A Phone Beside Me (ChanBaek)

'Notice Me Byun Baekhyun'

Baekhyun siyah pantolonu ve üzerine giydiği lacivert tişört ile evden çıktı. İçinde değişik bir duygu vardı. Değişik hissediyordu.
Arabasını şirketin geniş bahçesinde rast gele bir yere park edip vakit kaybetmeden şirkete girdi ve asansöre yöneldi.

Bir kahve alıp şeker dahi atmadan odasına yöneldi. Oysa ki o şekersiz kahve içmeyi daha önce bir kez bile denememişti. Ama bunu umursamadı. Ya da umursamayacak kadar dalgındı.
Kahvesinden bir yudum aldı ve acı kahvenin boğazını tadıyla ve sıcaklığıyla yakışına tanık oldu.
Derin bir nefes aldı ve hangi ara giydiğini hatırlamadığı polarını masasının önünde duran koltuklardan birine fırlattı.
Bunalıyordu. Hiç bir şey yapmak istemiyordu.

Yavaşça yerinden kalktı ve çizim odasına girdi. Bir kaç bir şey karalamak ona iyi gelebilirdi.
Kalemlerin en pastel tonlarını seçerek yerine oturdu. Yeni bir şeyler düzenlemek güzel olabilirdi.

Baekhyun daha önce çizmiş olduğu ve yeni çizdiği 3 çizim ile birlikte odasından çıktı ve babasının odasına yönlendirdi adımlarını.
Kapıyı bir kaç kez tıklattı ve içeri girdi. Babasının bir kaç misafiri vardı. Onlara başıyla bir selam verdi ve masanın yakınlarına geldi.
"Bay Byun. Çizimleri getirmiştim."
"Ahh! Baekhyun, bu çizimlere Chanyeol bakıyor. İlk olarak ona göster son olarak beraber karar veririz. Daha sonra da benim yanıma uğra."
"Peki."
Baekhyun misafirlere bir kez dahi bakmadan odadan çıktı ve derin bir nefes aldı. Chanyeol ile nasıl yüzleşecekti?
Kafasını iki yana salladı. 'Sen bir şey yapmadın Baekhyun. Sadece o yanlış anladı. '

Baekhyun Chanyeol'un odasına yönlendirdi adımlarını. Kapıyı dahi tıklatmadan içeri girdi. Chanyeol masasında oturmuş, Lacivert gömleğinin kollarını katlamıştı ve bir şeyler çiziyor gibiydi.
"Chanyeol çizimler ile sen ilgileniyorsun değil mi?"
Chanyeol yavaşça başını salladı. Baekhyun masaya yaklaştı ve bir elinde tuttuğu resim çantasını masanın üzerine koydu. Bir eliyle resim çantasının sabit durmasını sağlarken, diğer eliyle de resim çantasının fermuarını açmaya çalıştı.
Sıkışmış mıydı bu lanet fermuar? Yanında ki karanlığı fark ettiğinde Chanyeol'un yanına geldiğini anladı. Yavaşça başını kaldırdı ve yüzüne baktı. 'Neden bu kadar kusursuz ve mükemmel duruyorsun Chanyeol?'
"Bırak da ben yapayım Baekhyun." Kusursuz yüz hattı ve buz gibi bir adet Chanyeol.
"O-Oh p-pe-ki." Baekhyun elindeki resim çantasını Chanyeol'un eline bıraktı.

Ama ikisi de ellerinin birbirine değdiği anda gelen uyarının beyinden önce kalplerine gittiğini asla bilemeyeceklerdi.

Chanyeol resim çantasını açıp içinde ki kâğıtları çıkardı. Sırayla baktığında hala ifadesi değişmemiş gibiydi.
"Çok mu kötü?" dedi Baekhyun. Korkuyordu. Çizdiği, emek gösterdiği bir şeyin diğer insanlar tarafından beğenilmemesinden ve eleştirilmesinden korkuyordu.

Aslında diğer insanlar değilde o kişinin sadece Chanyeol olduğunu anladığında çok geç olacaktı. Baekhyun bunu bilmiyordu. Bilmeyecekti.

Chanyeol kâğıtları aynı hizada durmaları için masaya bir kaç kez vurdu.
"O kadar kötü değil. Sadece duygularınla çiziyorsun. Ama Baekhyun unuttuğun bir durum var, insanlar duygularını saklamak için kıyafetlere ihtiyaç duyarlar. Kimse başkaları tarafından sorgulanmak istemez. Ve biz o insanların duygularını örtmeye çalışıyoruz, daha çok açığa çıkarmaya değil."
"Ben de duygularımı bu şekilde dışarı vuruyorum. Eğer bir insan ne hissettiğini açıkça söyleyemeyecekse bizi diğer canlılardan ayıran bir özellik olmazdı değil mi Chanyeol? Duygular yansıtılmak, söylenmek,giyinmek, bağırmak, delice yazmak/çizmek, çılgınca dans etmek ister. Duygular içerde kalmaya devam ettikçe o kişi kendi kendini sindirmeye başlar Chanyeol."
"Ellerin fazla soğuk. B vitamini takviyesi alman gerekebilir. Kendine dikkat etmelisin."
Chanyeol resim kâğıtlarını resim çantasına yerleştirdi ve Baekhyun'a uzattı.
"Bu arada eğer karşında ki bir aptalsa senin duygularını asla anlayamaz Baekhyun. Ne yaparsan yap anlamaz. İşte o zaman duygularını dışa vurmamak daha anlamlı bir fikir gibi gelir."
Çok yakındılar. Chanyeol neredeyse her kelimesinde Baekhyun'a biraz daha yaklaşmıştı ve şuan aralarında çok az mesafe vardı.
Chanyeol Baekhyun'un yüzüne üfledi. Bu durum kısa olanın gözlerinin kapanmasına neden olmuştu.
"Ben beğendiklerime işaret koydum. Baban karar versin."
Baekhyun odadan nasıl çıktığını hatırlamıyordu. Belki de bir rüyadaydı. Neden kalbi çok hızlı atıyordu peki?