Trigger Warning: Violence
Never
I was panicking inside the elevator. Sa pagkakataranta ko kanina, paakyat pa yata ang napindot ko sa halip na pababa.
I clicked the twentieth floor, which, for sure, they had seen outside, and they took the other elevator to follow me here. Pinindot ko ang twenty-eight floor, at noong bumukas sa twentieth floor, saka ako lumabas.
I looked at the next elevator. Nasa eighteenth floor pa lang. Pag lumabas sila, ang maaabutan nila ay ang pag-akyat ng elevator sa twenty-eight floor, at babalik sila sa loob para sundan ako.
Right. Use your brain, Ayeselle!
Mabilis ang takbo ko sa corridor at noong narinig na nag ting ang elevator, agad akong nagtago sa gilid, kabado lalo na't patay sindi na naman ang ilaw. They haven't fix their system yet!
"Tang ina! Umakyat sa twenty-eight floor!" one of them shouted.
"Bilis! Balik!" Their panic and aggresive voice were now slowly fading, as if they had gone back to the elevator.
Ramdam ko ang panginginig ng kalamnan ko. I was chased by death itself. At kung naabutan ako, alam kong malaking gulo ang mangyayari. They will use me as bait to demand something from the President! From Sullivan's mom, thinking that I'm the girlfriend!
Pero kahit na... alam kong pag nalaman ni Tita na may hawak sila, she would do everything to save its life. I know her because she cares for her people. That every life matters to her.
Hinubad ko ang aking heels na itinago ko sa gilid at gumala ng mabilis sa corridor ng floor. I tried opening some of the doors, expecting that I could at least access one of them.
Kaso card ang gamit para makapasok. Now I have no choice but to trick them until I can go back to the lobby! So I could call some help!
Dumikit ako sa gilid at binuksan ang purse ko. Nahulog pa ang aking lipstick dahil sa nanginginig kong kamay ngunit noong ambang pupulutin iyon, narinig kong muling nag ting ang elevator.
"Dito ba 'yung sinabi nila Jason?"
"Oo... huminto rin daw dito. Nasa twenty-eight floor sila. Baka nandito 'yon."
Dahan dahan kong binawi ang kamay at hinayaan ang lipstick kong gumulong, halos manalangin na huminto iyon nang hindi makakuha ng atensyon.
When it stopped from the side of the vase, I was so relieved, but then, hearing the footsteps, my heartbeat doubled.
"Wala daw ba 'yung gwardya? Ferrarin 'di ba?"
"Wala raw. Mag-isang pumunta. At oo, Ferrarin."
"Hindi ba't 'yan 'yung matinik na grupong kinabibilangan noong babaeng nagpakulong sa kanang kamay ni boss?"
"Oo 'yan sila. Ang mga putang-inang 'yan. Pero laging naiisahan ng anak ni boss."
"Pero kung hindi nakulong si Ramil, hindi niya matatagpuan 'yung anak ni boss. Dinala niya 'yon noong tumakas sila."
"Mas matinik ang pamamalakad nitong anak ni boss eh. Hindi pumapalpak. Kaya hanapin natin 'yung babae at baka pag dito siya sumabit tayo ang mapapatay no'n..."
I pinned myself in the dark corner of the corridor, almost not breathing, as I saw their shadows on the floor advancing with their guns.
"Maganda daw 'yon. Ano..." rinig ko ang tawa nito.
"Oo supermodel. Baka kaya nabulilyaso 'yung kinuhang babae sa New York kasi ito talaga ang pamalit?"
"Edi kung nakuha natin 'to, jackpot ang anak ni boss. Baka pwede muna nating tikman..."
