'အင်း....ဟင်း...'
'အဝေး...အဝေး..သတိရလာပြီလား..?'
အသံလာရာကိုကြည့်မိတော့ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကိုင်ကာကျွန်တော့်ကိုငေးကြည့်နေတဲ့မျက်လုံးတစုံ....
'ဖယ်...ခင်ဗျားကျုပ်လက်ကိုလွှတ်..'
သူ့လက်ထဲရောက်နေတဲ့ကျွန်တော့်လက်ကိုရုန်းတော့အသားထဲကနာတာများဆစ်ခနဲပင်...
'အ့....'
'အော်..ကြည့်...ခုတော့နာပြီမဟုတ်လား...?လက်မှာဆေးသွင်းထားတော့အပ်စိုက်ထားတယ်လေ....အဝေးကခုလိုရုန်းတော့နာသွားတာပေါ့....ဖူး...မောင်မှုတ်ပေးမယ်နော်....ဖူး..ဖူး..'
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့သူကကျွန်တော်ရုန်းလိုက်လို့သွေးနည်းနည်းစို့သွားတဲ့ကျွန်တော့်လက်ကိုတစ်သျှူးလေးနဲ့ခပ်ဖွဖွသုတ်လိုက်....လေနဲ့မှုတ်ပေးလိုက်နဲ့တစ်ယောက်တည်းအလုပ်ရှုပ်နေတော့သည်....
သံယောဇဉ်ဆိုတာကဖြတ်ရခက်တယ်ဗျ...
အစကတည်းကကိုယ့်အတွက်နာကြင်ရမဲ့ကြိုးတချောင်းသာဖြစ်မယ်ဆိုရင်ဘာမှမစဉ်းစားဘဲဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်ခိုင်မာမာချပြီးစွန့်လွှတ်ပစ်သင့်ရင်စွန့်လွှတ်တတ်ရတယ်...
မဟုတ်ရင်နောက်ဆုံးကြကိုယ်ဘဲရင်ကွဲရမှာမဟုတ်လား....
'ဟင့်...'
'အဝေး....ဘာလို့ငိုနေတာလဲ...?မငိုပါနဲ့...'
'ထွက်သွားပေး....'
'ဟင်...'
'ကျုပ်တစ်ယောက်တည်းနေချင်တာမို့..ခဏလောက်လေးဘဲဖြစ်ဖြစ်ထွက်သွားပေးနိုင်မလား..?'
'ဒါပေမဲ့....'
'အဝေး...တောင်းဆိုတာပါ...မောင်...အဝေးတစ်ယောက်တည်းနေချင်လို့..ခဏလေးပါဘဲ..ခဏလေးပါ..'
မျက်ရည်တွေဝိုင်းကာပြောလာတဲ့သူ့ကိုကျွန်တော်ဘယ်လိုမှလျစ်လျူမရှုနိုင်တာကြောင့်သူ့သဘောဆန္ဒအတိုင်းသူ့အနားကနေခဏလောက်ထွက်လာလိုက်သည်...
အခန်းတံခါးပိတ်ပြီးအပြင်ရောက်တော့အခန်းထဲကနေအဝေးရဲ့ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေးသံကိုကြားလိုက်ရသည်...
YOU ARE READING
Love or hate
Romanceသိပ်ချစ်လွန်းလို့ပိုင်ဆိုင်ဖို့မောင်ကြိုးစားခဲ့တာကိုအတ္တကြီးတယ်လို့ဆိုချင်လဲဆိုနိုင်ပါတယ်အဝေး....တစ်ခုတော့သိထားပါ..အတိတ်ကအဝေးရဲ့အမုန်းကိုခုဘဝမှာသင်ပုန်းချေဖို့မောင်ကြိုးစားမှာမို့မင်းဘက်ကမောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ပြင်ထားပေးပါအဝေး....ဒါဟာလဲမောင့်အတ္တ...
