"Bana cehennemi yaşatmana rağmen, sen benim cennetimsin Meira."
Fantastik değildir.
DİKKAT! Bu kitapta cinayet, cinsel istismar, psikolojik ve fiziksel şiddet gibi rahatsız edici olabilecek içerikler bulunmaktadır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ℒ
Kendimi, doğal ortamda yırtıcı bir hayvana denk gelip ani bir hareket yapmamaya çalışan biri gibi hissediyordum o noktada.
Nefes aldığımdan emin değildim, bütün vücudum, eklemlerim kitlenmiş gibiydi ve mantıklı düşünemiyordum. Karanlığa alışan gözlerim yeniden kararmaya başlıyordu sanki, omuriliğimden aşağılara inen dikenli bir sızı hissediyordum onun sıcak nefesi kulağıma sürtündükçe. Arkamdaydı, -hayır, benimle birdi sanki, santimler bile yoktu aramızda; arkadan elini uzatmış, belime sabitlediğim bıçağı tutmuştu, hareket edemiyordum.
Sonunda hareket etti fakat umduğum şekilde değil, soldaki elini de arkadan uzattı ve karnıma getirdi, beni tutup kendisine doğru bastırdı. Şimdi sarılıyor gibiydik, arkadan sarıyordu beni ve başını da omuzumun üzerinden atmış, bana herhangi bir alan bırakmamıştı.
Nefes nasıl alınıyordu?
Bir şey yapmam gerekiyordu, titreyen ellerimi kaldırdım ben de, onun bedenim üzerinde sabitlediği ellerini tuttum, ne yapacaktım? Sadece özür mü dilemeliydim bilmiyordum, o da benim ne derecede gergin olduğumun farkındaydı ve daha da çok tedirgin etmek istiyormuş gibi bütün bu eziyet verici süreci uzatıyordu.
Sonunda konuştu, derin sesi o kadar yakından geldi ki bünyem kaldıramadı bir anlığına. ''Onu şöyle alalım,'' dedi, bıçağı tutup çıkarırken, ''yaralanmak istemeyiz.''
Bıçağı tuttuğu elini de önüme atıp sardı beni ve eğilip boynumun açıkta kalan kısmına küçük bir öpücük bıraktı. Bu şaşırttı beni, asla bir sevgi gösterisi değildi çünkü, daha çok fırtına öncesi öpücük gibi bir şeydi sanırım. Başımı hareket ettirmeden aşağıya doğru bakınca karnımın ortasında beni sabitlemek için tuttuğu elindeki bıçağı gördüm, keskin yüzeyi göğüslerime doğru uzanıyor ama temas etmiyordu.
''Daha kötü şeyler de yapabilirdim,'' dedim hemen, sesimin ne derecede cılız çıktığı gerçeği sinirlerimi alt üst etti. ''Ama yapmadım, Uygar.''
Bir şey söylemeden bıçağı tuttuğu elini kaldırdı, keskin yüzeyini yer yer hissedebildiğim bir temasla yukarıya doğru, boynuma doğru çekti, boynumun etrafında döndürdü ve saçlarımı da alarak diğer omzuma attı. Ne yapmayı amaçladığını bilmiyordum ve bu belirsizliği, bu eziyeti uzattıkça uzatması beni deli ediyordu. Düşündükçe de aklıma pek güzel şeyler gelmiyordu. Ne yapabilirdi ki? Ya beni bıçaklarsa? Eskiden ettiğimiz bir kavgada beni bıçakladığını söylemişti, ya yine aynısını yaparsa? Bıçaklanmak korkunç olmalı... Gerginlikten kusacaktım sanırım, midem kasılıyordu.
