Pamuk Ama Prenses Değil (#Wattys2020)

|9

"Hocam lavaboya gidebilir miyim?" diye mırıldandığımda tek kaşını kaldırdı. Yalvaran bir bakış attım. "Biraz acil."

Gözlerini devirip eliyle git işareti yaptığında tıpış tıpış sınıftan çıktım ve hızla öğretmenler odasına girip tanımadığım bir hocaya yaklaştım. "Hocam Recep hoca okulda mı göremedim bugün?" diye sorduğumda "Hayır gelmedi bi konferans varmış ona katılıyor." dediğinde gülümseyip teşekkür ettim.

Odadan çıktığımda seri adımlarla müdür yardımcısı yani Recep hocanın odasına ilerliyordum. "Demek Recep hocanın yokluğunu fırsat bilip anons yaptın ha? Tam bir çakalsın Beraa."

Hızlıca içeri girdikden sonra kapıyı ardımdan kapattım. Aklımdan geçen aslında anons yapıp Beraa adında birinin tanınıp tanınmadığını öğrenmekti fakat bunu pas geçip bütün öğrencilerin bulunduğu dosyaya kaydı gözüm.

Dokuzuncu sınıflardan başlayıp bütün sınıfları tek tek incelerken on birinci sınıflara kadar gelmiş olmama rağmen Beraa diye tek bir isimle bile karşılaşmadığım için iyice sinirlenirken adım sesi duymamla masanın altına girdim.

Görüş açıma siyah spor ayakkabı ve kot pantolon girdiğinde kaşlarımı çattım. Öğretmen değil.

Yerimden çıkacağım sırada benden önce davranıp masanın altına eğildiğinde geri geri kaydım. "Ne yapıyorsun burada?"

Önümdeki sarışın çocuğa şaşkın şaşkın bakmayı kesip önümden çekilmesi için ittim ve yerimden çıktım. "Bırak da ne yapıyorsam yapmaya devam edeyim."

Kolumdan tutup kenara çektiğinde kaşlarımı çatarak ona baktım. "Recep hoca döndü biraz  önce seni yakalamadan çıksan iyi olur."

Kolumu kurtarıp gözlerimi kısarak ona baktım. "Sana neden inanayım?" dediğimde sırırttı. "Çünkü onun oğluyum ve sen yeterince disiplin suçu işledin."

Yutkunup ciddi mi diye yüzüne baktım. "Ciddisin?"

"Hiç olmadığım kadar."

Derin nefes alıp hızla kapıya ilerlerken kolumdan tutup kapının arkasına ittiğinde sinirle ona dönmüştüm ama o hızla gidip koltuğa oturmuştu.

Kaşlarımı çatarak ona bakarken Recep hocanın içeriye girmesiyle kapının arkasına iyice sindim.

Sarışın çocuk bana göz kırptıkdan sonra Recep hocanın tam arkası bana dönük olacak şekilde tuttu. "Konferans hangi konu üzerineydi?"

Bunu fırsat bilip parmak uçlarında kapıdan çıkarken Recep hoca bıkkın bir şekilde nefes vermişti. "Derse git Aybars."

Derin bir nefes verip sınıfa doğru ilerlerken Aybars da bana yetişmişti. "Orada ne arıyordun söyle bakalım." dediğinde omuz silktim. "Seni ilgilendirmiyor."

Kaşlarını çatarak bana baktı. "Seni büyük bir dertten kurtardım, en azından bir teşekkür hakediyorum değil mi?"

Durup ona baktım. "Pekala, sen olmasan da bir şekilde kurtulacağımı bilsem de yardım ettiğin için teşekkürler şimdi izin verirsen sınıfa gidicem."

"Elbette prenses." deyip eliyle reverans yaptığında eline vurdum. "Kendine gel."

Hareketime gülerken. "İnstagram kullanıyor musun?" diye sorduğunda göz devirdim. "Evet neden?"

Omuz silkti. "Bana instagramını vermeye ne dersin?"

Onun gibi omuz silktim. "Avucunu yalamaya ne dersin?"

