REINCARNATED

CHAPTER 25

Faridha's POV

Hours turned into days, days turned into weeks, weeks turned into months and months turned into years. I thought aabutin lang ako dito ng ilang buwan at ang pinakamatagal ko pang hula ay isang taon. Pero mali ako... maling-mali.

Fucking five years! Five years! Limang taon na animal! 'Di ko naman alam na katumbas ng training ang pag-aaral ko. Peste!

Nasayang ang teenage years ko sa pag training. Twenty two years old na ako gago!

Dahil sa training natuto akong matulog na madumi, matulog ng walang kinain, walang ligo, toothbrush, walang tulog at higit sa lahat kapag nagkakasugat kami walang dapat gumamot. Naranasan ko lahat ng paghihirap. Pati panliliit ng tingin sa akin ng mga kasamahan ko naramdaman ko.

"Ready?"

"H-Ha?" nabigla ako ng magsalita sa tabi ko si Persephone. Siya ang pinakahuling nag training sa amin. Tumawa ito ng mahinhin.

"Nakaalis na sila..." tiningnan niya ang mga katulad kong new descend goddess. Nagsitalunan na ang mga ito pababa.

Ready na ba 'ko?

"You're hesitating."

Kaagad akong umiling bilang 'di pagsang-ayon.

"You can't lie to me. We've been together for five years." she's right. "You're scared? Don't be... they need you." I smiled at her.

"Thank you..."

"Don't... I'm thankful. We are thankful." diniinan niya ang pagkakasabi no'n. I hugged her before creating a portal. Kung lumipad sila ako hindi. I am the only student who can create a portal. Ako lang... nagtataka nga sila Hades kung bakit marunong ako.

Tumalon ako rito at kaagad na nakarating sa opisina ng headmaster. Walang tunog na lumapag ako kaya hindi ko siya naisturbo sa ginagawa.

Nakayuko siya habang may pinipirmahan na ano.

"Headmaster" nawala ang atensyon niya sa ginagawa. Nagulat siya ng makita ako at mabilis na tumayo.

"P-Princess..." naupo ako sa mahabang sofa. "Y'You're here!"

"You're stating the obvious headmaster." hinarap niya naman ako at naupo siya sa single sofa.

"After five years... you look good."

"Yeah and you... you look old." natawa ito ng mahina.

"Umeedad na din."

"How's the academy without me?"

"Silent?" sinabayan niya ito ng mahinang tawa. "We're in a big danger." kumunot ang noo ko. "Many demons visited us. And we are having a hard time to kill them." that's natural. Alam nilang wala ang mga taong kaya silang patayin. Chance nila 'yun para maghasik. Now that I'm here they should be ready. "War is coming..."

"I know that long time ago."

"Any plans?"

"None. Nice meeting you again headmaster."

"Pleasure is mine." nagpasya akong umalis na. I'm hungry... I want to eat.

Walang alinlangan akong pumunta ng canteen. Ano naman kung may makakilala sa akin dito?

Inaasahan kong may mga estudyante sa canteen dahil oras ng recess pero wala akong makita. Ang tahimik at tanging isang bata lamang ang nakita kong mag-isang kumakain.