#10ឆ្នាំមុន
វិមានវេហ្គាស ពេលនេះកំពុងមានសម្លេងឈ្លោះប្រកែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំង រវាងក្មេងស្រីវ័យ14ឆ្នាំទៅកាន់ម្ដាយឪពុកនាង។ ជម្លោះនោះរៀងខ្លាំងបន្ដិច
"ប៉ាម៉ាក់! អូនរីគីគឺនៅក្មេងណាស់! ប៉ុណ្ណឹងលើកលែងឲគេទៅ!" នាងនិយាយទៅកាន់ម្ដាយនឹងឪពុកដែលលើកដៃវាយទៅកាន់ក្មេងប្រុសវ័យប្រមាណជា8ឆ្នាំ
"កូនកុំការពារវារីកា! ក្មេងស្អីបែបនេះ! កាបូបយើងរាប់ពាន់ដុល្លាវាយកទៅកាត់លេងមែនទេ??" អ្នកស្រីវេហ្គាសនិយាយហើយក៏ទៅទាញកាំបិតចិតផ្លែឈើក្បែរនោះមកកាន់
"ប៉ា! ម៉ាក់! អ្នកទាំងពីរចង់ធ្វើអី? អូនរីគីនៅក្មេងខ្លាំងណាស់! ឈប់វាយគេទៅ! គេជិតសន្លប់ហើយ!"រីកាចូលមកជួយប្អូនប្រុសដែលរងនូវអំពើហិង្សាពីម្ដាយឪពុក
"កូនចេញពីវារីកា! អាក្មេងចង្រៃនេះមិនដឹងជាកើតមករកស្អីទេ!"អ្នកស្រីកំណាចទាញកូនស្រីចេញមួយទំហឹង ក្មេងប្រុសដែលមានឈាមដាបពេញខ្លួន ហើមមុខហើមមាត់នោះកាលដែលអស់ពីបងស្រីការពារហើយ ក៏រឹតតែភ័យលើសដើម
"អ្នកម៉ាក់! ឲខ្ញុំសុំទោស!ខ្ញុំសុំទោស!សុំទោស!ឈប់វាយខ្ញុំទៅ!!!" ក្មេងនោះលើកដៃទាំងពីរសំពះទៅកាន់ម្ដាយដែលនៅតែវាយនាយ
"ឯងកាត់កាបូបយើង! យើងនឹងកាត់ស្បែកឯង!"អ្នកស្រីនិយាយហើយក៏ទាញកាំបិតដែលខ្លួនកាន់នោះទៅចាក់ខ្នងក្មេងប្រុស8ឆ្នាំមួយទំហឹង ឈាមយ៉ាងច្រើនក៏ដាបចេញមក
"អូន! ជ្រុលពេកហើយណា! "លោកវេហ្គាសនិយាយឡើងរត់ទៅត្រកងកូនប្រុស
"ឲវាងាប់ទៅ! យើងចង់បានកូនស្រី! តែអាម្សៀតនេះវាប្រុស! ឲវាងាប់ទៅ! "
*ផាច់* លោកវេហ្គាសទះកំភ្លៀងភរិយាមួយទំហឹង
" គេក៏ជាឈាមយើងដែល! កូនរីកា! ខលហៅឡានពេទ្យឲប្អូនឲលឿនឡើង!"លោកស្រែកកំហកឡើងឲកូនស្រីខលទៅកាន់ឡានពេទ្យ
#បច្ចុប្បន្ន
តក់! ទឹកភ្នែកស្រក់ចេញពីកែវភ្នែកមូលក្រឡង់ពណ៎ទឹកសមុទ្រនោះ។ ស្នាមដែលនៅសេសសល់ពីកាំបិតនោះគឺនៅមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ចាប់ពីពេលនោះមកគេមិនដែលស្គាល់អារម្មណ៍ថាគ្រួសារយ៉ាងមិចទេ ត្រូវរស់នៅម្នាក់ឯងនៅជាន់ដំបូលម្ដាយឪពុកមិនខ្វល់ខ្វាយជាមួយ មានត្រឹមបងស្រី តែពេលនេះបងស្រីនាយលែងនៅជាមួយនាយហើយ។
"យ៉ាងមិច? គិតរកផ្លូវរត់ចេញមែនទេ?"សម្លេងត្រជាក់ស្រេបប្រៀបបានទឹកកកបង្ហើបពីក្រោយខ្នងនាយកម្លោះ
