"Bana cehennemi yaşatmana rağmen, sen benim cennetimsin Meira."
Fantastik değildir.
DİKKAT! Bu kitapta cinayet, cinsel istismar, psikolojik ve fiziksel şiddet gibi rahatsız edici olabilecek içerikler bulunmaktadır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ℒ
''Türkiye genelinde şok yarattı diyor ama doğru düzgün haberi bile yapılmadı. Zenginler yine iş başında, olayın üstünü örtüyorlar apaçık!''
''Kız bulunamadı değil de biz tutuklamadık deyin bari!''
''Kızın İsrail'e kaçtığı söyleniyor yoksa nasıl bulunamayacak şu ana kadar? Ailesinin parasına dokunamaz, ayrıca bütün akrabaları da İsrail'deymiş, burada sığınabileceği, yardım alabileceği birileri yok. Eğer Türkiye'de olsaydı şimdiye bulunurdu! Kesinlikle İsrail'e kaçmış!''
''Kısaca akrabaları örtbas etmiş demek çok mu zor?''
''Kız kesin malum partiden.''
Koltuğun kenarına kıvrılmış, üzerime attığım battaniyenin altından telefonu kontrol ediyor, internette benim hakkımda yazılmış olan yorumları dehşet içerisinde okuyordum. Pek haber yoktu, görseller kısmında haber kapağı görüntüleri olsa da siteye girince bir sonuç çıkmıyordu, belli ki silinmişlerdi, sadece birkaç tanesi kalmıştı ve onlar da birbirinin aynısı söylüyor, farklı bir bilgi vermiyordu. Yorumların büyük bir kısmı ise Meira'yı zengin ve güçlü bir aileye sahip olmakla, olayların üstünü örtmekle suçluyordu, sadece çok küçük bir kısım Meira'nın aslında suçsuz olabileceğini düşünüyordu.
Hele biri vardı ki, ''Kızın bir sevgilisi olduğunu duydum,'' yorumunu atmış ve birkaç kişi de bu yorumu beğenmişti. Bunu görmek bile, insanların içinde küçük bir şüphe olduğunu bilmek bile öyle bir rahatlama olmuştu ki benim için... Demek ki tamamen eksilerde değildim, bütün bunların ''manyak bir eski sevgili'' ya da her ne haltsa artık, onun tarafından işlenmiş ve üzerime yıkılmış bir suç olduğu gerçeğini kabul ettirebilirdim bir şekilde. Bunun ne denli zor bir sınav olduğunun farkındaydım, o silinen birkaç hikâyenin en azından başlıkları görseller üzerinden okunabiliyordu ve gizemli sevgiliyle alakalıydı anladığım kadarıyla. Karşımda medyaya bu denli hükmeden biri varken elimde kanıt olmaksızın çıkıp da ''Aslında hiçbirini ben yapmadım!'' diyemezdim, bu intihar olurdu.
Salondaydım, şömineyi yakmıştım, alevler odunlara tutunsa da beceriksiz bir iş yapmış olmalıydım ki ateş sönüyor, etrafa gittikçe loş bir ambiyans yayılıyordu. Uygar saatlerdir bağlıydı yukarıda, neredeyse sabahın 4'üydü saat fakat hiç yukarıya çıkasım yoktu. Onunla yüzleşmek istemiyor, aklımdaki fikirleri gerçekleştirecek cesareti bulamıyordum. Sözle kalanlardandım anlaşılan, icraata geçirecek yüreğim, ani bir yükselme sırasında gelebilirdi anca. Fazla dengesiz bir karakterim vardı, bir gün anlık bir yükselmeyle koca bir dünyayı karşıma alabilecek cesaretle atılabilsem de dakikalar sonrasında kuyruğunu kısmış korkak bir köpek yavrusu gibi kaçabilirdim her şeyden ve herkesten.
