Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵29🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına bol bol yorum yapmayı unutmayın.

...1 ay sonra...

"Yeğenime isim buldum. " Sefer elindeki kağıdı gözüme doğru salladı. Ancak halim olmadığı için kolumu kaldırıp kağıdı alamadım bile. Onun yerine cılız bir gülümseme kondu dudaklarıma. Gözleri üzgünce bana bakan Sefer her şeye rağmen gülümsemesini silmedi.

Doktorun dediğine göre tehlikeli bir hamilelik geçiriyormuşum. Benim için bu son aylar oldukça yorucu geçecekmiş. Ağır kaldırma ya da kendimi yoracak işler yapmamam gerekiyormuş. Neyse ki bitirim üçlü yanımda. Yemeğime kadar onlar yapıyordu.

"Rahat bırak. Baksana rengi attı yine. " Osman Sefer'in aksine üzüntüsünü belli ediyordu. Ağlamaklı sesi ve doldurmuş olduğu gözleriyle bana bakıyordu. Anında benimde gözlerim dolmuştu. Bir yandan şişen karnıma elimi atmışken bir yandan da başımdaki yazmayı düzeltmeye çalışıyordum.

"Ne yaptım sanki? Altı üstü isim buldum. " Sefer omuz silkip bana döndü. Aynı zamanda elinde rengarenk olan tesbihi sallıyordu. Bunu bizim evdeyken yapmıştı. Boncuklarını dizişini tek tek gördüm.

"Bekleyin. Mesut abim gelince ismini o bırakır. " günler sonra ilk defa biri Mesut'la ilgili bir şey demişti. Havalandırdığım kaşlarıma engel olmadan dönüp Hakan'a baktım. Ayakta dikilmek yerine mindere oturmuştu. "Değil mi yenge? Hem abim çocuğu oldugunu duyunca delirecek. " dolan gözlerimi fark etmeyen Hakan coşkuyla konuştu. Sefer bile susmuştu.

"Abime kız çocuğu yakışırdı. " Sefer uzaklara dalmış gözleriyle konuştu. Kafami belirgin olan karnıma eğdim. Bu arada sol gözümden dusen yaşı hızla silmiştim. Mesut'um gelsinde bebeğimizin cinsiyeti çokta önemli değil. Hem ben onu tanıyorum. Kız da olsa erkek de olsa sever.

"Yok be oğlum. Abim erkek çocuk ister bence. Baksana üç tane yetiştirdi. " Hakan gülerek konuştu. Onlarda abilerini özlüyordu. Belki de benim yüzümden ilk dega bu kadar ayrı kaldırlar.

Hamilelikte kilo alsamda parmaklarım incelmişti. İncelen parmaklarımın titremesini umursamadan karnımda gelişi güzel gezdirdim. Mesut bu halimi görse kesin bana kızardı.

"Abim için cinsiyet fark etmez. Eminim bebeğe her türlü bakamaz. Kocaman adamın küçücük bebeğe hassas davrandığını düşünemiyorum. " Osman'ın dediğine gülümsedim. Sefer'se benim aksime kahkaha atmıştı. Belki de aklına gelen görüntü ona komik gelmiştir.

"Mesut sevinir değil mi? " sesimden ağladığımı anlayan üçlü susmuştu. Aralarındaki muhabbetin beni nasıl etkilediğini belki de yeni fark etmişlerdi. Osman oturduğu yerden ayaklanıp iki kardeşine baktı.

"İkinizde dışarı çıkın. Sözde moral vermeye geldiniz. " Osman yanımda oturan Sefer'i ensesinden kavradı. Engel olmak için hafif doğrulmuştum ki ani hareket ettiğimden olsa gerek belime ağrı attı. İki elimi yanlarıma atıp hafif arkaya doğru eğdim kendimi. Nefesim bile kesilmişti. İlk defa bu denli bir acı çekiyorum. Utançtan bağırmamak için çaba verdim ancak bu defa bütün bedenimi sarsan sancıyla istemsiz çığlık attım.

Etrafımda debelenen bedenlerin durduğunu fark etsemde dönüp bakamadım. Daha çok nefes almaya çalışıyordum. Dufaklarımdan tekrardan acı dolu bir feryat koptu. Aynı zamanda gözlerimden yaşlar art arda dökülüyordu.