[Unicode]
13.10.2003 ခုနှစ်ည 12:00အတိမှာဖြစ်သည်။ တစ်ခန်းလုံးဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေနဲ့သာပြည့်နှက်နေတဲ့ အနက်ရောင်ရဲတိုက်ကြီးရဲ့အပေါ်ဆုံးအခန်းမှာ ဂျွန်ဂျောင်ဂုတစ်ယောက်နာကျင်စွာအော်ဟစ်နေရသည်။
" အား.....မင်လေး..........!
မောင်တော့်ကိုကြည့်ပါအုန်းကွယ်.......!!
အား.....အား ပူတယ်..... မောင်တော်မခံစားနိုင်တော့ဘူး....."
ယောက်ကျားအရင့်မာကြီးတောင်မျက်ရည်ကျလောက်ထဲ့အထိလက်မောင်းတစ်ဖက်အသည်းခိုက်မတက်နာကျင်လှသည်။ ပုံစံမျိုးစုံသရုပ်ဖော်ထားတဲ့ဆေးမင်ကြောင်တွေက မီးခဲအလားနီရဲကာ အသားကိုမီးမြိုက်နေသကဲ့သို့ပူလောင်စေသည်။
" Jk......သထိထားနော် ရရဲ့လား ငါရေခဲယူခိုင်းလိုက်မယ်
လာကြစမ်း ရေခဲတွေယူပြီးကန်ထဲဖြည့်ကြ.... "
" ဂျင်.....ကျွန်တော် အရမ်းပူတာဘဲဗျာ ကယ်ပါအုန်း......!! "
" အေး အေးပါကွာ ခနလေးစောင့်နော်....."
ဂျင့်အသက် 15နှစ်ကတည်းက ဒီပုံစံအတိုင်းမြင်နေရတဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်လေးကိုလပြည့်လကွယ်နေ့တွေဆိုသိပ်သနားမိတယ် ကိုယ်ကလေးဘဝထဲကနေ ခံစားနေရတာဘယ်တော့များမှပျောက်မလဲသိချင်လှပါပြီ။
" အား...... အ့..... ပူတယ်
ကျွန်တော့်ကို မီးကျီးခဲနဲ့ထိုးနေသလိုဘဲ......"
" ဂုဏ်ယူပါတယ် ပတ်ကတော်......
သားယောက်ကျားလေးပါ
ဝတုတ်ပြီးဖြူဖွေးနေတာဘဲ ကလေးငယ်ဆံနွယ်လေးတွေကငွေရောင်လေးတွေဘဲရှင်....."
" အုဝဲ.....အဲ အုဝဲ....." " အား......ကျစ် "
ကလေးအော်သံနှင့်အတူ ဂျွန်မင်းကြီးရဲ့ လက်မောင်းရင်းကလူတစ်ယောက်ပုံတက်တူးလေးပျောက်ပျက်သွားသည်။
" Jk.....jkမင်းတက်တူး.....ပျောက် သွားတယ် "
" သူလာပြီ ဂျင် သူပြန်လာပြီ ဂျင်ရဲ့
ကျွန်တော့်ရဲ့သက်ညှာပြန်လာပြီ အဟား...... ဒီနေ့ကိုမှတ်ထား အချိန်ကိုရော "
" အေး အေး အခုမှ 0:01ဆိုတော့ 12 အထိမှာဖြစ်မယ်......!! "
" အောင်ပွဲခံဖို့လုပ်တော့ ဂျင် ကျွန်တော့်မိဖုရားမွေးဖွားလာပြီ
မနက်ဖြန်ကြရင် နေရာတိုင်းကိုလှူဖို့လုပ်......"
