CHAPTER 47

186 9 4
                                    

Faridha's POV

I'm trying to ask myself, will I have a happy ending? I don't even know the answer.

"Bakit hindi ka pa natutulog anak?" I looked softly at my mother. Hinahaplos niya ang buhok ko. Nandito kasi ako ngayon sa kwarto ko.

Hindi ko ata na lock ang pinto. Nakatulala ako sa mga bituin kaya siguro hindi ko namalayan na pumasok siya.

"You're thinking about the incoming war?" I'm thinking about everything mother. "Don't worry the Gods will help us." I want to tell her everything. Apollo lied to them. The Gods will not help us. Mga alaga lang nila ang pwedeng tumulong sa amin.

Hindi nila pwedeng iwanan ang Olympus. Mas importante ang Olympus. Ang payapa nilang tahanan.

"Sleep na ha?" Hinalikan pa niya ang pisngi ko.

How can I told her that I'm the one na nasa prophecy?

Nang makita ko ang saya sa mukha nila ng malaman na wala sa amin ang mag sa-sakripisyo parang gusto ko na lang umatras.

Nakatingin pa rin ako sa pinto na nilabasan ni mama. Mahirap 'to sa akin ma. Sobrang hirap.

I looked up again. Tama naman siguro ang desisyon ko 'di ba? Hindi ko susundin si Apollo.

Mas pipiliin ko pa ang mawala kaysa mabago ang hinaharap. Mas malaki at malala ang ganti kapag binago ang hindi dapat baguhin.

A single tear came out from my left eye. I may not have a happy ending here maybe in the other universe I can.

Hawak ko ang leeg pagkalabas ng pinto. Nakatulog ako sa may bintana. Fuck! My whole neck hurts.

Naglakad ako papuntang kusina. It's already eight in the morning. Kung hindi pa dahil sa init ng araw hindi pa 'ko magigising.

Tss! Buti nga lumabas pa ang araw eh. I know na kapag may darating na digmaan hindi na lalabas ang araw.

"Speaking of! She's here!" That voice? Anna? Ngayon ko pa lang dapat sila tatawagin ah?

How can I leave this world when I see this kind of vibe everyday? Their smiles, giggles and smiling eyes.

Naupo ako sa bakanteng upuan. I'm not in the mood to talk. Nag-uusap usap sila. Nabanggit din ni Anna na pinatawag na raw sila. At dala na rin nila ang mga baril na pinagawa ko noon.

"By the way Idha... Zeus talked to me last night in my dream." Napalingon ako kay papa. "Settled na raw lahat. And, Rhea already knew." Damn! Napahigpit ang hawak ko sa tinidor. "Ready na sila at hinihintay na lang ang pagsisimula." Nanatili akong tahimik.

Damn it!

"Anna, ikaw ma bahala sa mga baril."

I teleported. Nanghihina ako...

Sa mga panahong ganito ang kalagayan ko I need my mate. My friend, my best friend and my boyfriend. I need him!

We're mate, but how can't he feel this kind of pain I'm feeling?

"I told you, love can destroy someone." I stilled.

"What are you doing here?"

"Apollo lied to us."

She knew. Alam niya rin.

"You knew..." I asked. Almost a whisper for me.

"How can you handle this?"

REINCARNATEDحيث تعيش القصص. اكتشف الآن