Lilith'in Gözyaşları

15. Beyaz Kuğu ve Kurt

Geçen bölümde bahsettiğim üzere bir karar almıştım, o da artık beğeni sınırı koyacağım üzerineydi. Instagram'da da yaptığım kısa açıklamayı bırakıyorum buraya:

"Bundan sonra bu şekilde devam edeceğim açıkçası, çoğuna hoş gelmeyebilir fakat yoğun hayat tempoma zar zor sıkıştırabildiğim, üzerine çok uğraştığım bir kitap LG, karşılığını da almak istiyorum elbette. Ticari bir kaygıyla yazılmadı hiçbir kitabım, bu yanlış algıyı oluşturmak istemem ama taslakta değil de yayında olmasının sebebi okunmasını istediğim için sonuçta, yoksa kendim için zaten yazmaya devam eder, paylaşmaz, istersem 10 senede bitirirdim.

Düzenli yayınlama stresine, bu kadar emeğe değip değmeyecegini ölçmek istiyorum kısacası, değmeyecekse de salacağım doğrusu, derslerime bakarım, o noktada kitabın akıbeti ne olur emin değilim fakat Wattpad'den çekilmem olası. Buraya kadar okuyan insanları da mağdur bırakmak istemem, merak edenlerinizin olduğunu biliyorum. İşler o raddeye gelirse isteyenlere kitabı tam haliyle anlatabilirim, o şekilde kapatırız defteri."

Fakat birkaç yanlış anlaşılmaya sebep oldum, çok tatlı insanlar beni yeterince iyi yazdığım yönünde rahatlatma telaşına girdiler ama ben övülmek için böyle bir karar almamıştım, kalemime, tarzıma zaten güveniyor ve seviyorum.

Benim derdim, bu kitap güncel bir şekilde her hafta bölüm yetiştirmeme, çizimlerini yapmama, kapak tasarlamama, üzerine bu kadar uğraşıp kendi kişisel hayatımdan, eğitimimden, kariyerimden ödün vermeme değmeyecekse, o halde çekilmek en mantıklısı olacaktır idi.

Kitabı bırakacağımı söylemiyorum, beğeni sınırını da geçtiniz zaten, sadece boşa kürek çekmediğimi bilmek istiyorum. Bu yüzden sınır getirmiştim ve bundan sonra da böyle devam etmek istiyorum.

Bu bölüm için sınır yine 150 beğeni

Destekleriniz için teşekkür ediyor ve iyi okumalar diliyorum.

○●

Bölüm On Beş

"Beyaz Kuğu ve Kurt."

Bölüm Şarkısı: Zombi - Adamlar

Uygar Karaşah'ın Ağzından...

2012, Soğuk Aylardan Biri

ℒ

Adım Uygar ama adıma nazaran hiç de uygar biri değilim aslında.

Hiçbir zaman olmadım. Hiçbir zaman hafif izler bırakmadı hayat benim tablomda; hep kirliydim, hep kaba saba ve derbeder.

Yalnızdım, daima; Uygar Karaşah bir çocukken de tekti bir yetişkinken de, hem sol tarafı hem de yanı başı.

Hissizlik: İliklerime kadar bildiğim tek eski dosttu. Dost diyorum çünkü kalbim atsaydı şu zamana kadar hayatta kalamayacağımı biliyorum. İnsan olmakla araya çektiğim bariyerdi beni şu ana dek hayatta tutan.

Hızlı bir hayat, yavaş atan, acele etmeyen bir kalp, kaos, bitmek bilmeyen şiddet, nereye çıktığını bilmediğim yollara sapıp durmak ve içmek. Bolca, çokça, hem geçmişi hem de gelecekte yaşanacakları unutmak için, onları da gırtlağımdan aşağılara göndermek ve her şeyi önce içimde, sonra da kafamda bitirmek için.

Şeytanın Avukatı derler bana.

Bazıları da sondaki avukatı çıkarır mesela. ''Bir şeytan!'' da derler, ''hiç acıman yok mu senin?'' de. Bol bol taktılar isimler bana ama favorim daima ''şeytan'' oldu. Bir cehennemde ne olmamı bekliyorlardı? Kanatlı masum bir melek mi?