💗❧សំឡេងបេះដូង❧💗( រដូវកាលទី១) ចប់

ភាគ:៤០

    ព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃថ្មីចូលមកដល់រីហ្វីដានាងស្រវ៉ារូតរះក្រោកពីព្រឹកដោយសារតែព្រឹកនេះនាងត្រូវទៅមើលហាងដែលនាងត្រូវទៅគ្រប់គងមើលវាហើយ ។ នាងតូចកាន់កន្សែងនិងសម្លៀកបំពាក់ដែលទុកស្លៀកចូលទៅបន្ទប់ទឹកជាមួយគ្នា ។
  30នាទីក្រោយនាងបានចេញមកវិញជាមួយអាវចង់ចង្កេះពណ៍សរហើយអាវខាងក្នុងពណ៍ខ្មៅនិងខោខ្លីត្រឹមភ្លៅ ។ នាងដើរមកអង្គុយកន្លែងតុសម្អាងតែងខ្លួនរបស់នាងដោយយកម្សៅមកផាត់លើស្បែកតិចៗ និងលាបក្រែមពណ៍ផ្កាឈូកខ្ចីមើលទៅនាងគឺស្អាតល្អឥតខ្ចោះខ្លាំងណាស់ ។
« ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ » នាងអង្គុយមើលមុខខ្លួនឯងហើយងើបឆ្លុះកញ្ចក់មើលមករូបរាងរបស់នាងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយមើលទៅវាមិនអីទេស្អាតសមល្មម ។ នាងតូចដើរទៅយកកាបូបស្ពាយតូចមួយរបស់នាងដែលទុកនៅលើគ្រែហើយមុននិងបើកទ្វាចេញពីបន្ទប់គេងរបស់នាងវចុះទៅខាងក្រោម ។
« អារុណសួស្ដីអ្នកនាង » ម៉ារីដែលជាអ្នកមើលថែផ្ទះមួយនេះតាំងពីយូរហើយបានស្រដីមករីហ្វីដាពេលនាងចុះមកដល់ខាងក្រោមទាំងញញឹមជាប់ថ្ពាល់ ។
« ច៎ាសបង !អារុណសួស្ដី » រីហ្វីដានាងនិយាយជាមួយអ្នកដែលមានអាយុបងខ្លួនមួយឆ្នាំវិញដោយស្នាមញញឹមស្រស់ស្រាយ ។
« អ្នកនាងចង់ទៅណាទាំងព្រឹកនិង? » នាងមើលទៅការស្លៀកពាក់របស់រីហ្វីដាហើយក៏សួរនាង
« ខ្ញុំគិតថាចង់ទៅមើលហាងនៅថ្ងៃនេះតែម្ដងណាបងខ្ជិលនៅយូរណាស់ខ្លាចក្រែងបងរិកគីគាត់តេមកសួរអំពីហាងខ្ញុំឆ្លើយប្រាប់គាត់មិនចេញទេ » នាងសើចដាក់ម៉ារី តាមចិត្តនាងណាមិនចង់ទៅទេ
« ចឹងអ្នកនាងមកញាំអាហារពេលព្រឹកសិនមកចាំទៅណាខ្ញុំបានរៀបចំរួចអស់ហើយ » រីហ្វីដានាងចង់ប្រកែកតែថានាងតូចម៉ារីទាញដៃទៅបាត់ហើយមានតែតាមទៅជាមួយនាង ។
« នេះអ្នកនាងញាំទៅខ្ញុំបានធ្វើបបរគ្រឿងសាច់ត្រីឲ្យអ្នកនាងសាកភ្លក់មើលទៅថាវាឆ្ងាញ់ឬក៏អត់ » ម៉ារីនាងបញ្ចុះបញ្ចូលនាងតូចហ្វីដាដែលានងអង្គុយធ្វើមុខជូរពេបមាត់នាងមិនចង់ញាំទេ
« ច៎ាសបង » បើនាងមិនញាំនាងដូចជាមើលងាយថ្វីដៃរបស់ម៉ារីណាា់ឬមួយថានាងនិងរលសអើងម្ហូបកូរ៉េអីនិងតែមានអីពេលបានដាក់ចូលក្នុងមាត់ហើយនាងក៏លរចស្នាមញញឹមកទាំងមិនដឹងខ្លួន ។
« ឆ្ងាញ់ដែរទេអ្នកនាង? »ម៉ារីដែលឈរនៅចាំមើលរីហ្វីដានេះវិញពេលឃើញនាងញាំហើយក៏ញញឹមចឹងក៏ប្រញាប់សួរ
« ឆ្ងាញ់ណាស់បង » មុនដំបូងមិនចង់ទេទាល់តែបានសាកញ៉ាមមិនព្រមឈប់សោះញាំទាល់តែអស់ពីក្នុងចាន ។
« អូយ ! ឆ្អែតណាស់ខ្ញុំទៅមើលហាងកើតឬក៏អត់ទេនៀកបើតឹងព្រោះម្លឹងៗ ? » នាងពេលញាំហើយក៏ត្អូតត្អែរព្រោះតែានងតឹងពោះតែមែនទែនហើយ ម៉ារីក៏អង្គុយសើចរឹកពារបស់នាងម្នាក់ឯង ។
« ឃើញទឹកមុខចង់ប្រកែកទាល់តែអូសមកសាកទើបមកត្អូញថាឆ្អែតយ៉ាប់ណាស់អ្នកនាងខ្ញុំអើយ ហ៎ាសហ៎ា.. » ម៉ារីនាងឈរសើចមិនទាន់បាត់ទេ ឯរីហ្វីដាក៏មិនបានថាអ្វីព្រោះគាត់និយាយត្រូវមែនតើ ដំបូងនាងបែបនិង ។
