son kez Mesut'a baktım. Gözleri sobada takılı kalmış bana bakmıyordu.
Ağlamamak için düşünmemeye çalışarak hazırladığım yemeği tencere ile siniye indirdim. Yanına kaşıkları ve çatalları indirip dört tane bardak indirdim.

İlk olarak ekmeği ve sofrayı alıp sıcak odaya girdim. Kimseden tek kelime çıkmıyordu.

"Sen nasılsın yenge? " Ali abinin sorusuyla sofrayı serip ona baktım.

"Çok şükür iyiyim abi sen nasılsın?" Mesut sesimi duyunca eve girdiğinden beri ilk defa saniyelikte olsa bana baktı. Küçük çocuk gibi bana küsmüştü resmen.

"Bende iyiyim. Kocanla uğraşıyoruz işte. " Mesut homurdanınca Ali abiyle abim güldü. Bende tek kelime etmeden odadan çıktım. Koca siniyi elime alıp kapının önüne geldim. Tam açsınlar diye kapıyı vuracaktım ki kapı aralandı. Mesut yüzüme bakmadan ağır siniyi elimden aldı.

Ufak hareketiyle bile beni mutlu etmiş ve tebessüm ederken bulmuştum kendimi.

"Ben gideyim size afiyet olsun. " Ali abi köşedeki montunu alıp odadan çıktı. Mesut'ta peşinden gidip yolculayınca benle abim odada tek kaldık.

"Mesut'u evden mi kovdun?" Abim poğaçayı ağzına tıkarken konuştu. Sobaya doğru oturup ellerimi yaklaştırdım. Mesut yüzünden tüm günüm mutfakta geçtiği için hasta olmasam iyidir.

"Evden kovamadım. " asık yüzümle cevap verdim. Gecenin bir körü beni tek bırakıp gitti.

"O zaman niye benim yanımdaki ranzada sabahladı? Zaten nemrut suratlı olan adam beter halde dolandı etrafta. " cevap vermek için dudaklarımı aralamıştım ki kapı açıldı. Mesut abimin yanına oturup çorbayı kaşıklamaya başladı. Abimle sohbet ede ede akşam yemeğini yemiş ve bu süre zarfında yüzüme bile bakmamıştı. Bende baksın diye mücadele vermek yerine kaçan iştahım yüzünden iyice sobaya yanaşmış ve ısınmıştım. Yemekten sonra abim fazla durmadan gidince evde sadece ikimiz kaldık. Yeniden yatakları serip eteği ve kazağımı çıkarı yazmamın yanına yere bıraktım. İçliklerimle battaniyenin altına girdiğim gibi gözlerimi kapattım. Normalde akşam yemeği yüzünden çıkan kapları yıkamam lazım ancak tüm gün soğukta kaldığım için hafiften titreme tutmuştu beni.

Dakikalar içinde odanın kapısı açılıp kapandı ancak gözlerimi aralayıp bakmadım. Daha doğrusu ne demem gerektiğini pek bilmiyorum. Dün akşam yüzünden utandığım gerçeğide var tabi.

Lamba söndü ve saniyeler içinde battaniyenin içine başka bir beden girdi. Dayanamayıp gözlerimi araladım.  Mesut gözlerini tavana dikmiş öylece sırt üstü uzanıyordu. Bu şekilde soğuk olmamız moralimi bozduğu için kendime konuşma konusunda cesaretlendirmeye çalıştım.

"Neden gelmedin eve?" Kısık sesimi neyse ki duymuş ve yandan bana bakmıştı. Ancak bakışı kısa sürdü ve tekrardan tavana baktı.
"Konuşmayacak mısın benimle?" Cevap vermediği için istemsiz gözlerim doldu. Hatamın ne olduğunu bile bilmiyorum.

"Gelmeye gerek duymadım. " ketum sesiyle gözümdeki yaş süzüldü. Görmesin diye hemen elimin tersiyle kuruladım.

"Ama bekledim. " kırgın ve boğuk çıkan sesime dayanamamış dönüp dolmuş gözlerime bakmıştı. Derin bir nefes aldı ve kolunu atıp beni kendine doğru çekti.

