Any
Ako ang nenenerbyos sa sobrang bilis ng kanyang pagmamaneho. Knowing that he hijacked an ordinary car that wasn't meant for racing, its speed wasn't fast compared to a sports car.
Ngunit dahil halos full speed na siya sa madilim na daan, ang mga umiilaw sa likod na mabibilis ang paghabol, minsan ay gusto kong tumili nang iniliko niya iyon sa masukal na daan.
Goddamn it! Mamamatay na yata ako! Oo at binuhay niya ako, pero sa paraan ng pagmamaneho niya, pakiramdam ko itatawid niya ito ano mang oras sa bangin at malalaglag kami sa tubig!
Noong lumingon ako, wala nang halos ilaw na humahabol sa likod lalo na't ni isa, wala na akong naaninag pa. He successfully escaped them.
"Nahihilo ako!" I shouted and covered my mouth.
Umangat ang kilay niya at bumagal. I glared at him.
"Sumuka ka sa paanan—"
"Stop the fucking car!" I shouted desperately.
Hindi ako susuka rito at dito rin uupo sa ilang minuto!
Tumingin siyang muli sa itaas ng salamin, nang makitang masyadong madilim, dahan dahan niyang ipinark iyon sa magubat na parte.
I immediately pushed the door open and went out as I ran to the corner and started vomiting some water.
I was so dizzy that I realized I hadn't eaten since earlier at the party. At ilang minuto na rin ba ang lumipas? Kahit tubig man lang... wala.
Nilingon ko si Trison sa likuran. Nakasandal siya sa may kotse at nakapamulsang nanonood sa akin. Kahit madilim, kita ko siya.
"Nahihilo ka pa rin?" he asked. "Or maybe you're... pregnant?"
Umirap ako at tumayo na ng tuwid. He took his cigarettes out, including his lighter.
"Take a puff to reduce your nausea and vomiting," aniya sabay lahad sa akin noon.
"Is that drugs? You want me to take drugs?"
He rolled his eyes. "This is just an ordinary cigarette. Nicotine is addictive but not addictive enough to put you behind bars if you get caught taking it..."
"Pero may nakukulong pa rin dahil naninigarilyo."
"If you're in public and there's a smoking ban in the place. But that's just a normal cigarette," patuloy niya.
I took it from his hand and glared at him again. Ngunit noong tingnan ang sigarilyo, kumalma din naman nang pakiramdam ko nasusuka na naman ako.
I took it in between my lips and puffed it, but I started coughing as I didn't know how to even do it properly.
"Inhale it slowly..." aniya.
Muli ko iyong sinubukan. May nalanghap ako pero nauubo ko pa ring naibuga ang usok. Kinuha rin iyon ni Trison sa aking kamay at inilagay sa gitna ng mga labi niya.
"That's enough. Just get some fresh air..." aniya at pinitik din naman ang sigarilyo sa daan pagkatapos iyong hithitin.
The cold wind blew, so I hugged myself since I was still wearing my sleeveless dress. Tumingin ako sa paligid at talagang madilim ang parteng hindi ko na alam kung nasaan kami.
Napabalik lamang ang tingin ko sa kanya nang may inilagay siya sa aking balikat at nawala agad ang lamig habang napapalitan na iyon ng init dala ng kanyang coat na ipinatong.
I looked at the black shirt that was left in him, which was still opened. Para bang hindi alintana sa kanya ang lamig, na kaya niyang tiisin iyon, o hindi iyon sapat para lang ginawin siya.
