REWRITE : Lets escape the reality

Chapter 15 part 2

Chapter 15 part 2

Habang nasa itaas na bahagi ng tore kami ng tore ay may biglang lumabas sa isa sa mga pinto at naglakad papunta sa dulo ng birandang iyon na walang harang na kahit ano.

Ang babaeng ito ay may collar sa leeg tanda ng pagiging alipin.

" Teka anong ginagawa nya?" 

Dito biglang nagsalita si Koko at sinabi ang tungkol sa babaeng iyon naisang biktima ng malupit na tadhana.

" Namatay ang kanyang ama dahil sa pagkakautang na hindi nabayaran at ang kanyang ina ay namatay sa sakit dahil walang pang pagamot." 

" Naging pambayad utang sila at naging alipin hanggang sa mapunta sa mapang abusong mga amo at dahil sa droga na isinasaksak sa kanyang kapatid ay nabaliw ito at namatay kalaunan." Dagdag nito.

Dito ay seryosong sinabi saakin ni Koko na ang mga ganung klaseng mga mapapait na kwento ng buhay ay tunay na nagaganap sa mundong ito at hindi basta katang isip lang.

" Ilang minuto mula ngayon nakatakda syang mamatay dahil sa pagpapatiwakal." 

" Ano? Seryoso ka ba?" 

Kitang kita ko ang matinding kalungkutan sa mga mata ng babae na halos blangko na dahil sa kawalan ng pag asa sa buhay. 

Matinding pag ka awa ang nararamdaman ko sa mga oras na ito pero tama lang ba ang gagawin nyang pagpapakamatay para matuldukan na ang pag hihirap nya?

" Ang kapalaran ng bawat isa sa mundong ito ay nakatakda at walang ibang pwedeng pumigil dito maliban sayo " 

"Ano? Ako?" 

Muling ipinaliwanag nya na hindi ako saklaw ng kahit anong tadhana ng ibang tao dahil nga sa nagkaroon ako ng kaalaman tungkol sa banal na libro at kaya kong gumawa ng sarili kong tadhana na maaaring bumago rin sa tadhana ng iba depende sa magiging parte nito sa buhay mo.

" Gusto kong iligtas mo sya sa tiyak na kamatayan." 

Nagulat ako sa narinig ko dahil tila inuutusan nya akong pigilan ang pagtalon ng babaeng iyon. Nauunawaan ko ang sinasabi nyang kakayahan ko na magbago ng kapalaran ng iba pero hindi nangangahulugan na magagawa ko talaga ito.

Ang ibig kong sabihin paano ko naman gagawin iyon? Kailangan ko ba syang kausapin o basta na lang hilahin palayo sa lugar na kinatatayuan nya.

Naisip ko lang kahit gawin ko yun ay wala naman magbabago. Naroon pa rin naman ang sakit at pagdurusa nya at maaalala at maaalala nya lang ito hangat nabubuhay sya.

Muli itong humakbang pasulong kaya naman napasigaw ako rito para pigilan sya.

" Teka sandali! " 

Sandali itong napahinto at nilingon ako.

" Kung ano man ang binabalak mo wag mong itutuloy yan.!" Sigaw ko

Sandaling tumahimik ang lugar at wala akong nasabi ibang bagay para ituloy ang pagpigil ko sa kanyang gagawin habang naaawa sa napakalamig nyang mga titig.

Parang hindi naman ito tama, kung pipigilan ko sya ngayon gamit lang ang mga salita ay tiyak bukas makalawa ay gagawin nya ulit ito. ano ba ang gagawin ko para mailigtas talaga sya?