«អាបុិនេះសាហាវពិតមែន...ឌី!!ទៅយកទូរស័ព្ទអោយខ្ញុំបន្តិច»សម្ដីកាចឆ្នាស់បន្លឺឡើងប្រាប់ទៅស្រីបម្រើ ឲ្យនាងរហ័សធ្វើតាមបញ្ជា ។ មិនដល់មួយនាទីផង ទូរស័ព្ទមកដល់ដៃភ្លាម ។ ថេយ៉ុង ចុចរាវរកលេខរបស់ស្វាមី មុននឹងខលទៅនាយ ហើយក៏បានដូចចិត្តទៀតជុងគុកទទួលយ៉ាងលឿនតែម្ដង ។
«យ៉ាងម៉េចអូនសម្លាញ់ នឹកប្ដីហេស៎បានជាខលមកបែបនេះ»សម្ដីញ៉េះញ៉ោះ លេងសើចជាមួយនឹងប្រពន្ធមិនអោយរបូត ខណៈដែលខ្លួនរវល់យ៉ាងណា ក៏មិនដែលរំលងលេខប្រពន្ធដែរ ។
«នឹកណាស់!! ពេលនេះបងនៅឯណា»នឹកណាស់ ប៉ុន្តែនិយាយឡើងមាំហាក់ដូចជាកំពុងខឹង ធ្វើឱ្យអ្នកម្ខាងទៀតស្ដាប់ដឹងភ្លាម តើនរណាធ្វើអោយថេយ៉ុងរបស់នាយទាស់ចិត្តឬ?
«បងកំពុងនៅក្រុមហ៊ុន អូនមានអ្វីហេស៎»
«មកភូមិគ្រឹះឥឡូវនេះ មានភ្ញៀវរកបង»
«អ្នកណាគេ?»អ្វីក៏ពិសេសម្ល៉េះ នាយមិនធ្លាប់មាននរណាទៅលេងដល់ផ្ទះទេ មានតែជួបនៅក្រុមហ៊ុន រួចចុះម្នាក់នោះជាអ្នកណា ។
«មកនឹងដឹងហើយ អូនចាំ!!»ស្រដីចប់ចុចបិទតែម្ដង មិនបាច់អោយតបទាន់ទេ ចំណែកជុងគុកឃើញដូច្នេះប្រញាប់ប្រញាល់រៀបចំឯកសារទុកដាក់ជាមុន ទើបចាកចេញពីក្រុមហ៊ុនមកភូមិគ្រឹះវិញ ។
សំណង់ស្កឹមស្កៃដែលស្គាល់ថាជាភូមិគ្រឹះរបស់គ្រួសារអភិជននៃត្រកូលម៉ារីនហ្គោល កំពុងតែឈរបង្អួតរាងយ៉ាងសង្ហារនៅកណ្ដាលទីក្រុង ។ ឡានស្ព័ររបស់លោកប្រុសធំបានបោលចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះ ជាហេតុបណ្ដាលឱ្យបណ្ដាអ្នកបម្រើរហ័សឱនក្បាលគោរពជាប្រញាប់ ។
«ប្រពន្ធសម្លាញ់!!»សម្លេងមកមុនម្ចាស់ រាងសង្ហាខ្ពស់ស្រឡះ ញញឹមពព្រាយសម្ដៅមករកប្រពន្ធរំលងមនុស្សចាស់ដែលខ្លួនមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ព្រោះក្នុងកែវភ្នែករបស់នាយមានតែថេយ៉ុងប៉ុណ្ណោះ ។
«ហ្ហឹម សឺតៗៗៗ នឹកណាស់ ថ្ងៃនេះមានរពឹសឬអត់»ភ្លេចទៅថាមានភ្ញៀវ ស្មានថានៅផ្ទះតែពីរនាក់ រាងក្រាស់លេងមួយឈ្នះដៃ ចាប់រាងតូចថើបយកៗមិនដកមាត់ ផ្អែមល្ហែមមិនឃើញក្បាលឡៃម៉ាទាល់តែសោះ ចំមែនហើយក្មេងៗអស់នេះ ។
YOU ARE READING
និទាឃរដូវ (ចប់✓)
Action15 ឆ្នាំដែលខ្ញុំរង់ចាំគេ ។ ជាពេលវេលាមួយដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេច គឺថ្ងៃដែលពួកយើងដាំដើមលីឡាក់មួយនេះឡើង ខ្ញុំតែងតែរំពឹងថាថ្ងៃណាមួយអ្នកនឹងត្រឡប់មកវិញ ត្រឡប់មកមើលថែដើមឈើនេះជាមួយគ្នាម្ដងទៀត ។ ជុងគុក ម៉ារីនហ្គោល x ថេយ៉ុង ហ្គាដេនៀ
