geknecht

hoofdstuk 10

Koen kijkt nog even snel in de woonkamer als hij Frank volgt richting de hal. Hij lacht zacht als hij zijn middelste ziet liggen op de bank. Een duim in zijn mond, zijn wijsvinger wrijft over zijn eigen neusbrug. 

Frank kijkt ook en maakt snel een aantekening. Rob gedroeg zich anders dan leeftijdsgenoten en wilde nog een sociale test af laten nemen bij de jongen. Frank voelt medelijden voor de jongen, maar ook voor beide heren die weer door een pure hel moesten gaan. 

"Hij heeft het goed gedaan," zucht de sociale werker, "ik denk dat het zal helpen als Milo en jij konden proberen om hem andere dingen te vragen. Dingen die hij nu niet wilde of kon lossen." 

Koen knikt en kijkt naar de man. "Hij voelt zich momenteel veilig bij Matthyas en Raoul. Aan Roel kan ik het niet vragen, hij is zelf nog zo klein, maar Matt zou die taak wel op zich kunnen nemen. Uiteraard zullen Milo en ik onszelf ook inzetten voor de jongens."

Frank knikt en moet dan het nieuws nog breken over Kaat. Over de confessie die ze hem vertelde. "Kaat heeft trouwens wel iets zorgelijks opgebiecht," zucht Frank als hij de tussendeur sluit, "Kaat was niet zijn eerste lerares namelijk. Er was iemand anders, iemand waar Rob dus duidelijk ook niet over praat. We zijn met haar in contact gekomen en er zitten heel wat gaten in haar verhaal. Het is bijna te perfect dat ik niet denk dat het mogelijk is dat ze hem vanaf zijn vierde les heeft gegeven als ik kijk naar haar CV." 

Koen bijt op zijn lippen en kijkt hoofdschuddend naar Frank. Zijn eigen maag maakt weer salto's omdat er blijkbaar meer mensen betrokken waren bij de verdwijning van zijn kind en Rob die mensen was gaan zien als familie. 

"Denk je dat er iets is gebeurd toen hij bij haar was?" Koen zijn stem is zacht en breekbaar en hij weet niet wie of wat hij nu nog moet geloven. Hij wilde niet eens weten of hij het antwoord wilde weten, maar het moest. Hij moest het eerlijke antwoord hebben voor Rob zijn eigen veiligheid. 

"Het is gewoon. Kaat zei dat ze is weggegaan omdat Rob de spelletjes niet meer wilde spelen. ik ben niet blind voor wat dat kan betekenen. Ik hoop alleen dat we het fout hebben en dat we hem anders moeten interpre-"

Koen kan het niet meer aan en rent richting de wc om daar zijn maaginhoud te legen. Frank snelt achter de man aan en en wrijft over Koen zijn rug heen. "Het is oké. Sst. Het is vreselijk om te horen, dat snap ik heel goed Koen." 

Koen probeert de woorden van Frank te geloven, maar het is zwaarder dan hij ooit voor lief had kunnen nemen. Als Koen klaar is, helpt Frank hem overeind en houdt hem even beet in een knuffel. 

"Je staat er niet alleen voor Koen! Ook niet alleen met Milo en je andere kinderen. Je hebt onwijs veel mensen die je steunen en die je ten alle tijden kan vragen om hulp."

*

Robbie staat angstvallig dicht naast Raoul die op de grond zit. "Kijk! Daar gaat Matt!" Raoul wijst naar zijn broer die over het veld heen rent en zwaait naar zijn twee broertjes. 

Milo en Koen lieten beide heren niet uit het oog en stonden tegen het hek aan waar hun andere twee kinderen voor plaats hadden genomen. "Denk je dat ik ook mag voetballen?" vraagt Rob zacht voor de tweede keer vandaag. Hij vond het fascinerend en kon niet wachten tot hij ook mocht beginnen met voetballen. 

"Ik denk het wel," lacht Raoul weer, "ik had vandaag 3x gescoord he. Had je dat gehoord al van pap?" 

Koen kijkt verbaasd naar zijn man en Milo moet lachen. Hij had tegen Koen verteld dat Raoul zijn team met 10-0 af was gegaan. "Je gaat me niet vertellen dat hij drie keer in zijn eigen goal heeft geschoten toch?" 

Milo leunt in zijn schouders en haalt zijn schouders op. "Hij moest op Karel inschieten dus hij dacht dat hij daar moest scoren. Drie pareltjes van goals wel trouwens." 

Koen schudt zijn hoofd lachend en ziet zijn oudste telkens naar zijn broers kijkt. Zo nu en dan vliegt er een spits voorbij omdat de verdediger even afgeleid was, maar uiteindelijk haalde hij ze altijd in. 

"Hoe was het trouwens met de jongens? Heeft Matt het bed in elkaar kunnen zetten?" Koen drukt zijn lippen op die van zijn man. "Laten we daarover kletsen als de jongens dadelijk op bed liggen, of in ieder geval boven zijn. En ja. Onze handige heeft het bed gemaakt en ik heb nog een kapitaal uitgegeven aan kleding voor Rob." 

Milo zucht als hij het laatste fluitsignaal hoort. Matt rent meteen naar zijn broers en trekt beide in een knuffel. "Ze zijn weer compleet," snikt Koen zacht, "ze zijn echt compleet." 

Milo knikt en wrijft over Matt zijn haren. "Goed gedaan maatje! Ga jij douchen of pak je thuis een douche?" Matt antwoord dat hij thuis wel ging douchen maar even met zijn broertjes wilde voetballen op het veld, aangezien hun team de laatste was. 

"Pap mag Rob ook mee voetballen dan? Misschien kan je hem ook inschrijven meteen als hij dat wil." Rob knikt enthousiast en kijkt beide heren aan die knikken. "We zullen hem thuis inschrijven. Ga maar even lekker voetballen, pap en ik blijven wel even hier. Blijven jullie wel hier? Gewoon in het zicht?" 

Matt knikt en trekt zijn beide broertjes mee richting de goal. Hij legt de bal neer en legt Rob uit hoe hij tegen de bal aan moet trappen. De eerste paar keren maait hij er kansloos overheen, maar uiteindelijk begint hij het een beetje onder de knie te krijgen. 

"Dus Robbie," zucht Milo als beide kinderen buiten gehoor zijn, "hoe is het met hem? Heeft hij iets verteld over Wes?"

Koen voelt de misselijkheid weer opkomen en schudt zijn hoofd. "Nee hij heeft niks ergs over hem gezegd. Kaat, zijn juf, wist eigenlijk van niks. zij was alleen niet de eerste juf van Robbie. Ik bedoel, zonder er dieper op in te gaan. Ze zal nog een aantal keer naar de politie moeten gaan."

"Wacht even maat, een paar versnellingen terug jij. Waar hebben we het momenteel over? En zijn eerste juf? Ik dacht dat Kaat alleen zijn juf was." Milo zijn wenkbrauwen komen terecht in een frons. 

"Ik weet niet Miel, maar Frank had het waarschijnlijk over seksueel gedrag tegenover Rob. Dat hij. Nou ja, je weet wel." 

Meteen schudt hij zijn hoofd en voelt de tranen vloeien over zijn wangen. Milo moet terug op adem komen en moet ervoor zorgen dat hij niet ter plekke in zou storten. Dat scenario was toch uitgesloten?

"Wat?! Nee. Nee. Ik dacht dat we dat uit hadden gesloten toch?" 

Koen zucht en kijkt nog even naar zijn kinderen die druk aan het voetballen waren. Matthyas zijn aller beste vriend doet ook mee en kreeg een glimlach op zijn gezicht toen hij Robbie ook zag. Hij kende Matt al vanaf de peuterspeelzaal dus wist ook af van de verdwijning en de plotselinge terugkeer. 

"Er is geen fysiek bewijs. Gewoon - het is waarschijnlijk niks oké? Het is gewoon iets waar we even op moeten letten, maar Frank heeft een stapel papier neergelegd voor ons. Rob zal uiteindelijk toch een keer open moeten breken." 

Milo wrijft een paar keer hardhandig over zijn gezicht heen. "God Koen. Als er ook maar iemand een vinger op hem heeft gelegd."

Koen komt dichter tot Milo en slaat zijn armen liefdevol rond zijn man. Hij legt zijn hoofd tegen de schouder van Milo aan en zucht een paar keer. "Ik weet het Miel," zucht de man, "ik weet het. We moeten gewoon hoop houden dat niemand hem heeft aangeraakt. Hij was vrij stellig dat Wes niks heeft gedaan en ook Kaat zou een vriendelijk meisje zijn voor Rob."

Ze kijken naar de jongens die het onwijs naar hun zin hadden. Rob leek oprecht getalenteerd te zijn in voetbal en doelde zijn oudste broer meerdere keren uit met de bal aan zijn voeten. 

"Zal ik hem dan maar inschrijven?" lacht Milo als hij ziet hoe gelukkig zijn middelste is tijdens het voetballen. Koen knikt enthousiast en hoort Rob hun kant op komen rennen. 

"Hey maatje. Alles oké?"

Rob knikt zacht. "Ik wilde gewoon een knuffel van jullie." 

De puzzel lijkt completer dan ooit. Niet wetende wat er nog op hen te wachten stond.