O C S

Hoofdstuk 12

POV Harry

De rit naar huis maakte me ziek, mijn gedachten deden pijn. Louis heeft sinds deze morgen niet meer tegen me gepraat, zelfs niet toen ik zijn naam zei. Maar het ergste was dat ik hem samen met Zayn zag. Ze waren aan het praten, zoals vrienden. Louis was vrienden geworden met de persoon die ik het meest haatte.

Ik haatte Louis. Hij speelde met me. Hij deed alsof hij mijn vriend was de hele tijd en zorgde ervoor dat ik verliefd op hem werd, zodat hij mijn hart kon breken.

Maar ik haatte hem ook niet. Ik wou hem kussen en zeggen hoeveel ik van hem hield.

Ik stapte uit de auto en liep naar binnen. Ik smeet de deur achter me dicht en rende naar boven, maar voor ik daar was kon ik haar dronken stem al horen.

"Wat denk je dat je aan het doen bent?" spuwde ze. Ik draaide me om zodat ik naar haar keek zonder ene emotie.

Ze kwam dichter en gaf me een luie glimlach.

"Ik dacht dat je weg ging met je vriend na school." zei ze, met de nadruk of vriend.

Ik had haar gezegt dat ik samen met Louis ging studeren na school voor een wiskunde opdracht, maar hij was nooit gekomen. Grote verassing.

"H-hij heeft gecancelt." Ik hoopte dat mijn woorden er niet stotterend uitkwamen maar mijn hart ging zo snel tekeer.

Ik voelde een klap tegen mijn wang, dezelfde plaats zoals de vorige keer, maar niet met dezelfde sterkte.

"Wil je dat herhalen?" haar adem stonk naar alcohol.

"Hij .. heeft gecancelt." zei ik geforceerd met een trillende stem.

Ze lachtte.

"Ik wist dat je geen vrienden had." en met die woorden begon ik te wenen.

Als de tranen over mijn wangen stroomde, liep ik de trap verder op en skipte de laatste treden zoals ik altijd deed, als ik naar mijn kamer loop terwijl ik haar hoorde lachen.

Mijn duimen zoekte trillend naar Louis zijn nummer. Zonder na te denken stuurde ik hem een bericht.

"Vind je me nog steeds leuk?"

Ik huilde harder als ik het bericht verzond, niet wetend of hij zou antwoorden. Maar in een paar seconden, deed hij dat.

"Nee. Je bent een freak en ik wil niets meer met je te maken hebben."

Dat was nodig om me over de brug te duwen. Ik snikte en liet mijn gsm vallen. Hij houdt niet van me. Tuurlijk deed hij dat niet. Alles wat hij zei en deed was een leugen.

Tuurlijk was het.

Jij bent een idioot.

Ik knielde neer en zocht naar wat ik nodig had. Ik trok zuchtend de zwarte zak uit de kast. Ik zocht even maar zag het dan glinsteren met het licht van de lamp. Ik nam een diepe zucht en keek naar het scherpe ding tussen mijn vingers. Ik vouwde mijn mouwen van mijn sweater zorgvuldig op. Ik keek naar de littekens die ik nauwkeurig op mijn armen had getekend. Sommige waren recent, maar sommige waren al geheeld. Mijn hand schudde en de tranen bleven over mijn wangen lopen. Maar het kon me niet schelen. Ik plaatste het scherpe mesje tegen mijn arm en maakte lijnen, die vervolgens rood werden gekleurd. Hoe meer sneden, hoe meer tranen er op de grond vielen. Ik deed het zelfde op mijn andere arm.

Dit krijg je dan

Ga dieper

Dat deed ik. Ik begon dieper en dieper terwijl het bloed van mijn arm rolde.