Pamuk Ama Prenses Değil (#Wattys2020)

|47

Siz; Bugün maçta çok iyi olduğunu söyledi Ali abim

Siz; Ama maç öncesinde Aybars gelmiş yanına

Siz; Abim bütün sinirini rakipden çıkardığından bahsetti iyi ki gelmiş falan dedi

Siz; Artık ne dediyse sen kendini kaybetmişsin sanırım

Siz; İyi misin?

Götkem; Sen uyumuyor muydun? Saat kaç olmuş Sarım uyusana...

Siz; Bugün gelecektin eve. Eşyalarını bile abimler koydu Caner abimin odasına...

Siz; Maçı kazandıktan sonra terk etmişsin salonu ulaşamadılar sana.

Siz; Senin için endişelendiler

Götkem; Sen?

Siz; Ben ne?

Götkem; Sen endişelendin mi?

Siz; Saatlerdir yoksun okula da gelmedin eve de gelmedin sabah olmak üzere ama yoksun

Siz; Evet seni rahatsız eden şeyler olabilir ama hiçbir şey anlatmadan bizden uzaklaşarak çözemezsin

Siz; Kaç kere aradılar seni sadece kısacık bir mesaj yazdın akşam geleceğim diye ve hiçbir açıklama yapmadın

Siz; Geldin mi onu bile bilmiyorum sence endişelenmedim mi?

Siz; Neyse Görkem.

Siz; Üstüne gelmek istemiyorum anlatmak zorunda değilsin kendine özel şeylerin kalabilir sadece iyi olduğunu bilmek istedim.

Siz; En azından haber vermeni beklerdim.

Siz; İyi geceler. Her neredeysen...

Görüldü.

Hiçbir şey söylememişti işte.

Sağ kolumu masaya uzatıp kafamı kolumun üzerine sola dönük bir şekilde yasladım. Maça gitmek için okulu bile ekmiştim ama Ali abim son anda fikir değiştirip Görkemin maçına gidince maç salonunun kapısından bile girememiştim.

Okulu ekdiğimle kalmıştım bugün.

Görkeme yazdığım gibi Aybars ile sadece konuştular durumu yoktu. Ali abim maç öncesinde baya kavga ettiklerini söylemişti ama mesajda dillendirmek istemedim durumu.

Maçdan önce gelip Görkemi itmiş. Tabi sinirlenen beyfendi durur mu yapıştırmış yumruğu bir anda. Daha maça girmeden kaşı gözü patlamış ama ona rağmen maçta resmen nefret kusmuş sahaya rakibini yerden kalkamaz hale getirmiş.

Ve diskalifiye edilmiş.

Yavaşça yerimden kalkıp kapıya ilerledim. Herkesin yarın işi vardı bu yüzden erken uyumayı seçmişlerdi. Ayrıca bu hafta sonu artık Rüya ile tanışmak için yemek hazırlanıcaktı bu yüzden herkes elinden geldiğince düzenli olmaya çalışıyordu.

Sessizce kapıyı açtıkdan sonra merdivenleri aynı sessizlikle inerek mutfağa girdim. Davlumbazın ışığını yakıp dolaptan soğuk suyu elime alıp yavaşça sandalyeye oturdum.

Uyuyamıyordum. Oda fazla boğucu gelmişti en iyisi böylesiydi hem birkaç saat sonra kahvaltı hazırlamaya başlardım.

O kadar sessizdi ki kendi nefes seslerimi bir de mutfağın camı açık olduğu için ufak cırcır böceklerinin seslerini duyuyordum sadece.