A Phone Beside Me (ChanBaek)

A Chance? Part 1

Baekhyun o gün Kyungsoo ve Jongin'e veda edip eve gitmişti. Chanyeol'a bir şans vermeli miydi? Bay Park ne olacaktı Ya da Sehun?

Sehun'un ufak jestinden etkilenmişti ama Chanyeol'a bunun için şans bile tanımamıştı.

Baekhyun tüm gün aynı konu hakkında saatlerce düşündü. Bir çıkar yol mutlaka olmalıydı.

Ertesi sabah Baekhyun normalden de erken kalkmıştı. Güneş dahi henüz doğmamıştı. Baekhyun üzerine bir hırka alıp telefonunu ve anahtarını aldı. Evlerine 4 km uzakta bir tepede park vardı, oradan denizin ve kumsalın güzelliğini rahatlıkla görebiliyordu. Baekhyun'un özel yeriydi. Her insan rahatlıkla buraya gidebilirdi ama Baekhyun burada kendini buluyordu.

Baekhyun yanındaki yaşlı ağaca yaslanıp hala karanlık olan denize baktı. Bir saat sonra her yer neredeyse aydınlık olacaktı. Dünkü konunun aklına gelmemesi için saçma konular üzerinde dahi durdu. Ama olmadı. O konuyu biran önce çözmeliydi.

Baekhyun bir an bu oyunu bilmece haline getirmeyi düşündü. Chanyeol ve Sehun'a aynı yakınlıkta davranıp bazı oyunlar yapabilirdi.

Baekhyun bir anda aklına gelen oyunla kahkaha attı. Küçükken level geçip prensesi kurtarıyordu. Şimdi ise ufak oyunlar oynayıp prensine ulaşıyordu. Ama durum farklıydı. Ortada prenses yoktu. İki adet prens vardı ve kötü vezir. 

'Chanyeol kötü vezirliğe yakışıyor aslında.'

'Ön yargılı Baekhyun! Oyunun sonunda kalbinin kimi seçeceğini şuan bilemezsin.'

'Sehun da benden hoşlandı aslında. Hoş da çocuk.'

'Chanyeol'da dev gibi. Kendimi güvende hissediyorum.'

'Sehun çok tatlı gülümsüyor.'

'Chanyeol çok sexi.'

Baekhyun tamamen nötr durumdaydı. Ne yapacağını bilmiyordu. Kimi seçeceğini, nasıl davranacağını. Chanyeol daha önce büyük bir acı yaşamış olmalıydı. Bay Park böyle söylemişti. Bunu öğrenmeyi istiyordu. Deliler gibi merak ediyordu. 

Sehun karşısına bir anda çıkmıştı. Belkide tanrı göndermişti. Chanyeol doğru insan değil, Sehun senin ruh eşin demek istemişti belki de.

'Nötr ol Baekhyun. Nötr'

Baekhyun düşüncelere dalmışken çoktan güneş doğmuştu. 

Ardı arkası gelmeyen telefon gürültüsünden sonra Baekhyun kendine gelip telefonunu açtı.

''Efendim anne.''

''Dışarıdayım. Evet sabah yürüyüşü.''

Baekhyun yavaş adımlarla eve ilerledi. Yine hiç bir şeyin farkında değildi. Onu takip eden adamların. Onu her an gözleyen aşık sapığın.  

Baekhyun ayak seslerini duymadığı halde, açılan bağcığını da fark etmemişti.

Baekhyun bağcığına takılıp yere düştü. Canı acımıştı. Gri eşofmanına bulaşan kana baktı. Dizi kanıyordu. Başını yere vurduğu için kaşı da patlamıştı. Ve pürüzsüz yanağında ulaşan bir çizik.

İkinci Part yolda ~~~~~♥