NEW BORN: FFYL 2 (COMPLETED)

SC : 4

"This is your house?" tanong ni Queen sa akin nang papasukin ko sila sa bahay na tinutuluyan namin ng Daddy nina Archer.

"Teka, 'di ba ito 'yong building noon?" tanong ni Zia habang inililibot ang mata sa buong bahay.

Ngumiti ako at tumango. "Ito nga 'yon. Inayos ko lang. Sayang naman kasi kung papabayaan, maganda pa naman," ani ko.

"Ginawa ko ring garden 'yong labas. Para kahit papaano may sariwang hangin na malalanghap si Daddy, 'di ba?" baling ko sa ama ni Archer, humagikhik ito at tumango sa akin. Pinunasan ko ang laway nitong umaagos na naman.

"What happened to him? I mean, galing ka ng hospital ibig sabihin ay pinagagamot mo siya. Ano raw ang sakit?" tanong sa akin ni Queen.

"They said that some of his brain cells aren't working anymore. He's not drinking any medicine, but I still bring him to the hospital for check up, monitoring parang gano'n," paliwanag ko.

"Wow! Jelly, akin na lang itong isang room!" rinig naming sigaw ni Zia mula sa second floor.

I renovated every room in the second floor. Dati ay mga laboratory iyon, there is five laboratory before pero ngayon ay kwarto na ang mga iyon.

And the place where I experience all the pain, ginawa ko iyong kusina at pinaalis ang harang.

Kaya kapag pababa ka ng hagdan ay kita na agad ang kusina dahil pinaalis ko ang harang no'n.

"Dito na lang ako titira!" si Zia muli na mukhang abala sa paglilibot.

"We can all live here," nakangiting ani ko.

Umiling si Queen, "Si Zia na lang, Niall and I built a house near your grocery store, we'll stay there."

Naintindihan ko ang sinabi ni Queen. "Kayo pala ang nag paayos ng grocery store," I laughed. "Pumupunta ako ro'n minsan kapag namimiss ko kayo, akala ko pa nung una hindi kayo babalik dito kasi hindi naman maganda 'yong memories na meron dito," ani ko at mapait na ngumiti.

"What?" kunot noong saad ni Queen. "Those memories are actually worth it. Maybe some are not, but if ever na hindi nangyari ang zombie apocalypse na 'yon, I would never had met a real friends that I consider as my family."

My heart felt warmth because of what she said. She's right. Not everything that happens way back apocalypse aren't worth it.

"Should we stay here tonight for celebration?" si Niall.

"That's good!" si Rhio na prenteng nakaupo sa sofa. "Siguradong matutuwa ang bata sa second floor."

Hindi man nito sabihin kung sino ang batang tinutukoy nito ay alam na agad namin kung sino iyon.

Naagaw ng Daddy ni Archer ang atensyon ko nang umungol ito.

"A—ntok," ani nito.

"Sleep ka na? Sige po," ani ko at itinulak ang wheelchair nito papunta sa nag iisang kwarto dito sa first floor.

Ramdam ko ang pagsunod ni Archer sa akin at hinayaan ko lang ito.

"You did this for 3 years?" tanong nito sa akin nang mahimbing na ang tulog ng ama nito.

Tumango ako, "I did."

"How? I mean, why?"

Tumingin ako sa kanya at pinag–isipan kung ano ang gusto nitong malaman.

"What do you mean why?"

Hindi ito sumagot.

I sighed and seat on the couch near the bed. I tapped the space beside me motioning him to sit, and he did.