Koridorda yürümeye devam ederken "Sana bir teklifim var." dediğinde tek kaşımı kaldırıp ona baktım. "İnstagramını bulursam bana o odada ne aradığını söyleyeceksin."

"Bulamazsın." diye mırıldandığımda sırıttı. "Bulurum. Ama bulduğumda söyleyeceksin anlaştık mı?" deyip elini uzattığında elini sıkmadım ama "İyi, anlaştık." diye mırıldandım.

"Ama seni uyarmalıyım. Yedi tane abimin olması bir efsane değil, gerçek. Bunu göz önüne al olur mu?" deyip alay ederek göz kırptığımda şaşırmış bir halde bana bakarken sırıtıp sınıfa girdim.

Ne zaman istemediğim bir insanla muhattap olsam yedi tane abim var sen bilirsin diyordum ve oluruna bırakıyordum.

Sonra o kişiyi bir daha görmüyordum.

Kendi kendime gülüp yerime oturduktan sonra interneti açtım.

karsimbibak: O çocukla her neden konuştuysan

karsimbibak: Konuşma.

Görüldü.

Kim oluyordu da bana ne yapacağımı söylüyordu?

Zil çaldığında eşyalarımı toparlayıp ağır adımlarla sınıftan çıktım. Aynı şekilde koridorda ilerlerken burnuma aynı tarçın kokusu geldiğinde kafamı kaldırıp önüme baktım. Kahretsin tam önümde miydi?

Hızlanıp önüne geçmeye çalıştığımda bir anda kalabalıkta kaybetmiştim.

"Aferin Pamuk. Senden dedektif falan olmaz." kendime sinirlenip bütün yolu yürüyerek eve geldiğimde yol yarım saati geçmişti, ayaklarım ağrımıştı ve hala sinirliydim.

Hırsla çantamı yere atıp mutfağa gitmiş ve dolaptan soğuk su çıkarıp kafama diklemiştim.

"Lan Pamuk?" suyu içmeye devam ederken kapıda dikilip beni izleyen Cenk'e baktım. "Hasta olursun aptal zaten boğazların hassas."

Soğuk su boğazımdan aşağı buz gibi etki bırakarak indiğinde hafifçe titremiştim. "Bir şey olmaz be."

Kaşlarını çatıp elimden şişeyi aldı. "Salak salak hareketler yapma Kasım ayındayız."

Somurtarak ona baktıkdan sonra gidip kendimi koltuğa attığımda bildirim sesi gelmişti ve yine benim telefonumun sesiydi. "Siktir..." yutkunup Cenk abime baktım.

Telefonum elindeydi ve sinirli görünüyordu.

Tıpış tıpış yanına gidip avucumu açtığımda itiraz etmeden telefonu elime bırakmıştı ama sorgulayan bakışları değişmemişti. "Neymiş?" diyebildim telefona bakamadan.

Dilini dudağının üstünde gezdirdi. "Lavuğun biri seni takip etmeye başlamış."

Şaşkınca gözlerimi kırpıştırdım. "Ne?" hızla kilidini açıp instagrama girdiğimde derin bir nefes verdim.

@ aybarskozlu seni takip etmeye başladı.

Benimle beraber telefonuma bakan Cenk tek kaşını kaldırmıştı. "Kim bu?"

Umursamaz bir şekilde omuz silktim. "Okuldan." Bu kez Cenk şaşırmış görünüyordu. "Üç senedir okuduğun okulda ilk kez biri senin instagram hesabını bulup takip etmeye başlıyor Pamuk. Cidden sadece okuldan mı?"

"Malesef öyle." deyip telefonumu cebime sıkıştırdım. "Canına susayan biri daha işte." diye mırıldandığımda  Cenk'in gözleri kısıldı.

"Biri daha derken?"

Hafifçe öksürdüm. "Biri yani. Bir kişi. Sadece o. "

İnanmayan bakışlar atsa da üstüme gelmedi. "Hayatında bir şeyler oluyorsa saklama Pamuk, biz senin aileniz. Abiniz. Senin canın yansın istemeyiz." dedikten sonra saçlarımı karıştırdığında gülümseyip sarıldım.

Ama mutluluğum bir bildirim sesiyle daha bölünmüştü.

Kahretsin.