Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵36🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...

En önemlisi satır aralarına o anki düşüncelerinizi yazmayı unutmayın.

"Yenge çok yorgun herhalde abi. " Sefer'in sesiyle araçtaki sesleri duymaya başladım. Sürücü koltuğuna en son Mesut geçtiği için bitirim üçlü arkada oturuyordu. En azından ben uykuya dalmadan önce böyleydi. Kızımı ise en son arkaya uzatmıştım. Sahurdan sonra yola çıktığımız için hem uykusuz hem de yorgun hissediyorum. Tabi tüm gün bebeğimle ilgilenmekte yoruyor.

"Yorgun olur tabi. Kızıma bakmak kolay mı? Bir de üç oğluma bakıyor. " son dediğiyle arkadan gülüşme sesleri geliyordu. Kızımın arada çıkardığı seslerden benim aksime uyumadığını anladım.

"Hiç sorma abi. Yengeme günlerdir yük oluyoruz ancak biliyorsun yatakhaneyi su bastı. Daha yeni yeni yatakları içeri aldılar. " Hakan, Mesut'un dalga geçtiğini anlamadığı için telaşla açıklama yaptı. Belki de tanışmaya gidiyoruz diye bu denli gergindi.

"Yine başladı alınganlığa. " Osman aksice konuşup konuşmaya nokta koydu. En azından kimsenin konuşmamasından bunu anladım.

"Abi bebek neredeyse iki ay olacak isimsiz. Bir isim koy da kimliğini çıkaralım. " Sefer dayanamamış olmalı ki yeniden konuştu. Bu arada Mesut'un tepkisini merak ettiğim için gözlerimi araladım. Aydınlanmış havadan dolayı yan profilini net bir şekilde görebiliyordum.

Dudaklarını birbirine bastıran kocam düşünceli gözlerle dikiz aynasından arkaya baktı. Kızımıza baktığını tahmin ederek kahve gözlerinden geçen merhamet dalgasını izledim.

"Sanki hiçbir isim kızıma uymuyormuş gibi hissediyorum. Her an düşünüyorum acaba bu mu olsa diye ancak bir türlü karar veremedim." Gözleri yeniden yola kaydı. Yine çıkan kılları yüzünden sakalları az da olsa belirgin olmaya başlamıştı. İzninin tadını tıraş olmayarak yaşıyordu resmen.

Sanki bakışlarımı hissetmiş gibi kafasını saniyelik çevirip onu izleyen gözlerime baktı. Tekrar yola çevirdiği kafasını bu defa hızlıca bana doğru çevirdi. Verdiği şaşkın tepki yüzünden istemsiz gülümsedim.

Yoldan uzun süre gözlerini ayıramayacağı için tekrar önüne döndü ancak onunda dudakları iki yana gerildi. Hayran bakışlarla onu izliyor olmam hoşuna gitmiş olmalı.

"Sen aklında kalan isimleri söyle eleyelim abi. " Hakan'ın sesiyle irkildim. Mesut'un etkisine girince araçta olduğumuzu anlıkta olsa unuttum.

Mesut aracı yoldan çıkarıp kenardaki benzin istasyonuna girerken bütünleştiğim koltuktan kendimi ayırdım. İhtiyaç gidermek için geldiğimizi bildiğimden uykulu halimden tamamen sıyrıldım.

"Hele şükür yenge. Bu cimcimeyi al artık. " Sefer kızımı bana doğru uzatınca arkaya doğru dönüp kollarımın arasına aldım. Sıkıştığı belli olan Sefer ortada oturmasına rağmen hemen yanındaki Hakan'ı dışarı itip koşarak gitti. Arkasından gülümseyerek baktım.

Osman'da inince araçta sadece üçümüz kalmış olduk. Mesut giden üçlüye bakmak yerine kafasını çevirip ikimize baktı.

"Emzirmen ya da altını değiştirmen gerekiyor mu?" Mesut'un bu şaşkın hallerinden hala bu duruma alışamadığı belli oluyordu.

"İkisini de yapmam gerekiyor. Mescide gidersek rahat olur. " başıyla onaylayıp kapısını açtı.

"Bekle hemen çıkma. Bagajdan battaniyesini alayım. " indi ve cevap vermemi beklemeden kapıyı örttü. Resmen benim anlıkta olsa düşünemediğim detayı idrak etti. Dakikalar içinde benim kapım açıldı ve Mesut elinde açtığı battaniyeyi kızımın üstüne örtüp kucağına aldı.