Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵44🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına bol bol yorum yapmayı unutmayın. Finale giderken yorumlarınız eksik.kalmasın.

🧵Osman🧶

Kaçıncısını yaptığımı bilmediğim bir sigara daha yaktım. Aldığım her zehirli nefeste dünyadan biraz daha koptuğunu hissetmek bana çok iyi geliyordu. Gri duman dudaklarımın arasından süzülüp havaya karışırken birinin yanıma çöktüğünü fark ettim ancak kafamı çevirip kim diye bakmadım. Sefer'den başkası olmayacağını biliyorum.

"Üzülme oğlum. Ne Hakan'ın bizi bırakması ne de Efa'nın devlet koruması altına alınması senin suçun değil. " herkesten uzak dağın tepesinde kafa dinlerim sanıyordum ancak nasıl olduysa bu gevşek yine beni bulmuştu. Parmaklarımın arasında yanan sigarayı alıp derin bir nefes çekti ve geri bana uzattı.

"Efa'nın götürülürken ağlayıp bana sarılmasına üzüldüm. Beni bırakma desede ben ona bakamam ki. " bu son zamanlarda derdimi tek açtığım insanın Sefer olması canımı sıkıyor. Bu gevşekle sadece kavga etmeyi bilirken ilk Mesut abinin evlenmesi sonra Hakan'ın bizden uzaklaşması ile resmen geriye sadece ikimiz kalmıştık.

"Saçmalama oğlum. Evine ne olarak alıp bakacaksın. Evlat edinemezsin, evlilik düşmez akli dengesi yerinde değil diye. Her türlü elinden bir şey gelmez. " dediklerinde haklıydı. Sefer'e ters bir bakış atıp ne ara elimden aldığını bilmediğim sigaramı geri aldım.

"Mesut abilerin durumundan haberin var mı?" Başımı olumsuz anlamda salladım. Sefer'in yüzü iyice asılırken omzuyla omzuma vurdu. "Tayinleri çıkmış. " Sefer'in kırgın sesiyle benimde yüzüm asıldı. Önce Hakan, sonra Efna en sonda da bizimkiler gidiyor demek.

"Bize haber vermediler. Aynı yere isterdik tayini. " Sefer kafasını benden uzağa çevirip yüzünü kurulayınca özellikle ona bakmadım. Ağladığını gördüğüm için utansın istemedim.

"Mesut abininde haberi yoktu zaten. " kolumu omzuna atıp kendime doğru çektim. Her zaman değişik olan adam omzundaki kolumu itip toprağa sırt üstü uzandı. Hafif arkama dönüp ıslak kirpiklerine baktım. "Sende beni bırakmazsın değil mi?" Umursamazca sorduğu soruya karşılık istemsiz dudağım tek yöne havalandı. "Bırakırsan bırak. Bende kendime yeni grup bulurum. " tavırlı haline bakınıp sessiz kaldım ve bende onun gibi toprağa uzandım. Bir süre sessiz kaldıktan sonra doğrulup bana üstten baktı. "Bırakmazsın lan. Bırakmam de. " Sefer'in isyan eden sesiyle sırıtıp elimle alnına vurdum. Yüzünü buruşturup cevap için bekledi.

"Bırakmam bırakmam. Hem baksana bizi düşünen kimse yok. Bu grupta en sevmediğim insanla birlikteyim. " dalga geçtiğimi fark edip o da sırıttı. Yine eski haline dönmüştü.

"Hadi be oradan. Bu grupta en sevdiğin kişi benim. Gözlerini benden alamıyorsun. Geceleri bile Sefer Sefer diye sayıklıyorsun. " gelecek kavgayı fark edip gözlerimi yumdum. En iyisi sessiz kalıp susmasını beklemek. "Hem bu grupta benimde en sevmediğim kişi sensin. " tavırlı haline bile gülemedim. Her an bana mı gülüyorsun diye saldırıya uğrayabilirim.

"Öyle mi? Kimmiş en sevdiğin?" Hala gözlerim kapalı vereceği cevabı bekledim. Uzunca bir süre ses gelmeyince tek gözümü açıp bana sırtı dönük şekilde oturan Sefer'e baktım. Kolumla omzunu dürtmeme rağmen çevirip bana bakmamıştı. "Tamam tamam en sevdiğin benim inandım. " konuşmama ters bile çıkmayınca doğruldum. Yanakları parlayan haliyle afalladım. Sefer'in bu son zamanlardaki haline yetişemiyorum. Onun hep gülmesine ve sinirlerimi bozmasına alışmışım.