[Unicode]
ရှေ့သို့တဖြည်းတိုးလာတဲ့ထိုလူကိုမြင်တိုင်းငါအစားခံရတော့မှာပါလားလို့တွေးမိပြီးတံတွေးမြိုချမိတာအကြိမ်ကြမ်ဖြစ်သည်။
" အတင်းမယူချင်ပင်မဲ့.....မောင်တော်စောင့်နေရတာကြာပြီမို့ မိုက်မဲတဲ့အမှားကိုခွင့်လွှတ်ပေး "
ကုတင်ပေါ်ခုန်တက်ပြီးလူကိုအုပ်မိုးလာသည်။ပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ညစ်ကာဆူထွက်လာတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းသည်။အပေါ်တစ်လှည့်အောက်တစ်လှည့်စုပ်ယူသည်။
" ပါးစပ်ဟပေး.... မောင်တော်အရမ်းနာနေပြီ "
ဟုတ်ပါသည်။သူတင်မကကိုယ်ပါကျောကနေဆူးကာနာနေတာဖြစ်သည်။ပါးစပ်ဟပေးလိုက်တာနဲ့ငါးအစာဟပ်လိုက်သလိုစွဲစုပ်ယူတော့သည်။လျှာကအာခံတွင်းထဲဝင်ကာပတ်မွှေနေသည်။ နမ်းရာမှထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံတွေကလူကိုမရိုးမယွဖြစ်စေတဲ့အပြင်ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုထိကပ်နေမှုကြောင့် သူ့ငယ်ပါကဗိုက်အနှံပွတ်သတ်နေသည်။ပူနွေးနွေးအရာကြီးက အိစိစိနဲ့ပွတ်ဆွဲနေတာ ခန္ဓာကိုယ်ကတွန့်လိမ်မိသည်အထိပင်။
" ယား.....ယားတယ် "
" ဘယ်နားကလဲ.....? "
" ဗိုက်က "
" ဒီနားလေးကပိုယားမှာ......!! "
အနောက်ပေါက်ဝကိုလက်တစ်ချောင်းနဲ့ပွတ်သတ်နေသည်။မပြောမဆိုဘဲ ထိုးဝင်လာတဲ့အခါဆူးကနဲခံစားလိုက်ရသည်။
" အာ့..... ပြောပြောဆိုဆိုလေးလုပ်ပါလား "
" မောင်တော် အစပျိုးမယ်နော်....."
ပါးစပ်ထဲလို့လက်နှစ်ချောင်းလာထည့်သည် ကိုက်ဖို့ထည့်ပေးတယ်အထင်နဲ့ကိုက်ဖို့ပြင်လိုက်ပင်မဲ့ လက်မံဝင်ရောက်လာတဲ့လက်ကြောင့် ထိုလက်နှစ်ချောင်းကိုအသာငုံကာစုပ်နေလိုက်ရသည်။
" နှစ်ချောင်းထည့်ကြည့်မယ်နော် "
လက်ကိုပြန်ထုတ်ကာ ချောဆီစွတ်လိုက်သည်။တင်သားလေးတွေကိုဖြဲကာ ပန်းဆီရောင်အပေါက်လေးထဲလက်နှစ်ချောင်းကိုထည့်ကာမွှေနေလိုက်သည်။လက်ချောင်းလေးတွေကိုလှုပ်ရှားပေးတော့တွင်းဝလေးကစိုစွတ်လာသည်။ အပေါ်ကနေလည်းလက်တွေကိုစုပ်ကာအားယူနေသည်။နောက်ထပ်တစ်ချောင်းပါထိုးသွင်းပြီးသုံးချောင်းထည့်ကာနေရာချဲ့ယူသည်။ထည့်လို့အဆင်ပြေမဲ့အနေအထားရောက်မှ မင်လေးပါးစပ်ထဲလက်ကိုထုတ်လိုက်သည်။
