Chapter27(Unicode+Zawgyi)

172 6 9
                                    

လေးရက်မြောက်ရောက်နေပေမဲ့ကျွန်တော့်ဝေးလဲသတိလည်မလာခဲ့သလို..ကျွန်တော်တို့သားလေးကလဲခုထက်ထိဘာမှအစာမဝင်သေးပေ...

သားငယ်ကိုနို့မှုန့်မျိုးစုံဖျော်တိုက်ပေမဲ့...တိုက်တိုင်းပြန်အန်ထုတ်တဲ့ကလေးကြောင့်ကလေးအားဆေးလေးတွေသာသားကိုသွင်းပေးပြီးသားငယ်ကအသက်ဆက်နေရရှာသည်...

ကလေးကတချိန်ကုန်ဘဲအိပ်နေရှာသည်...ငိုသံတောင်တချက်မထွက်....

ဆရာဝန်ကလဲကလေးကရေရှည်ဒီလိုသာဆက်ဖြစ်ရင်ရေဓာတ်ခန်းအာဟာရပြတ်ပြီးအသက်ရှင်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့...

ဝေးကလဲကုတင်ပေါ်မှာမလှုပ်မယှက်အိပ်မောကျနေရှာသည်....

ကျွန်တော်ကတော့သားနဲ့ဝေးကြားဗျာများနေရတာပေါ့....

ကျွန်တော်တွေးပြီးကြောက်မိပါသည်....ဝေးကိုယ်ပေါ်မှာတက်ထားတဲ့နှလုံးခုန်စက်ကလေးကပြေးနေတဲ့မျဉ်းလေးများတတန်းတည်းဖြစ်သွားရင်....ခပ်နှေးနှေးနဲ့ခုန်နေတဲ့ဝေးရဲ့နှလုံးသားလေးခုန်တာများရပ်တန့်သွားရင်.......

သားကလဲ....အင့်..ကျွန်တော်...ကျွန်တော်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဗျာ....ဟင်....

သေချာတာကတော့...သေမှာ...မသေရင်တောင်ကျွန်တော်ရူးမယ်ထင်တယ်ဗျာ.....

ဝေးလက်ကလေးကိုခပ်ဖွဖွစုပ်ကိုင်ရင်းကျွန်တော်တောင်စဉ်ရေမရလျှောက်တွေးနေမိသည်....

ဝေးအနားမှာနေရင်းဝေးပျင်းနေမှာစိုးတာကြောင့်တဖက်ကဝေဂလက်ကလေးကိုကိုင်ပြီးစာအုပ်လေးဖတ်ပြနေချိန်မှာဘဲအခန်းထဲကိုဝုန်းဒိုင်းကြဲဝင်လာသူကရဝေ

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

ဝေးအနားမှာနေရင်းဝေးပျင်းနေမှာစိုးတာကြောင့်တဖက်ကဝေဂလက်ကလေးကိုကိုင်ပြီးစာအုပ်လေးဖတ်ပြနေချိန်မှာဘဲအခန်းထဲကိုဝုန်းဒိုင်းကြဲဝင်လာသူကရဝေ.....

'ဆ....ဆရာ!!!'

'ဟေ့ကောင်...မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ...?ဝေးလန့်သွားလိမ့်မယ်လို့လဒရဲ့...'

Love  or hateUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum