geknecht

hoofdstuk 15

Koen en Milo keren terug naar de woonkamer, waar Robbie zijn tweede ontmoeting heeft met de hun toegewezen psycholoog, Lieke. De eerste ontmoeting was slechts een paar dagen geleden en was vooral een kennismaking. Nu knielt Robbie aan de zijkant van de eettafel tegenover haar, terwijl ze zachtjes praten en samen aan een legpuzzel werken.

Koen's hand vindt die van Milo tussen hen in, dankbaar dat zijn man zijn belofte is nagekomen en extra tijd heeft vrijgemaakt van werk. Het maakt een wereld van verschil, vooral nu Robbie nog niet op school zit. Het lijkt erop dat de jongen het wat beter doet met beide ouders thuis, alsof de stabiliteit zijn angst heeft verminderd.

Toch zijn er nog geen grote doorbraken geweest, en Koen wenste dat hij soms gewoon in het hoofd van zijn zoon kon kijken en kon weten wat er aan de hand is.

Lieke prijst de jongen wanneer hij het kader van de puzzel afmaakt, kijkt dan op naar de twee mannen. "Vind je het goed als we met je papa's praten over waar we het over hebben gehad?" vraagt ze vriendelijk.

Robbie pauzeert, kijkt op en aarzelt even voordat zijn lip tussen zijn tanden belandt en hij naar de vrouw knikt.

Lieke kijkt op naar de twee mannen, strijkt haar haar achter haar oor. "Robbie en ik hebben een beetje gepraat over hoe hij niet weet hoe hij jullie moet noemen, en we hebben het gehad over Wes, toch, Robbie?" Ze richt zich tot de jongen met een zachte uitdrukking. "Wil je ze vertellen hoe je je voelt?"

De achtjarige schudt daarop zijn hoofd, richt zijn wijde blauwe ogen verwachtingsvol op de vrouw. Lieke glimlacht en draait zich terug naar Koen en Milo. "Robbie vertelde me dat hij zich vooral verward voelt over Wes. Ik heb hem verteld dat dat begrijpelijk is, hij heeft vijf jaar lang geloofd dat die man zijn vader was en als hij nog steeds liefde voor hem voelt, is dat oké. En hij zegt dat hij wil dat jullie niet boos op hem worden omdat hij van Wes houdt, wat ik weet dat moeilijk is, maar misschien als Robbie het gevoel heeft dat hij jullie steun heeft, ongeacht wat hij voelt, dat het dan makkelijker voor hem wordt om zich in de toekomst naar jullie beiden open te stellen," legt ze uit met een zachte stem.

Koen knikt onmiddellijk, zonder aarzeling, in tegenstelling tot Milo. Hij begrijpt het, echt, het is meer dan een moeilijk wanneer hun zoon zegt dat hij zijn ontvoerder mist of van hem houdt, maar vanuit het perspectief van Robbie is dat volkomen normaal. Hij geloofde echt dat Wes zijn vader was en ze kunnen hem die vijf jaar niet ontzeggen. Hoe graag hij ze ook zou willen uitwissen.

Hij knijpt in Milo's hand terwijl hij zijn blik op Robbie richt, glimlachend wanneer de blauwe ogen van de jongen over de salontafel naar hem opkijken. "Ik zou nooit boos op je kunnen worden, schat, niet om hoe je je voelt. Ik heb het je eerder verteld, toch? Je laat jezelf gewoon voelen zoals je moet voelen en ik ben er altijd voor je. Ik en je papa, toch?"

De laatste vraag richt hij aan zijn man naast hem, die snel instemt, zijn ogen verdrietig terwijl hij een glimlach forceert naar hun kleine zoon.

Lieke glimlacht, richt haar aandacht weer op Robbie. "Is er iets wat je daarop wilt zeggen, Robbie?" vraagt ze, en de jongen wordt verlegen met drie paar ogen op hem gericht, zijn wangen worden roze terwijl hij zijn hoofd buigt en nee schudt. "Vind je het goed als ik je ouders vertel waar we nog meer over hebben gesproken?"

Robbie haalt weer zijn schouders op, dus kijkt Lieke terug naar de mannen.

"Robbie heeft veel gesproken over zijn kleinere broertje, Raoul. Hij vertelde me over de spelletjes die ze samen spelen en hoe Raoul voor hem zorgde toen hij zich vorige week niet zo goed voelde. Hij sprak ook over zijn grote broer en hoe ze gisteravond videospelletjes speelden. Hij spreekt heel lovend over hen beiden," vertelt ze, waardoor ze ebei glimlachen, Koen's hart verwarmt door de woorden. Lieke richt zich tot Koen. "Hij vertelde me dat jullie beiden gaan bakken wanneer hij zich een beetje ellendig voelt en hoe dat hem opvrolijkt, en hoe Milo de afgelopen paar dagen meer thuis is geweest van zijn werk."