မနက္ခင္းက အခါတိုင္းႏွင့္ထူးမျခားနား။
ေရာင္နီမတက္မီ ႏိုးသည္။
စံကားဝါရနံ႔ကို ဦးစြာရသည္။
ေလျပည္ေႏြးေႏြးကို ခံစားမိသည္။
အိပ္ရာသိမ္းၿပီး ကိုယ္လက္သန႔္စင္ကာ ေတာင္ကလပ္ဆီ သားအမိႏွစ္ဦး ခပ္သြက္သြက္ထြက္ခြာၾကရ၏။
ထို႔ေနာက္ ေတာင္ကလပ္မွဆိုင္ေလး၌ အတူတူေဈးခင္းၾက၏။
အရာရာသည္ ယခင္ေန႔မ်ားအတိုင္း လည္ပတ္ေနဆဲ။
မတူသည္က သူတို႔သားအမိႏွစ္ဦး၏ဆက္ဆံေရး။
ယခင္က တက္တက္ႂကြႂကြႏွင့္ ေတာင္ကလပ္ဆီသြားသည့္ေျခလွမ္းတို႔က ယေန႔မွ ထိုင္းထိုင္းမႈိင္းမႈိင္း။
စကားေျပာသံတို႔ျဖင့္ အစဥ္ညံေနတတ္သည့္ ဆိုင္ကေလးကလည္း ထူးဆန္းစြာပင္တိတ္ဆိတ္လွ်က္။
သားအမိႏွစ္ဦးသား မနက္ေစာေစာေဈးခင္းၿပီးသည္အထိ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာျဖစ္ၾက။
ဆိုင္ခင္းေပးၿပီးေနာက္ ထက္ေနာင္ ဦးႀကီးဟန္တို႔ဆိုင္မွ လက္ဖက္ထမင္းသြားဝယ္ကာ ဆိုင္ထဲမွာပင္ဝင္စားလိုက္သည္။
ေနရခက္သည့္အေနအထားမွ ခဏတာအခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရရန္ ရည္႐ြယ္မိျခင္းသာ။
ပါဆယ္သာဆြဲေနက်ျဖစ္၍ ဦးႀကီးဟန္တို႔က ထူးဆန္းေနဟန္ျဖင့္ ၾကည့္လာၾကေသာ္လည္း ေမးေတာ့မေမး။
အျပန္၌ အေမႏွင့္ အငယ္မအတြက္ ပါဆယ္ထုပ္ခဲ့ရန္ကိုလည္း မေမ့ခဲ့။
ဆိုင္ျပန္ေရာက္သည့္အခါ သူဝယ္လာသည့္အထုပ္ကို တစ္ခ်က္ပင္လွမ္းၾကည့္မလာသည့္ ေဒၚပန္း႐ုံက ဘာသိဘာသာပင္။
ထက္ေနာင္လည္း ခုံေလးကိုယူကာ အေမႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ထိုင္ေနလိုက္သည္။
တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီထိုင္ကာ ၿငိမ္သက္ေနမိၾကရင္း ခဏအၾကာ နီနီေရာက္လာမွ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားကာ ထရပ္လိုက္သူက ထက္ေနာင္။
YOU ARE READING
ပုပ္ပားမြေမှ စံကားဝါ / ပုပၸားေျမမွ စံကားဝါ (Completed)
Romanceပုပ္ပားမြေမှ စကားဝါ ပင်လုံးညှာ ရွှေရောင်ဝင်းလေတော့ ကြူသင်းစွာ မွှေးရနံ့ရယ်(ကွယ်) နှလုံးသားအထိ...စွဲ။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ပုပ္ပားတောင်ကလပ်အမြင့်ကိုမေးခဲ့ရင် ပေပေါင်း 2417မြင့်တာကို မျက်ကွယ်ပြုလို့ ပေ1500လို့ပဲ ကိုယ်ဖြေမယ် မင်းနဲ့တွေခဲ့တဲ့နေရာ... ချစ်မိခ...
