Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵21🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.

"Bunu da al. " önümde kalan ekmeği Mesut'a doğru uzattım. Millet yemekten kalkınca ancak ikimiz için yer açılmıştı.  Mesut sakince yerken ben daha hızlı yemeye çalışıyordum. Biliyorum ki babam iki dakika sonra bu yemeği bana zehir edecek. Ne yesem kar gözüyle bakıyordum. Mesut babamın huyundan habersiz bu sakin davranıyordu.

"Yenge çayı demliyorum. " Hakan bunu söylerken çoktan ayaklanmış sobanın üstündeki demliğe doğru adımlamaya başlamıştı bile. Annem bir erkeğe iş yaptırdığımı görünce sert bakışları anında bana döndü. O gözlerin altında yatan düşünceyi çok iyi biliyorum. Ben seni böyle mi yetiştirdim.

"Hele otur, erkek adam çay mı demler?"  Babamın gür sesiyle gözlerimi sıkıca yumup kafamı önüme eğdim. Beni rezil ettiğinin farkında bile değildi.

"Hayırdır bey amca sana iki el gelmemiş mi?" Sefer'in dalga dolu sesiyle yok olmak istedim. Babamı biraz tanıyorsam kavga çıkacak.

"Sefer. " Mesut'un uyarı dolu seslenmesiyle Sefer nefesini dışarı salıp sustu. Hakan'sa ne yapacağını şaşırmış halde ayakta duruyordu.

"Sen otur ben demlerim. " Mesut, Hakan'ın bocalamasına son vermek için yemeğini bırakıp ayaklandı. Hakan yerine oturmadan dönüp bana mahçup bir gülümseme yolladı. Onun yüzünden ortamın gerildiğini düşünüyordu halbuki babam olduğu sürece bunu habire yaşayacağımızın bilincindeyim.

"Galh kız, kocana iş yaptırma. " babam bu defa bana çıkışınca titreyen bacaklarımla ayaklandım. Bu arada Mesut'un gerilen çene kaslarını göz ucuyla görebildim.

"Sen otur ben demlerim. " kısık ve gergin sesimle Mesut'un bedeni iyice kasıldı. Kaçamak bakışlarım demlikten ellerini ayırmayan adama döndü. "Ben demleyeyim yoksa ortalık iyice gerilecek." Mesut derin bir nefes alıp bana baktı. Gözlerimdeki korkuyu görmüş olmalı ki hızla gözlerini kaçırdı ve beni umursamadan zaten çay atılmış demliğin üstüne su eklemeye başladı. Kaçamak bakışlarım babamı buldu. Oturduğu yerde kabarmış ve çattığı kaşlarıyla bana bakar olmuştu. İstemsiz Mesut'un iyice yanına sokulup babamın görüş açısından kaçmaya çalıştım. Gerçi anneminde bu durumdan hoşnut olduğunu sanmıyorum. Tek bulduğu anda etlerimi bükeceğini biliyorum.

"Sen yemeğine devam et. " Mesut'un kısık sesiyle kafamı çevirip ona baktım. Hala gergince işini yapıyordu. Acaba ona sığındığımı fark etmiş midir?

"Doydum ben. " onun bedeninden oturanlar bizi göremeyeceğini fark etmiş olmalı ki kafasını çevirip gözlerime baktı. Bu arada parmakları gelişi güzel kolumu okşadı.

"Bir şey yemedin. Otur yemeğimizi yiyelim. " gergin olmasına rağmen benimle bu denli sakin konuşması istemsiz gevşememi sağladı. Usulca başımı olumlu anlamda salladım.

Sessiz bir yemek faslı ve hararetli bir çay içme aşamasıyla geçti. Sefer babamı delirtmiş, Hakan annemle fazlasıyla iyi anlaşmış abim ise bir kere bile kafasını kaldırmadan yeri izlemişti. Onunda babam yüzünden benim gibi gergin olduğunu biliyorum. Gerçi böyle yaptığı zamanlarda sakinleşmeye çalıştığını da biliyorum.

Osman herkesten bağımsız sadece konuşmaları dinlemişti. Mesut sadece iki defa babamın sorusuna cevap vermiş ve benimle birlikte sessizliğe bürünmüştü. Bana karşı indirdiği kalkanları babam ve annemle konuşurken yine gün yüzüne çıkmıştı.

Sonunda çocukları yolculamış ve yatakları sermiştim. Annem yere sevdiğim minderde babamsa beğenmediği divanda yatmıştı. Onları sobalı odadan bırakıp soğuk odaya geçtim. Mesut bir ara çay faslında ayaklanıp odadan çıkmıştı. O zaman gidip elektirikli sobayı takmış. Uyumaya gittiğimizde üşümeyelim diye.