O C S

Hoofdstuk 3

GA NIET VERDER ALS JE NIET TEGEN ZELFVERMINKING KAN.

• • •

POV Harry

•
•

Ik zag Louis die dag niet meer, en alles ging zoals het normaal was. Ik reed naar huis. Ik maakte mijn huiswerk. Ik ging naar bed. Het is zoals altijd dezelfde routine.

Maar, die nacht, droomde ik over hem.
Ik droomde over Louis.

Hij zat daar te lezen. Nee, hij was aan het lezen voor mij. Zijn bril stond perfect op zijn kleine, schattige neus. Niemand was er. Het was alleen hij en ik. Hij was een gedicht aan het lezen. Iets oud, Shakespeare. Zijn zachte, hoge stem vulde de kleine kamer. Ik genoot van het moment. Hij was aan het lezen tot ik een verveeld, luide biep hoorde. Ik keek rond, zoekend naar het mysterieus geluid maar ik kon het niet vinden. Het biepte weer, en weer, en weer. Wat is dit geluid? Waar komt het vandaan?

Ik werd wakker en zette het vervelend geluid van de wekker af. Een diepe kreun verlaat mijn lippen en ik kreupte uit de warme dekens. Die droom.. waarom had ik die droom?

Homo

Pleeg zelfmoord

Ik schudde mijn hoofd. De zonneschijn verlichte mijn kamer zodat ik mijn slaperige ogen moest openen. Ik nam de kleren die ik de avond ervoor had klaar gelegd. Het was een simple zwarte skinny jeans met een witte shirt. Het was niet kleurijk. Ik deed mijn witte converse aan en binde de veters perfect, maar de ene lus was langer dan de andere dus moest ik het opnieuw doen.. een paar keer.

Mijn routine ging weer verder, ik at ontbijt. Mijn moeder was nog niet wakker.

Goed.

Ik liep de deur uit wanneer ik klaar was, klaar voor een andere dag in hell.

•

Met een diepe ademhaling loopte ik het geschiedenis lokaal binnen. Ik zette me neer aan de tafel waar ik altijd zat maar hij was er niet. Dacht hij dat ik raar was dus is hij veranderd van klas? Waarschijnlijk. Er ging een steek door mijn hart en ik keek naar de lege bank naast me. Ik nam mijn werkboek en draaide een pagina om als de leerkracht begon met de les, steeds teleurgesteld omdat Louis er niet is.

De deur van de klas vloog open met een luide krak wat alle aandacht van de klas trok. Ik keek op van mijn werk en een kleine glimlach vormde zich op mijn gezicht. Louis stond door verlegen met zijn tas over zijn schouder.

"Hallo Mr. Tomlinson, leuk dat je de les wil komen volgen." zei Mr. Banks op een vervelende toon.

Louis keek naar zijn voeten.

"Mijn alarm is niet afgegaan." mompelde hij, starend naar de grond met een kleine blos op zijn wangen.

"Het ziet er naar uit dat je weer naast Mr. Styles mag zitten." zei Mr. Banks.

Louis knikte en kwam naar achter, naast me.

Ik hoorde Zayn mompelen, "Sucks voor jou." als Louis voorbij hem kwaw.

Louis moest hier zitten, hij had helemaal geen kans. En gisteren kende hij me niet. Hij wou hier niet zitten. Waarom zou hij?

Maar toen hij neer zat, glimlachte hij.. weeral. Een kleine, "Hallo" rolde over zijn lippen voor hij zich verdiepte in zijn werk.

Misschien wou hij hier zitten. Misschien vond hij me leuk.. alleen misschien.

•