O C S

Hoofdstuk 24

POV Harry

Louis's ogen waren geconcentreerd en zijn tong stak een beetje uit de zijkant van zijn mond.

"Weet je, je ziet er echt schattig uit als je verbaasd bent." zei ik tegen de oudere jongen.

"Hou je mond," hij maakte een grapje, terwijl hij de pagina van zijn leesboek omslag, ook al las hij er niet echt iets van. Hij staarde leeg naar de pagina en zuchtte. 

"Waar moet ik het doen?" vroeg hij.

Ik wist precies wat hij bedoelde. Ik staarde naar zijn blauwe ogen en ademde diep in, "Wat je maar wilt, Lou. Het is jouw leven." antwoord ik terwijl ik een stuk van zijn bruine lokken achter zijn oor stopte. Er was een pauze. Louis sloot zijn boek en draaide zich op zijn kant om mij aan te kijken. We lagen op onze buik op zijn bed.

"Wat als ik uit de kast kom voor de hele school? Zou hetzelfde dan gebeuren? Zouden ze me dan ook haten?" Louis zag er eerlijk gezegd bang uit toen hij sprak. 

Ik dacht even voor ik reageerde, "Wat als ze samen uit de kast komen? Dan ben je niet alleen." bood ik aan. Toen de woorden uit mijn mond kwamen, lichtte Louis's gezicht meteen op. Er werd een glimlach op zijn schattige kleine lippen gevormd. 

"Zouden we als koppel naar buiten willen komen?" vroeg hij, terwijl hij opzij keek. 

"Ja, ik bedoel, doe je dat?"

"Ja" antwoordde hij, 'wat dacht je van, zoals, op zaterdag, tijdens mijn feestje?" vroeg Louis na een korte pauze. 

Ik knikte, "ja, oke."

Louis drukte zijn lippen op de mijne, lachend in een kus. Ik besloot een tijdje geleden dat ik veel plezier beleef aan het kussen van Louis's perfecte lippen. Zijn lippen waren als snoep en ik kon hem uren lang knuffelen. 

-

-

Het nieuwe appartement dat ik met mijn stiefvader deelde was helemaal vol. Het had slechts twee slaapkamers en ze waren klein. Ik kon nauwelijks in de mijne rond lopen zonder tegen mijn bed te botsen. Mijn stiefvader en ik waren nooit erg close, maar ik kon hem wel uitstaan. De eerste paar weken dat ik in het groezelige huis woonde, besefte ik hoeveel beter het was om niet elke beweging van mij in angst voor mijn moeder te hoeven zien. Ik heb haar een keer bezocht, maar het was kort. De kamer waarin we elkaar ontmoetten had witte muren en een houten vloer met tien banken die koud en hard waren. Er stonden bewakers bij elke ingang en hielden ons nauwlettend in de gaten.

"Hoi," haar stem was stil terwijl ik zat. Haar ogen waren rood en haar haren waren korter en vielen net boven haar schouders. Haar gezicht werd schoon geveegd van alle make-up. Ze had witte kleren aan en een lieve glimlach, "hé" had ik gezegd. 

We hebben een paar minuten gepraat totdat de bewakers me vertelde dat ik moest vertrekken. Ik deed wat ze zeiden en keek niet terug naar haar toen ik wegging. Ik was verdrietig dat ze ziek is, maar ik ook, dus ik kon niet oordelen. Ik scande mijn plank voor een boek om te lezen. Voordat ik besloot ik dat ik niet wilde lezen, dus ik sms'te Louis. 

Hoi

Ik ging op mijn bed liggen en staarde naar het plafond. Mijn telefoon zoemde tegen mijn borst. Ik typte een antwoord en Louis antwoordde in een oogwenk. 

He

-

-

Louis gaf me een stukje tape en ik plaatste het op de streaker en liet het boven de deur hangen. 

"Ziet er goed uit, schat" ik bloosde terwijl ik van de kruk stapte en met Louis naar binnen ging. 

"Oké, we hebben een uurtje totdat iedereen komt," zei Louis terwijl hij de deur dicht deed. Ik knikte. Louis had dit feestje helemaal zelf gepland. Het wat de perfecte combinatie van een kerstfeestje en een verjaardagsfeestje. Hij droeg een lelijke kersttrui die er echt groot uitzag; het was dus super schattig. Zijn huis was leeg dus stuurde hij de enkele mensen om te laten weten dat ze welkom waren. Het was een leugen. Een paar mensen veranderde in ongeveer 30 mensen, waar ik niet opgewonden van was.