ဤမှန်ကန်သော ချစ်ခြင်း‌မေတ္တာများကြောင့်

အပိုင်း(၂)

1994ခုနှစ်December30

ဒီဇင်ဘာရဲ့လကုန်ခါနီးတရက်အလိုမှာ ဒယ်ဂူးးဆေးရုံးကြီးတွင်ဗိုက်ကြီးသည်တဦးမီးဖွားနေသည်။ဆောင်းတွင်းကြီးးဖြစ်ပေမယ့်မိုးတွေ သည်းထန်စွာရွာသွန်းနေ‌သည်မှာ ခလေးငယ်ရဲ့ နက္ခက်ကြောင့်များလား ။ဖခင်ဖြစ်သူမှာလည်းး စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်မှာ ရှေ့ကခလေးများထက်ပင်ပိုပါ၏။ပိုဆို ယခုနောက်ဆုံးမွေးမည့်ခလေးမှာ လင်မယားနှယောက်အရမ်းမျှော်လင့်နေသော တဦးထဲသောသားလေး ဖြစ်မည်ဟုခန့်မှန်းထား‌‌ေသာကြောင့် ဖြစ်သည်။

-"ယောဘို ဂင်ချားနားကောယားး ခနလေးပဲသည်းခံပါကွာ ကိုယ်လည်းမင်းလိုဗိုက်မနာပေမယ့် အသဲနှလုံးတွေအပြင်ထွက်ကျတော့မလိုပဲကွာ "
မကြားမ‌ှန်းသိပေမယ့် ရေရွတ်မိသည်။အယ်မီတို့လင်မယားကလည်း အယ်မီကမွေးတာမကြာသေးလို့သွေးနုသားနုမို့ မလိုက်ရဘူးပါဘူးတဲ့လေ ခုမှခလေးမွေးဖူးတာ မဟုတ်ဘူးးဟု ခေါင်းမာစွာနဲ့ ချစ်ရတဲ့သူငယ်ချင်းကိုပါမလိူက်စေတဲ့သူ မီရာပါလေ။အာဂမိန်းမ။

ထိုစဉ် သမီးနှယောက်လာပြီးး

-"ဖေ အဆင်ပြေလား အိုမားမွေးပီလားး"
လို့ သမီးကြီးမှထိုင်တောင်မထိုင်ရသေး သူ့အမေကိုစိတ်ပူစွာမေးလိုက်သည်။ ဒီခလေးဟာ ကိုးနှစ်သာရှိသေးပေမယ့်လူကြီးသိတအားသိတာပါပဲ။
-"ဟုန်းရှင်းရေ အရမ်းစိတ်မပူနဲ့ သမီးကြီးအမေကဘယ်လိုလူမျိုးမလို့လဲ အရမ်းစိတ်ဓာတ်မာတဲ့အမျိုးသမီးမလား သူသမီးမောင်လေးကို အဆင်ပြေပြေမွေးနိုင်မှာပါကွ"
သမီးကြီးကိုစိတ်မပူအောင်သာပြောလိုက်ရသည် တကယ်တော့ ဘယ်လောက်ပူပန်နေလည်းကိုယ်သာအသိဆုံးးး နောက်ဆုံးခ‌ေလးဆိုပေမယ့် အသက်ကြီးမှသားတယောက်လောက်လိုချင်၍ ပူဆာမိသောကိုယ့်ကိုကိုယ်သာ အပြစ်တင်မိတော့သည်။ထို့စဉ်

-"အာပါး အဲ့ခလေးကခုထိမထွက်နိုင်သေးဘူးလား အိုမားကိုဘယ်ချိန်များနာအောင်လုပ်ဖို့စိတ်ကူးလည်းမသိဘူး အဲ့တာကြောင့် ‌မေ နာကျင်ရမှာစိုးလို့မမွေးစေချင်ပါဘူးဆို ဖေတို့ကနားမလည်ဘူး ဘာလို့လဲဖေက သမီးတို့နှယောက်နဲ့မလုံလောက်ဘူးလား အဲ့ပေါက်စလေးထွက်လာရင် မေတို့ကမီးကိုချစ်ပါအုံးမလားး"
မျက်ရည်အဝိုင်းသားငိုသံပါကြီးနှင့်ပြောလာသောသမီးငယ် ‌ေအာ်ခုတော့ သမီးလတ်လို့ခေါ်ရတော့မယ်ထင်ပါ့ ဟု အတွေးနဲ့ပြုံးမိပြီးမှ သမီးလေးကို စိတ်ထားတက်ချစ်တက်အောင်ပြုပြင်ပေးရမည်။ဒီကလေးကအကြီးမလေးနဲ့တော့မတူ နောက်ခလေးမရခင်ထိသူကအငယ်ဆိုတော့ဂျစ်တဲ့စိတ်ကလေးတော့ရှိအုံးမည်သာ ငယ်သူပေမို့ကိုးးး။