O C S

Hoofdstuk 1

POV Harry

•

•

Niets kan anders zijn. De stemmen kunnen dat niet accepteren. Het zijn altijd de stemmen, altijd.

Elke pen, elk book, alles moet symetrisch liggen. Het moet allemaal georganiseerd zijn. Ik moet het licht uit en aan doen voor ik normaal uit mijn kamer kan verwijdenen.

Dat is mijn leven. Dat is het leven wat ik altijd zal hebben.

Ik ben niet gek, ik ben gewoon keurig.

Ik ben symetrisch.

Ik ben in orde.

Dat ben ik gewoon.

Ik kan mezelf niet vinden in een kamer dat gevuld is met geluiden, drukke mensen die elkaar aanraken. Zelfs kleine schouder aanraking is te veel.

Vuile, onreine handen die me aanraken.

Ik kan zo nergens wezen.

Ik kan geen sandwich maken zonder het te snijden in een rechte, symetrische lijn of evenveel jam aan elke kant smeren.

Zelfs de littekens op mijn armen zijn perfecte lijnen, geen cenimeter verkeerd. Ik kan het niet verpesten. De littekens zijn voor altijd, integenstelling tot een sandwich.

•

Mijn alarm ging af.

Beep,

Beep,

Beep,

Zet het af.

Opstaan. Kleren, tanden, handen wassen.

Was ze opnieuw,

En opnieuw,

Laatste keer.

Tijd voor ontbijt. Neem een boterham. Neem appelsiensap.

Drink,

Drink,

Drink,

Smeer jam, snij het in twee.

Hap,

Hap,

Hap

Boekentas nemen, klaar.

Rij,

Rij,

Rij.

School, middelbaar om correct te zijn. Wachtend tot al de zweetende, onreine tieners binnen zijn.

Binnen gaan,

Opnieuw,

Binnen gaan voor een laatste keer.