Diabolik Lovers New Version

Oczy Karlhenza

~~~
YUI
~~~

Mam dziwny sen. Bardzo dziwny. Nie mogę się obudzić. Chodź bardzo tego chcę. Odejdź. Zostaw mnie. Nie słucha. Nie odchodzi.

- Yui. Yui. Yui.

Ten sam męski głos przyzywa mnie do siebie. Chodź bardzo chcę nie mogę się mu oprzeć. To nie byłoby normalne.

- Musisz mi pomóc. Ona należy do mnie. - szeptał głos w mojej głowie.

Chyba się obudziłam. Moje zmysły zostały przytłumione. Jestem w transie i nie w transie. Wiem co się dzieje i nie wiem. Wstałam z łóżka i bezszelestnie wyszłam na cichy korytarz.

Idę. Nie wiem dokąd i wiem. Idę dalej. Nie mogę się zatrzymać, nie chcę. Ona jest jego. Tak powiedział głos. Dlaczego miałby kłamać? Przecież nie może. Poruszam się wolno i nienaturalnie. To takie normalne. Zombie. Idę. Nie wiem kiedy znalazłam się na trzecim piętrze i w bibliotece. Kim jest ona? Wiem to i nie wiem. Pole widzenia ograniczone. Nie myślę. Robię. Nie ma mnie. Jestem. Dział zakazany. Czy tu była Christa? A kto to w ogóle Christa? Znam ją? Nie. Tak. Nie. Tak. Nie wiem. Zimno mi. Gorąco mi.

- Ona jest moja, Yui. Oddaj mi ją.

Kim jest ona? Odpowiedź jest w mojej głowie, ale nie wiem w którym miejscu. Wyjmuję książkę. To ta ona? Nie wiem. Wychodzę. Schodzę do podziemi. Idę. On tam czeka. Mam na wpół przymknięte oczy. Idę dalej.

- Yui. - ten głos jest inny. Ciepły. Podziałał jak kubeł zimnej wody wylany na moją głowę. Nie wiedziałam, że moje serce nie bije puki nie zaczęło. Nie wiedziałam, że nie oddycham puki nie zaczęłam. Ten ktoś był za mną. Zatrzymał mnie głosem. Możliwe i nie możliwe. Dlaczego stoję? Rusz się. Nie mogę. Nie dam rady. Nawet on mi nie pomoże.

- Ayato. - mój głos był cieniusieńki. Nie mógł być mój.

Jak za dotknięciem magicznej różdżki trans, nie trans znikł. Osunęłam się na ziemię. Martwa? Nie. Żywa. Tylko czułam się martwa. Ciemność. Nastała ciemność.

- Nie!! - zawołał męski głos.

Zawiodłam go.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

To chyba Yui jest tym kretem. Zapraszam.