၁၀နှစ်ကြာသော်....
ဆောနူးတစ်ယောက် အထိန်းတော်ကြီး
မသိခင် အိမ်တော်ထဲကခိုးထွက်လာပြီး အိမ်ရဲ့အနီးမှာရှိတဲ့တောအုပ်ထဲမှာ ဆေးပင်လေးတွေကိုယ်တိုင်ရှာပြီးခူးမယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ တောထဲဝင်လာခဲ့သည်။
နန်းတော်ထဲကထွက်လာတာတစ်လပဲရှိသေးပေမယ့် နန်းတော်ထဲမှာနေရတဲ့ဘဝထက် အခုအိမ်တော်သေးသေးလေးမှာနေရတဲ့ဘဝကို ပိုပြီးသဘောကျနေမိသည်။
နန်းတော်မှာဆို ရှိသမျှနန်းတွင်းသူတွေ မိန်းမစိုးတွေ ရဲမက်တွေ အကုန်လုံးအပြင် အယုတ်စွဆုံး ခမည်းတော်ကိုယ်တိုင်ကပါ ဆောနူးကိုမြင်ရင် သရဲတစ္ဆေကိုမြင်ရသလိုကြောက်လန့်ပြီး ရှောင်ဖယ်သွားကြသည်မဟုတ်ပါလား။
ဘယ်သူကမှ အပေါင်းအသင်းမလုပ်ချင်ဘဲ တော်ဝင်ကျောင်းတော်မှာ ပညာသင်ဖို့တောင် အခြားသူတွေကိုထိခိုက်စေမှာစိုးတာကြောင့်အဆောင်တော်မှာပင် ဆရာနဲ့ကန့်လန့်ကာခြားပြီး စာသင်ရတဲ့ ဆောနူးရဲ့ ကမ္ဘာက အခြားသူတွေနဲ့အမြဲတစေ သီးသန့်ဖြစ်နေတတ်သည်။
"မျက်နှာကိုမြင်လိုက်သူမှန်သမျှကို ကံဆိုးစေတဲ့မင်းသားလေး "
ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကြောင့် ဆောနူးမျက်နှာလေးကို
ဆောနူးကိုယ်တိုင်ကလွဲရင် မည်သူမျှမမြင်ဖူးချေ။
တစ်ခါတစ်လေတော့သာမန်လူတွေလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှင်သန်နေထိုင်ချင်ပေမယ့် ကျွန်တော့် မျက်နှာကိုမြင်ပြီး ကံဆိုးမှုတွေကြုံမယ့်သူတွေကိုတွေးလိုက်မိရင် မျက်နှာပေါ်က အနက်ရောင်ပဝါစကြီးကိုခဏလေးတောင်ဖယ်ရှားဖို့မဝံ့ရဲတော့ချေ။
ပဝါစကိုအမှတ်မထင် ဖြုတ်ထားမိရာကနေ မျက်နှာကိုမြင်သွားပြီး ကံဆိုးကာ ရေတွင်းထဲခြေချော်ကျသေဆုံးခဲ့တဲ့နန်းတွင်းသူတစ်ဦး၊
ညဘက်အိပ်ပျော်နေတုန်း နန်းဆောင်ကိုမီးလောင်လို့ လာရောက်ကယ်ဆယ်ရင်းကနေ အိပ်နေချိန်ပဝါအုပ်မထားမိတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုမြင်သွားတဲ့ ကိုယ်ရံတော်ရဲမက်အချို့ရဲ့ သေဆုံးမှု စသည့် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ကံဆိုးမှုတွေကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ရပြီးနောက်
YOU ARE READING
Majestic Love Story In Dae Goguyeo
Fanfictionစစ်ထွက်ခါနီးတိုင်း ဒီစစ်ပွဲက ကိုယ့်ရဲ့နောက်ဆုံးစစ်ပွဲဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတဲ့စိတ် အမြဲထည့်ထားတယ်။ အသက်ပေးပြီးကာကွယ်နေတဲ့ဒီဂိုဂူလျောမြေဆီကနေ လိုချင်မိတာဆိုလို့ မသေခင်မှာနမ်းရှိုက်သွားချင်တဲ့ ပါးအိအိလေးတွေရဲ့ပိုင်ရှင် အရှင့်သားပဲရှိပါတယ်။ စစ္ထြက္ခါနီးတိ...
