O C S

Hoofdstuk 25

TW. TW. TW. TW. TW. TW

POV Harry

12:56

Mijn hart klopte tegen mijn borst. Ik kon iet ademen of bewegen of wat dan ook. Ik wilde schreeuwen. Mijn ogen waren gefixeerd op Louis en de tijd bevroor. Ik kon het niet. Zonder terug te kijken, verliet ik het huis. De muziek stond zo hard. Mijn gedachten waren vervormd. Alles was een puinhoop en ik kon het gewoon niet. Ik begon niet te huilen totdat ik veilig in de auto zat waarna de eerste traan viel. Hoe had ik Louis kunnen vertrouwen?

Waarom zou hij me ooit willen, freak

Ik ben compleet waardeloos

Louis Tomlinson heeft me nooit gemogen. Waarom zou hij? Hij had geen enkele reden om dat te doen. Er was niets om van mij te houden.

Louis Tomlinson is een zielloos mens en ik had hem nooit moeten vertrouwen. Ik had hem niet mogen geloven. Elk woord dat hij tegen me zei was een leugen. Hij heeft het beloofd. Hij beloofde het.

Ik reed zo snel ik kon naar huis en negeerde mijn telefoon die een paar keer zoemde met een sms. Ik moest naar huis, alleen en weg van iedereen. Het appartement was leeg toen ik aankwam en ik ging direct naar de badkamer zonder moeite te doen om de voordeur op slot te doen. Ik gooide mijn telefoon opzij en gleed naar beneden langs de koude tegels.

Mijn hoofd bonkte en mijn handen trilden.

Ik dacht gewoon aan wat mijn therapeut altijd zei, wat ze me vertelde te doen.

Adem in

Adem uit

Denk erover na

Zoek een alternatief

Maar je verdient het

Tranen rolde over mijn wangen.

Louis houdt niet van me. Louis hield nooit van me. Het deed pijn om te denken en ik wilde dat het stopte. Wat was er mis met mij? Mijn handen wilden niet stoppen met schudden en mijn hart klopte te snel. Zoek een alternatief. Alles om me af te leiden van wat ik wilde doen.

Alles.

Ik zat daar een paar minuten diep te ademen. Het beeld van Louis met die andere jongen bleef door mijn hoofd knipperen. Ik heb die jonger nooit eerder gezien. Hoe kon Louis dit doen?

Omdat ik waardeloos ben

Alternatieven, herhaalde ik in mijn hoofd. Mijn therapeut vertelde me om mijn gevoelens uit te schrijven als ik wilde snijden. Schrijf ze uit. Het was simpel. Maar ik zou ze liever op mijn huid schrijven. Een pen vervangen door een mes.

Nee

Nee. Dat kan ik niet?

Ik stond snel op en pakte een pen en notitieboekje uit mijn kast. Ik negeerde hoe fel mijn benen aan het schudden waren. Ik opende een pagina terwijl ik op mijn bed zat. Mijn hand was nog steeds aan het schudden terwijl ik het eerste woord dat in mijn hoofd opkwam neerkrabbelde.

Louis.

Dat was alles wat ik dacht. Louis en hoe wreed hij was. Louis en hoe hij nooit van me hield.

Louis, Louis, Louis

Ik schreef zijn naam steeds weer op en elke keer werd mijn hand slordiger en slordiger. Ik zorgde dat elk woord gelijkmatig verdeeld was, maar mijn hand schudde zo fel dat ik het niet kon helpen hoe slordig mijn schrijven werd. Ik verstikte in mijn tranen en al snel was de hele pagina bedekt met dezelfde naam - dezelfde naam die nu voor mij als vergif smaakte.