Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵31🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.

Sınır:
Beğeni:1500
Yorum:1000

Dudaklarımdan silemediğim tebessümle izledim kocamı. Öyle çok özlemiştim ki ufak temaslarda olsa kaçırmıyordum. Tıpkı şimdi divanda yanında otururken özellikle bacağımı bacağına değdirdiğim gibi. Mesut bunu fark edip ilk temas eden bacaklarımıza sonrada donup gözlerime bakmıştı. Ancak bakışı kısa sürdü ve hala nemli gözleriyle kucağındaki kızımıza baktı.

Yedi aylık doğan kızım tıpkı babası gibi mücadeleci ruhunu ortaya koydu ve yaşama dört elle tutundu. Doktorlar bile öleceğine inanırken şimdi sağlıklı bir şekilde kucağımızda gezdiriyorduk.

Gözlerimi yanımdaki adama çevirdim ve istemsiz onu incelerken buldum kendimi. Güneşten kararan teni ve çıkan sakallarıyla sanki başka biri gibi olmuştu. Normalde kısa olan saçları ve parmaklarıma gelecek kadar uzamış. Normalde iri olan bedeni zayıfladığı için daha güzel durmuştu. Bense onun aksine kilo aldım. Beni görenler kilolu halimi beğensede ben beğenmedim.

"Abim biz kalkalım. Zaten yarın yine konuşuruz. " Mesut'a attığım bakışları fark eden Osman ayaklandı. Bu arada iki arkadaşınıda olaya kattığı için mecbur ikiside ayaklandı.

"Aslında ben iyiydim. " Sefer omuz silkip kızıma baktı. Tuhaf bir şekilde etrafımdakiler habire kızımla ilgilenmek istiyordu. Hoş onların gözünde yeğenleri gibi olduğundan daha farklı seviyorlardı. "Hem Pakize'm bensiz yapamaz. En sevdiği amcası ve dayısı sıfatıyla gözleri hep beni arar. " Sefer üzüntüyle bana baktı. Kal dememi istiyordu ancak ilk defa kal diyemedim. Mesut'u çok özledim ve doya doya sarılıp koklamak istiyorum.

Mesut, Sefer'in dediği ismi duyunca kafasını kaldırıp ilk Sefer'e baktı. Sonra çattığı kaşlarıyla bana döndü. Pakize ismini sevmediği belli oluyordu.

"Adını Pakize mi koydunuz?" Buruk çıkan sesiyle birlikte istemsiz başımı olumsuz anlamda salladım. Hamileliğim boyunca yanımda olmadığı için kendini suçlu hissettiği tavırlarından anlaşılıyordu. Üstüne bir de kızının adını çoktan verdiğimizi düşünüp bozulmuştu.

"Neyse yenge siz konuşursunuz. Hiç kalkma biz çıkarız. " Osman iki arkadaşınıda zorla ilk odadan sonra da evden çıkardı. Bense bu arada hala bana bakan Mesut'a bakıyordum. Kucağında uyuklayan kızımız olmasa şimdiye boynuna atlamış olurdum.

"Kızımızın adını hala koymadım. Bitirim üçlü kendilerince isim koydu ancak ben seni bekledim. İlk çocuğumuzun ismini sen bırak istiyorum. " kızımız diye fısıldayan adamın gözleri parladı. Kollarının arasındaki bebeğe kırılacakmış gibi özen göstermesi, aslında her hareketini korkarak yapması gülümsememe sebep oldu. Gözüme fazla masum geldi.

"Hiç düşünmedim. Çocuğum olacağı düşüncesi o kadar hayal gibi geliyordu ki." Yorgun gözlerle yeniden bana baktı. Uykusuz olduğu bekli olan kocam kapanan göz kapaklarını zorla aralayıp duruyordu.

"Tamam işte, düşün karar ver. Sonra gidip kimliğini çıkaralım. " kimliği için bile onu beklemiştim. Mesut ne yapmaya çalıştığımı anlayıp kafasını önüne eğip gülümsedi. Her şeyi onu düşünerek ertelemem hoşuna gitmişti.

"Hala inanamıyorum biliyor musun?" Meraklı gözleri inatla kızımızı inceleyip duruyordu. "Sanki sabah kalkınca bu da rüya olacakmış gibi geliyor. " anın gerçekliğine inanamayan adamı inandırmak için hafif öne doğru eğildim ve hızla yanağına buse kondurdum. Temasımla irkilen Mesut dikleşti ve şaşkın gözlerle bana baktı.