Chapter 34
October 28, 2023
အခန်း (၃၄)
တံခါးခေါက်သံ
ကျန်းရွှမ်းလင် စိတ်ထဲ ချီဟန်ကို တွေ့ရင် ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ ကြိုတွေးထားလိုက်ရင်း သူမကိုယ်သူမ ကျစ်ဆံမြီး ကျစ်နေလိုက်သည်။
...
အတိုချုံးပြောရရင်... သည် ဝစီပိတ် ကျင့်နေတဲ့ ခွေးအိုကြီးကို စကားလုံး တစ်ထောင်လောက် ပြောခိုင်းမည် ဖြစ်သည်။
သူမကို နားမလည်နိုင်အောင် ပြုံးပြပြီး၊ သည်လို လက်ဆောင်မျိုးကိုပေးပြီး၊ ဘာမှမရှင်းပြရဘူးလို့ သည်လူကို ဘယ်သူကများ သင်ပေးထားလိုက်လဲ။
“စကားပေါင်း တစ်ထောင်” ကျန်းရွှမ်းလင် ကျစ်ဆံမြီးကိုချလိုက်ပြီး အရင်က ချီဟန်နဲ့ ကုန်ဆုံးခဲ့တဲ့အချိန် တွေကို ပြန်တွေးလိုက်မိရင်း...လတ်တလော ချီဟန်ခဏခဏပြန်လာပေမယ့် နေ့တိုင်း ပြောတဲ့ စကားတွေက တကယ်တော့ အလုံး တစ်ရာပင် မပြည့်...
ရုတ်တရက်ကြီး ဆယ်ဆ ပြောစေချင်တာမျိုးက ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။
“ဒါဖြင့်လဲ...စကားလုံး ၅၀၀ ပေါ့ဟာ”
တကယ်တော့ လူအများစုက သူတို့တစ်နေ့ စကားဘယ်နှစ်ခွန်းပြောလဲ မရေထားတတ်ကြပါဘူး။ သူမ တစ်နေ့ စကားဘယ်လောက်ပြောသလဲမသိပါ။ ဒါပေမယ့် ကောလိပ် ဝင်ခွင့်စာရေးတုန်းက စာလုံးရေ ၈၀၀ နဲ့တင် အတော်လေး ပင်ပန်းခဲ့တာရယ်။
စကားတစ်ထောင်ဆို ပြောမနေနဲ့တော့...
“ငါ ဒီခွေးအိုကြီးကို စကားလုံး ၅၀၀ မှ မပြောခိုင်းနိုင်ရင် ငါ့မျိုးရိုးက ကျန်း မဟုတ်တော့ဘူး”
ကျန်းရွှမ်းလင် နှာမှုတ်လိုက်ကာ တံခါးဖွင့်ပြီး ကလေးတွေအတွက် မနက်စာပြင်၊ အဝတ်လျှော်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။
သူမ ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာရုံရှိသေး တစ်ခုခု လွဲနေတာကို သတိထားမိသည်။ အများအားဖြင့် ချီဟန်ကမနက် အစော အပြင်ထွက်သွားရင် တံခါး ပိတ်ခဲ့သည်ပင်..သို့သော် ယနေ့ တံခါးက ပွင့်နေသည်။
ကျန်းရွှမ်းလင် “....”
သူ တံခါးပိတ်ခဲ့ဖို့ မေ့သွားတာများလား။
