Hafızasını kaybetmiş bir halde baş düşmanının evinde esir olarak uyanan Meira, geçmişte işlediği affedilemez bir günâhın bedelini ödüyor olduğunu öğrenir.
Meira uyandığında ona söylediği ilk cümlesi "biz düşmanız" olan adamın, bir zamanlar gözlerin...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm On İki
''Yabancı.''
Beğeniler az geliyor, beğenerek destek olabilirseniz sevinirim
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çizim: ArMoro
ℒ
''Bir gün dönüp bakınca düşler İçmiş olursa yudum yudum yudum yıllarını
Ağla, ağla, Firuze, ağla Anlat, bir zaman ne dayanılmaz güzellikte olduğunu.''
Soğuk, çok soğuk bir gece. Ceketime sarılmışım iyice.
''11273 demek,'' diyorum arkası dönük adama doğru. Uygar olduğunu anca bana doğru döndüğü vakit anlayabiliyorum. Bir tiyatro binasının arkasında olmalıyız, binadan tatlı bir melodi yükseliyor. Bir kadın, ince dilber sesiyle söylüyor:
''Kıskanır rengini baharda yeşiller Sevda büyüsü gibisin sen, Firuze,''
Uygar ise beni gecenin köründe burada gördüğüne, karşısına çıkmış olmama şaşırmış gibi duruyor. Tekrarlıyorum, ''11273,'' diye ve birkaç adım daha atıyorum ona doğru. Uygar elinde sigarasıyla kalakalmış öylece.''Sürekli provalarımı izlediğiniz 11. sıradan 273 numaralı koltuk yani. Özel bir sebebi var mı?''
Toparlanması birkaç saniyeden fazla sürüyor, aklı karışmış, hazırlıksız yakalanmış ve en çok da gözlerini üzerimden ayırıp odaklanmakta zorlanmış gibi görünüyor. ''Dikkat ettiğinizi bilmiyordum,'' diyor.
Tam karşısına geçiyorum, sahildeyiz ve dalgalar hırçın, esinti buz gibi, altın sarısı saçlarım dalgalanıyor omzumdan gerilere doğru. ''Sahnede bulunduğum konumdan gözüme fazla çarpıyor. Gizlenmek istiyorsanız herkes sahneye yaklaşmak isterken en arkalara gidemezsiniz.''
