Butterfly...Jeon🦋 (Completed)

🦋Extra🦋(2)

Sundayဆေးခန်းပိတ်ရက်လေးဖြစ်သည်။
ပြည့်ပြည့်စုံစုံပြင်ဆင်ပြီးပြီဖြစ်တဲ့မနက်စာကို
အတူတူစားဖို့ရန်သူစောင့်နေပေမယ့်လိပ်ပြာငယ်
သည်အိမ်၏ဝရံတာဆီကိုထွက်ကာခပ်တိုးတိုးဖုန်း
ပြောနေသည်။

သူ့ရှေ့မှာမပြောဘဲခဏတဖြုတ်လည်းမဟုတ်
ကြာနေပြီဖြစ်၍ဆရာဝန်ကြီးကသိပ်အဆင်မပြေလာ။
စားပွဲတွင်လက်ပိုက်ခြေထောက်ချိတ်စောင့်နေရင်းက
ခြေသံလုံလုံလေးချောင်းနားထောင်ဖို့တစ်လှမ်းချင်း
လျှောက်သွားတော့သည်။

"အဖွားဆီကို ကျွန်တော်မလာချင်တာမဟုတ်ဘူး
လာချင်တာပေါ့ ဒါပေမယ့် ကိုရီးယားကိုဟိုတစ်ခေါက်
Jimin ပြန်တုန်းကကျွန်တော်အရမ်းတွေအဖျက်တွေ
လုပ်ခဲ့တာJimin အရမ်းစိတ်ဆင်းရဲခဲ့ရတယ်"

"ပြန်လာတာမှန်တယ် အဆင်ပြေခဲ့ကြတာ
မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်ပဲဆိုးလို့သူ့အိမ်တောင်
ကြာကြာမနေခဲ့ရဘူး အဖွားရ...."

"ကိုယ့်အလှည့်ကျမှ ခုပြန်မယ်ဆိုပြီးပြောရမှာ
ကျွန်တော်အားနာတယ် မပြောရဲဘူး
သူ့မိဘဆီပြန်တာကိုအဆင်ပြေပြေကျွန်တော်
နေမပေးနိုင်ခဲ့လို့...."

"တိုးတိုးပြောတာဘာဖြစ်လို့လဲ....
Jimin ကြားမှာစိုးလို့ပေါ့"

"ကျွန်တော်စီစဉ်ကြည့်ကြည့်ပါ့မယ်ဗျာ..."

တိုးစိတိုးစိနှင့်ဖုန်းပြောနေဟန်ကအခက်တွေ့
နေပုံ။အဖြူရောင်TShirt အကြီးကြီးဖြင့်
ဟိုဘက်ဒီဘက်လျှောက်ကာအဖွားဖြစ်သူနှင့်
ရန်ဖြစ်နေသည်။

ခေါင်းလေးတွေကုတ်လိုက် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ
ကိုက်လိုက် နှာခေါင်းဖျားလေးကိုကုတ်လိုက်
နှင့်ဖုန်းပြောရင်းအခက်တွေ့နေပုံကိုချောင်းကြည့်
ရင်းဆရာဝန်ကြီးကခိုးပြုံးနေသည်။

အတောင်ပံခတ်ဟန်တွေကို
ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှရိုးအီမှာလဲ။
ဘာလေးအသစ်အဆန်းပေါ်လာပေါ်လာ
တယုတယချစ်၍အသဲယား၍မဆုံးနိုင်ခဲ့ဘူး။

"ကျွန်တော်ပြန်ခေါ်လိုက်မယ် ဒီနေ့သူဆေးခန်းပိတ်
လို့ အားလပ်ရက်မလို့ မနက်စာစားပြီးပြန်ခေါ်လိုက်
မယ်နော်...."