Hafızasını kaybetmiş bir halde baş düşmanının evinde esir olarak uyanan Meira, geçmişte işlediği affedilemez bir günâhın bedelini ödüyor olduğunu öğrenir.
Meira uyandığında ona söylediği ilk sözü "Biz düşmanız" olan adamın, bir zamanlar gözlerinin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Yirmi
MEİRA SHAVİT
2019 / Aralık Günümüz...
"Kızınız bir deha."
Karanlığı yaran ışık hüzmesinin ve arka planda çalan sakin melodinin altında birkaç yabancı sima. Yabancılardan biri de siyah bir kurdelenin süslediği uzun, sarı saçlarıyla küçük Meira.
"Bir müzik dehası!" diyor yüzü puslu yabancı adam. "Çok yetenekli bir kemancı olacak büyüdüğünde. Gerçi bu gidişle büyümeyi bile beklemeyecek gibi."
Hemen arkamda yükselen iki siyah siluet daha. Ebeveynlerim. Annem ve babam. Babam, ürkütücü gelen iri gövdesini bana doğru eğiyor, omzuma dokunuyor. Aralarına akların düştüğü gür sakalları ve küçük yuvarlak gözlükleriyle artık ezberlediğim bir sıfat kendisi.
Gülümsediğinde gözleri yok olacak kadar kısılıyor.
"Çok yetenekli bir kemancı olacağını söylüyor öğretmenin.Bu hayali kovalamak istiyorsun, değil mi kızım?"
Başımı sallıyorum iki yana. "Müzisyen olmak istemiyorum, baba." Babamın kaşları çatılıyor, derin bir nefes alıyor. Yutkunuyorum. "Müzisyen olmak istemiyorum," diye tekrarlıyorum.
"Ne olacaksın peki?" diye kızıyor o da. "Aynı zırvalıklardan bahsedersen bana...''
"Müzisyen olmak istemiyorum," diyorum. Ah, küçük Meira.
"Saçmalık!"
"Müzisyen olmak istemiyorum, baba!"
"Ne olacaksın o halde?"
Küçük Meira'nın küçük bedeni ve küçük yüzü farklı mekânlarda, farklı zamanlarda ve farklı kıyafetlerin içinde büyüyüp, gelişirken hep aynı şeyi söylüyor:
"Bir hayalim var."
Karanlığı yaran ani ve sert bir spot ışığı beliriyor tepede. Zorla ışığa alışan gözlerim az sonra karşımdaki devasa seyirci kitlesini seçebilmeye başlıyor. İki katlı salonun her koltuğu, gölgenin ardına sığınmış silik siluetlerle dolu.