« បានហើយបង ខ្ញុំទៅសិនហើយគ្រាន់តែខ្ញុំអង្គុយឲ្យស្រកពោះនៀកហួសពេលបាត់ទៅហើយ បងជួយលើកចានទុកហើយលានវិញផងខ្ញុំទៅសិនហើយ » នាងតូចប្រញាប់ស្ទុះស្ទាងើបចេញមុននិងយកការបូបមកស្ពាយដើរទៅទាំងជាប់ជើងម៉ារីនាងមើលដំណើរចាកចេញរបស់រីហ្វីដាទាំងក្រវីក្បាល ។
« ថយចេញ » ចេញមកដល់ខាងក្រៅហើយក៏ជួបគ្នាជាមួយអង្គរក្សកំពុងតែឈរនៅមុខផ្ទះ
« អ្នកនាងចង់ទៅណា? ពួកខ្ញុំជូនទៅ » អង្គរក្សទាំងនោះរិកគីជាអ្នកបញ្ជូលឲ្យមកតាមឃ្លាំមមើលរីហ្វីដាព្រោះគេមិនទុកចិត្តឲ្យប្អូនស្រីនៅម្នាក់ឯង ។
« យើងទៅហាងឆាប់ជៀសផ្លូវទៅ » នាងប្រាប់ពួកគេតែប៉ុណ្ណឹងហើយពួកគេក៏ទៅយកឡានបើកទ្វាជូនរីហ្វីដាទៅហាង ។
   ថេយ៉ុងដលរចូលក្រុមហ៊ុនដោយមានឈ្លើងតាមតោងទាមគេមិនឈប់សោះហើយ គេក្រពុលមុខមិនដឹងជានិយាយជាមួយនាងប៉ុន្មានដងប៉ុន្មានសារទៀតឡើយទើបនាងចេះស្ដាប់គេខ្លះទៅ ។
ក្រាក...!
  ថេយ៉ុងបើកទ្វាចូលមកក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់គេហើយងាកមកមើលអ្នកដែលដើរតាមពីក្រោយនាយវិញ ។
« បន្ទប់ធ្វើការនាងមិនមែននៅទីនេះទេ? » នាយជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាប្រាប់ទៅនាង
« ខ្ញុំដឹង... តែខ្ញុំចង់ឲ្យលោកជូនខ្ញុំទៅទិញអីវ៉ាន់ខ្លះប៉ុណ្ណោះលោកជូនទៅបានអត់? » នេះនាងគិតអីនុងគេទើបតែចូលមកក្រុមហ៊ុនមិនទាន់បានអង្គុយស្រួលបួលផងនាងក៏មកបបួលគេទៅដើរទិញអីវ៉ាន់ជាមួយនាងចឹងឬ?នាងត្រូវជាស្អីជាមួយនិងគេទៅបានជាគេត្រូវធ្វើតាមនាង?
« បើចង់ទៅក៏បបួលអាជេកទៅជាមួយគ្នាទៅ ខ្ញុំមិនទំនេរទេ នាងមិនមើលទេយ៉ាងមិចថាខ្ញុំទើបតែចូលក្រុមហ៊ុនភ្លាមៗចឹងនាងក៏ឲ្យខ្ញុំចេញទៅខាងក្រៅជាមួយានងវិញចឹងចុះ ខ្ញុំមិនទៅទេ » នាយញាក់ស្មានិយាយហីៗជាមួយនាងព្រោះតែគេជិញថប់មែនទែនហើយទ្រាំសឹងមិនចង់បានទេ ។
« តែយ៉ាងណាលោកក៏ជាប្រធានក្រុមហ៊ុនមិនចឹងគ្មានអ្នកណានិយាយអ្វីដាក់លោកឡើយ បើពួកគេនិយាយក៏ដេញចេញតែម្ដងទៅចប់រឿងហើយតើ » នាងនិយាយមកដូចជាស្រួលខ្លាំងណាស់ព្រោះតែនាងមិនមែនជារូបគេបើនាងជាគេនាងនិងយល់នៅថ្ងៃណាមួយមិនខានមិនមែនជាស្រីដែលចុលចិត្តបំផ្លាញលុយទៅទិញរបស់របបរដែលមានច្រើនកុះករហើយមិនស្កប់ចិត្តទៀតនោះ ។
« នាងឆាប់ចេញទៅប្រយ័ត្នខ្ញុំដេញនាងជំនួសបុគ្គលិករបស់ខ្ញុំវិញទៅ ដូចខ្ញុំនិយាយចឹងបើនាងចង់ទៅខ្លាំងណាស់ហៅអាជេកទៅជាមួយទៅវាទំនេរសម្រាប់ានងដែលចង់ទៅណាក៏បានដែរ » គេនិយាយរំលឹកដាក់នាងម្ដងទៀតនាងនេះចំជាក្បាលរឹងជាងដែកថែបទៅទៀតនៅឈរក្ដាប់ដៃអីនៅនិងទាំងដែលគេប្រាប់ឲ្យចេញហើយមុខក្រាស់មិនប្ដូរសោះហើយ ។

« ហ៊ឹស..! ខ្ញុំទៅក៏បានដែរមិនបាច់ចាំលោកនិយាយច្រើនដងទេ » នាងសើចនៅដើមកមុននិងដើរទាំងទាំងខឹងគេចេញទៅបាត់នាងទន្រ្ទាំជើងចេញទៅហើយបើបិទទ្វាវិញចង់បាក់ទ្វា ថេយ៉ុងអង្គុយសើចកាយវិការនាងចេញទៅទាំងសមចិត្ត ។