"Ağlama. " gözümün altında biriken yaşları parmağıyla temizledi. "Ağlamana değecek biri değilim. " yine yapıyordu işte. Çirkin olduğunu düşündüğü için sevilmeye layık görmüyordu kendini.

"Ağlamama değecek tek kişisin. Mesut ben böyle olsun istemedim. Hatam neydi onuda anlamadım." İç çekerken demiştim bunu. Yüzümdeki elini yanağıma yaslayıp okşadı. Kapanmak isteyen gözlerime mani olup özellikle bana bakan gözlerine baktım. Duygularımın gerçek olduğunu anlamasını istiyorum.

"Hatan yok. Ben kendimi bir şey sandım, bütün olay bu. " kaşlarımı çatıp bende avuç içimi yanağına yaslayıp okşadım. Anında kafasını avucuma doğru eğmişti.

"Kendini ne sandın? Mesut daha açık konuş ki sorunumuzu halledelim. Böyle uzak kalmaya dayanamıyorum. " söylediğim şeyle dudağı tek yöne havalandı. Belli ki hoşuna gitmişti.

"Kendimi sevilmeye layık biri sandım. Senin gerçekten benim olabileceğine inandım. Ancak dün çok güzel hatırlattın, senin gibi güzel bir kızın benimle ne işi olur?" Dediklerine ciddi ciddi inanıyordu. Gülüşümü elimin arkasına saklayıp gözlerimi kaçırdım. Düşünceleri bana fazla komik gelmişti. Kendini benim gözümden görse acaba bu şekilde düşünür müydü?

"Kocacığım, evimin direği bu düşüncelerin yanlış. Ben zaten seninim, sende benimsin. Dün akşam yaşadıklarım benim için ilkti. " kızaran yanaklarımı hissettiğim halde konuşmaya zorladım kendimi. "Korkup istememem normal değil mi? " küçük çocuk gibi sırıtan adam usulca başını olumlu anlamda salladı. Dayanamayıp gözlerimi kaçırdım. Kesinlikle bu adamla konuşmak bile utanmama yetiyor.

"Yani istiyor musun beni? O anlamda sadece düşünme. Her şeyimle istiyor musun beni?" Meraklı haline dayanamayıp kafamı göğsüne gömdüm. Heyecandan can çekişiyorum resmen.

"İstiyorum tabiki. Sen benim kocamsın. " göğsüne doğru konuştuğum için sesim boğuk çıksada anlaşılıyordu. Aniden beni saran kollar sıkıca sardı ve nefes almamı engelleyecek hale getirdi.

"Kocanım tabi. " nefes almakta zorlandığım için gelişi güzel vurmaya başladım. Gülerek beni saldı ve yatakta sırt üstü düşmemi sağladı. Zorla nefes alırken halimize güldüm.

"Nefessizlikten ölüyordum. " derin nefeslerimin arasında konuştum. Karısını severken öldüren ilk insan olarak tarihe geçecek haberi yok.

Uzandığı yerden aniden yarı doğruldu ve üstten bana bakmaya başladı. Bu şekilde durunca istemsiz kendimi kasarken buldum.

"Dün akşam yaşananlar benim içinde ilkti. " yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve dudağımın kenarına buse kondurdu. Gözlerimi sıkı sıkı kapattım ve dudaklarımı birbirine bastırdım. Benim yaşadığım duyguları onunda ilk defa yaşadığını bildiğim için daha da mutlu oluyorum ya zaten. "Yinede en güzel ilkimdi. " hala yüzü yüzüme yakın olduğu için sadece gözlerimi aralayabilmiştim.

"Seni çok üzdüm mü?" Başıyla onayladı. Abim beter halde dolaştığını söylese de ondan duymak istedim. Aslında bu durum bana verdiği değeri gösterir değil mi? "Sana başka bir ilki yaşatmamı ister misin?" Bir süre yüzümü izledi. Aklından olabilecek ilkleri geçirdi ve dudaklarını araladı.

"Nasıl bir ilk?" Aklından her ne geçiyorsa boynu kızardı ve damarları ortaya çıktı.

"Küçük bir çocuk, ikimizin olan bir şeyi istemez misin?" Aklından geçen ilk bu olmamalı ki gözleri irileşti. Karşımdaki adamı kalpten nasıl götüreceğimi izliyorum resmen.