ဒီနေ့ကတကယ်တော့တန်ဖိုးထားတတ်တဲ့လူအတွက်တော့နေ့ထူးနေ့မျက်လေးတစ်ရက်ဖြစ်ကာင်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်...
ဒါပေမဲ့အဝေးအတွက်တော့ဒီနေ့ဟာသာမာန်နေ့တွေနဲ့မထူးမခြားနားပင်.....
အိပ်ယာပေါ်မှာထိုင်နေခဲ့ပြီးအပြင်ပြတင်းပေါက်ကနေကြားနေရတဲ့ငှက်ကလေးတွေရဲ့တီတီတာသီကြူးသံကိုနားထောင်မိသည်.....
အိုး.....သူတို့ဘဝလေးတွေကသိပ်အားကျဖို့ကောင်းတာဘဲမဟုတ်လား...
သူတို့အလိုရှိတဲ့ဘယ်နေရာမဆိုတောင်ပံဖြန့်ပြီးပျံသန်းသွားနိုင်သလိုဘဘ်သူမှလဲသူတို့ကိုချုပ်ချယ်ချုပ်နှောင်ထားမှာမျိုးမရှိဘူး.....
အရာရာကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့လုပ်နိုင်တယ်....
ဟင်း......
ခု....ဝေးဘဝကိုလဲဝေးမပိုင်တော့ဘူး....ဇာတ်ဆရာအလိုကျကြိုးဆွဲရာကပေးနေရတဲ့ဒီဘဝကြီးကိုအရမ်းငြီးငွေ့တာဘဲ...
ဘာလို့များ..ကံတရားကဝေးဘဝကိုအချုပ်အနှောင်တွေနဲ့ပိတ်လှောင်ထားရတာလဲ...?
ဘာလို့များတကြိမ်တခါလေးတောင်လွတ်မြောက်ခွင့်မပေးရတာလဲ...
ခုလဲဘာလို့အိမ်ထောင်ဆိုတဲ့နေရာထဲပြစ်ပြစ်ခါခါစွန့်ပစ်ရက်ခဲ့တာလဲ....
ကံတရားရယ်..မင်းကကျုပ်အပေါ်ကြမတရားလိုက်တာ...
'ဝေး......တစ်ယောက်တည်းဘာတွေတွေးနေရတာလဲဗျ....မောင့်ကိုလဲပြောပြပါဦး..'
'မပြောပြချင်ဘူးဆိုရင်ရောအဆင်ပြေမလားမောင်...'
ဝေးမမြင်ရတောင်ဝေးစကားကြောင့်မောင်အင်တင်တင်ဖြစ်သွားမှာကိုတော့တွေးမိသား....
'အာ..အင်း...ဝေးမဖြေချင်ရင်လဲမောင်မမေးတော့ပါဘူး...ဟားဟား...ကဲ..ဒီနေ့ကဘာနေ့လဲဝေး....'
'.....'
'အင်း...ဒီနေ့ကမောင်နဲ့ဝေးတရားရုံးမှာနှစ်ဦးသဘောတူလက်မှတ်ထိုးရမဲ့နေ့လေ...ဟဲ..ဟဲ...ဝေးမေ့နေပြီလို့မောင့်ကိုမပြောနဲ့နော်...ဟားဟား...'
'မမေ့ပါဘူးမောင်...မောင်မပြောလဲကျုပ်ပြင်ဆင်မလို့ပါ...ခုကဒီတိုင်းစိတ်တွေတင်းကြပ်ပြီးလေးနေလို့ခဏလေးထိုင်နေတာပါ...'.
YOU ARE READING
Love or hate
Romanceသိပ်ချစ်လွန်းလို့ပိုင်ဆိုင်ဖို့မောင်ကြိုးစားခဲ့တာကိုအတ္တကြီးတယ်လို့ဆိုချင်လဲဆိုနိုင်ပါတယ်အဝေး....တစ်ခုတော့သိထားပါ..အတိတ်ကအဝေးရဲ့အမုန်းကိုခုဘဝမှာသင်ပုန်းချေဖို့မောင်ကြိုးစားမှာမို့မင်းဘက်ကမောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ပြင်ထားပေးပါအဝေး....ဒါဟာလဲမောင့်အတ္တ...
