"Bana cehennemi yaşatmana rağmen, sen benim cennetimsin Meira."
Fantastik değildir.
DİKKAT! Bu kitapta cinayet, cinsel istismar, psikolojik ve fiziksel şiddet gibi rahatsız edici olabilecek içerikler bulunmaktadır.
Oy ve yorumlarla desteklerinizi gösterirseniz sevinirim
İyi okumalar dilerim
Oy sınırı: 210
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Yirmi
"Sıcak Temas."
obsessed - zandros
ℒ
Sonunda kurtuluyorum Uygar. Sonunda senden kurtuluyorum!
Belki on defa, hazmedene kadar ve sarhoş kafamı toparlayarak tekrar tekrar okudum o küçük mektubu.
Sonunda Khalil bana ulaşmıştı!
Uygar'ın güzergahını da öğrenmiş ve hemen plan yapmıştı! Isparta diyordu, benim için bekleyen insanlar olacaktı orada ve tek yapmam gereken bir şekilde kaçıp verdiği bu adrese gitmekti.
Yapabilirim, yapabilirim..!
Peşimde polisler olduğu için kendi isteğimle kaçmayacağımı düşünüyordu Uygar, haklıydı da, Khalil'e güvenmeseydim dışarısı benim için bir cehennemdi ama Khalil şimdi bana bir kapı açıyordu.
Çok uzun zamandır hiçbir türlü kaçışın, çözümün, yardımın olmadığı bu labirentte bir başıma ve çaresizdim, öylece savrulup çırpınmışım ama şimdi birinin bana yardım eli uzatıyor olduğunun düşüncesi içimdeki buzları eritmiş, en azından devasa yükümün bir kısmını üstlenmişti sanki.
Kalan küçücük aklımı da sevinçten yitirecektim şimdi! Gözlerim doluyor ve mektup artık okuyamayacağım kadar bulanık gözüküyordu gözüme.
Fakat bu sevinci fazla uzun tutmuş, orada gereğinden çok oyalanmış olmalıydım; kafam yerinde değildi ve dışarıdan Uygar'ın sesini duyduğum gibi telaşa kapıldım:
''Meira?''
Siktir, siktir, siktir...
Küçük kabinde telaşla kıpırdandım birden, gidebileceğim bir yer varmış gibi kaçmaya hazırlanıyordum neredeyse ve kağıdı da düşürmek üzereydim.
Kapı açılma sesini duymuştum, Uygar hiç gücenmeden lavaboya kadar girmişti!
''Meira?'' diye seslendi yeniden. Neyse ki bir aptal gibi kitlenmedim de mektubu zarfıyla beraber klozete attım ve hemen sifonu çektim. Adres aklımdaydı, bütün mektup noktasına virgülüne kadar aklımdaydı hatta, hatırlamakta değil unutmakta zorluk çekerdim bu saatten sonra.
Kabinin kapısını açtım artık ve dışarıya çıktım. Uygar lavabodaydı, kaşlarını çatmış, yüzünde alttan alttan sorgulayan bir ifadeyle beni izliyordu.
