Hafızasını kaybetmiş bir halde baş düşmanının evinde esir olarak uyanan Meira, geçmişte işlediği affedilemez bir günâhın bedelini ödüyor olduğunu öğrenir.
Meira uyandığında ona söylediği ilk cümlesi "biz düşmanız" olan adamın, bir zamanlar gözlerin...
Destekleriniz için teşekkürler. İyi okumalar dilerim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm On Yedi
"Sınır-sızlar."
Uygar Karaşah'ın Ağzından...
2013, Mart ayı...
ℒ
Nasıl bir ödülsün sen Meira?
Amansız, fikirsiz, bomboş ve iblislerin cirit attığı hayatıma, izbe aklıma nasıl düşebildi yolun?
Tam da sana veda ettiğim, ikimizi de benden kurtaracağıma söz verdiğim anda nasıl da çıkageldin birden?
Haberim dahi olmadan iliklerime kadar sana kenetlenmiş olduğumu, daha sesini duyduğum ilk anda tüylerimi diken diken edişinden anlayabildim anca.
Bu kadar mı sadıktım sana? Bu kadar mı kopmak istemiyordum senden? Yoksa hayatta kalmaya çalışan iç güdülerimin sinsi bir tuzağı mıydı bu hisler? Yaşamak istediğim için mi tutunmayı seçiyor, seninle oyalanıyor, hayatta bir anlam bulduğuma kendimi inandırıyordum?
Bir hülya mıydın yoksa sen? Seni ben mi yaratmıştım Meira?
Soğuk bir geceydi. Ona kadar. O bana varana kadar tenime teğet geçen esinti buz kristallerinden yapılma jiletler gibiydi. Ondan sonrasında ise her şey daha sıcak ve yumuşak hissettirdi. Esinti nazikti, dalgalar durgun ve bedenim de sıcaktı.
Konservatuar binasından ince bir kadın sesi, ''Firuze'' dillendirirken, donakalan vücudum sonunda çözüldü ve ağır bir hareketle dönebildim ona. O zaman gördüm kulağıma çalınan şarkının sözlerinden hallice kadını.
Meira...
Bu gece kafamda öldüreceğime yemin ettiğim kadın...
Hareket edemedim. Büyük bir aptal gibi dengemi altüst eden kadının karşısında öylece hiçbir şey söylemeden ve yapmadan dikildim.
''11273,'' diye tekrarladı o da bu sırada.
Yeşilin en koyu, en zümrüt tonundaki bakışları kısaca üzerimde dolaştı. ''Sürekli provalarımı izlediğiniz 11. sıradan 273 numaralı koltuk yani,'' derken kaşları hafifçe kalktı ve dudaklarında küçük, kendini bilen varla yok arasında bir sırıtış belirdi. ''Özel bir sebebi var mı?''
