O C S

Hoofdstuk 23

POV Harry

Mijn handen waren aan het trillen toen ik de deur van het schoolgebouw opende. Het was ondertussen al twee weken sinds ik hier voor het laatst was. Ik was met opzet te laat zodat niemand me kon zien. De gang was koud en leeg. Zelfs als ik voorbij de lokalen liep, bleef het stil. Iets in mijn hoofd zei dat ik moest lopen dus deed ik dat. Eens ik aangekomen was aan mijn lokaal, deed ik de deur open zonder achter me te kijken. Studenten zaten achter hun tafel zonder enige emotie op hun gezicht. Vanachter zat Louis. Hij had dezelfde gezichtsexpressie als de rest van de klas. Zijn ogen waren koud en leeg. Ik wou mijn mond open doen om iets te zeggen, maar er kwam niets uit. Ik wou hem wakker maken maar mijn handen gingen zo door hem zoals een geest. 

Ik voelde een hand op mijn schouder en draaide me om om Zayn te zien lachten, "gaat het, freak?" Hij was de enigste persoon die niet leek op een standbeeld. Ik kreeg opeens een scherpe steek in mijn zij. Ik keek naar beneden, naar het mes dat in mijn lichaam stak terwijl er bloed op de grond liep. 

Ik schreeuwde voor help, maar er kwam niks uit mijn mond. Er was een stil gegiechel. Ik keek op en zag dat het van Louis kwam. Hij lachte me uit, "freak!" de andere studenten begonnen ook te lachen terwijl ik op de grond lag te bloeden. 

Ik schrok wakker en nam even de tijd om op adem te komen. Licht was mijn kamer aan het binnen komen en mijn klok zei me dat het 6 uur in de ochtend was. De laatste week heb ik nachtmerries gehad over het teruggaan naar school, maar vandaag ging ik ook werkelijk terug. Ik deed mijn lamp aan, vier keer, en stond op. Mijn stiefvader en ik, waar ik nu woon, hadden al mijn dozen in de kamer geplaatst. Het was een klein appartement met twee slaapkamers maar het maakte me niks uit. Ik was bijna zeventien dus kon ik op achttien verhuizen. Dit leven achter me laten. 

Na mijn douche, stuurde ik Louis een bericht. 

"Hey, hoelaat ben je er?"

Louis wou me naar school brengen. 

"20 min"

Ik glimlachte even en deed verder. Ik vond Louis echt leuk. 

-

-

-

"Ben je al op bezoek geweest?" vroeg Louis terwijl hij ons naar school reed.

"Nee." de kans dat mijn moeder binnen het jaar uit de instelling mocht, was heel klein. 

"Oh." zei Louis als hij de radio luider zette. Hij zong stil mee. Hij had een prachtige stem.

Mijn hart ging snel toen was gearriveerd waren in school. Louis gaf me een kus. Ik deed de deur open en deed die voorzichtig terug dicht om hem dan terug open te doen en hem terug te sluiten. En opnieuw. En opnieuw. 

"Harry." mompelde Louis terwijl ik de deur dicht deed voor de zesde keer, "wat is er?"

Ik kon het niet. Ik kon niet terug gaan. 

"Ze is weg, weet je? Cloe is weg." ik knikte. Na dat mijn therapeut achter de Facebook berichten kwam, was Cloe geschorst voor drie weken. Ze moest strafwerk gaan doen en ik zou er alles aan doen om haar in die oranje kleren te zien hoe ze afval opruimt. 

"Ze denken nog steeds dat ik een freak ben." mompelde ik terug terwijl ik mijn mouwen van de pull naar beneden trok. 

"Het maakt niet uit wat ze denken, want ik vind je heel, heel leuk." Ik bloosde bij zijn opmerking. Er was niemand meer in de parking en Louis kwam dichter voor een kus op mijn wang. 

"I-ik weet het. Dankje." zei ik glimlachend naar de grond.

"Zullen we naar binnen gaan?"

Toen we naar binnen gingen, waren mijn wangen rood en mijn hart ging zo snel. Ik voelde iedereen zijn ogen op mij ookal was het niet zo. Er waren een paar mensen aan het kijken. Louis stond naast me om samen door de gang ge gaan.