"ទ្រង់យាងមកដោយរបៀបណា!?" រីគីជូតទឹកភ្នែកបែរទៅរកបុរសមាឌមាំ
"យើងចូលមកតាមណាក៏បាន! នេះជាបន្ទប់របស់យើង!"ស៊ុងហូនបោះពាក្យសម្ដីហើយក៏ដើរទៅកាន់សាឡុងដែលនៅក្បែរនោះ
"ខ្ញុំពិតជាមិនយល់នៅអ្វីដែលទ្រង់ចង់ធ្វើនោះទេ! ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាមិនអាចនៅទីនេះបានទេ! សូមទ្រង់នាំខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញទៅ! ការរៀបការឆ្កួតឡប់ស្អីនឹងមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ! ព្រោះខ្ញុំជាប្រុស! ចំណែកទ្រង់ក៏ជាមនុស្សប្រុស!"រីគីនិយាយទាំងមិនហ៊ានសម្លឹងទៅកាន់បុរសមាឌមាំដែលអង្គុយលើសាឡុងសម្លឹងមើលនាយឡើយ
"គិតម្ដងទៀតទៅ! រស់នៅទីនេះវានឹងដូចនរកប៉ុន្តែវាមានកន្លែងឲឯងគេងត្រឹមត្រូវជាងទីនោះ! "គេនិយាយមកហាក់មិនខ្វល់សោះតែម្ដង
#skip
ក្នុងវាំងពេលនេះគឺកំពុងមានគេដឹកផ្កាស្រស់ជាច្រើនកុងទីន័រមកដាក់តុបតែងរាជវាំងដ៏ធំនេះទាំងមូល។ មនុស្សម្នាក់ៗក៏មមាញឹករាងខ្លួន អ្នកខ្លះត្រូវរៀបចំផ្នែកក្រយាក្នុងកម្មវិធី ខ្លះចាត់ចែងការតុបតែង ហើយរីគីនឹងរាងក្រាស់ក៏រវល់នឹងគេមិនណយដែល។
"ឯងរួចរាល់ហើយឬនៅ? ធ្វើខ្លួនទៅលឈុតរៀបការ ឬទៅទាក់ប្រុស!"សម្ដៅគេនិយាយមកបានត្រឹមទទួលការសម្លឹងជាមួយក្រសែរភ្នែកទឹកសមុទ្រប៉ុណ្ណោះ
"ខ្ញុំរួចរាល់ហើយ! ទ្រង់យាងចេញទៅមុនទៅ!"គេតបញញឹមមិនសម ព្រោះក្នុងចិត្តគេគឺគ្មានកម្លាំងញញឹមទេ គេចេះតែញញឹមបង្គ្រប់កិច្ចប៉ុណ្ណោះ
"យើងមិនចេញ! ឯងឆាប់មកជាមួយយើងកុំគិតថាយើងមិនដឹងថាឯងគិតអីក្នុងខួរឲសោះ!"គេពិតជាសម្ដីអាក្រក់ណាស់
"ចឹងសូមទ្រង់យាង!"តាមចិត្តនាយបើនេះជាមនុស្សដទៃនាយនឹងទៅដាល់ឲបែកមាត់មិនខានទេ តែគេជាព្រះអង្គម្ចាស់ ទោះសម្ដីគេហាក់គ្មានអ្នកប្រដៅក៏មិនហ៊ានលូកដៃទៅស្ដីបន្ទោសដែល
IMYSMGINMANOLY
YOU ARE READING
គ្រាំស្នេហ៍ភរិយាជំនួស(វគ្គ១) | hoonki
Romanceក៏ព្រោះការភាន់ច្រលំបន្ដិចឈ្មោះជាអនាគតប្អូនថ្លៃបានឡើងមកជាភរិយា... នាយរៀបការនឹងគេព្រោះចង់សងសឹកនៅអ្វីដែលគេបានធ្វើមកលើមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនទោះបីជាគេប្រកែកថាគេមិនបានធ្វើក៏ដោយក៏នាយនៅតែចាត់ទុកគេជាឃាតករដែរ....
