O C S

Hoofdstuk 17

POV Louis

Wanneer Niall mijn woorden hoorde, werd zijn grip losser en de jongen viel op de grond. Ik liep naar hem toe en duwde Niall aan de kant. Harry zat met zijn rug tegen de muur maar zijn ogen waren gesloten. Ik knielde naast hem neer en veegde een traan weg.

"Niall.. wat heb je gedaan?" Vroeg ik aan de blonde jongen die achter me stond in shock.

'Ik.. niet.. shit," Niall stotterde en legde een hand op zijn mond, om zijn tranen te kunnen bedwingen.

Ik nam Harry voorzichtig in mijn armen en negeerde Niall.

'Is hij.. oh god.. is hij oke? Bel alsjeblieft die politie niet, Lou. Ik bedoelde het niet zo, maar ik zag jullie twee en ik.. ik weet het niet." Ratelde Niall door, door zijn tranen.

"Zwijg" mompelde ik. Harry zijn nek was rood maar zijn ademhaling was stabiel. Ik vroeg me af waarom hij niet wakker werd en begon te panikeren.

Harry werd niet wakker.

Hij was aan het sterven.. het kon niet anders.

Maar als ik een ambulance zou bellen, was Niall eraan en zou misschien naar de gevangenis moeten.

Opeens hoorde ik een hoest naast mij. Ik keek naar Harry wiens ogen langzaam open gingen.

"Harry? Harry probeer rustig te ademen?"

Het duurde een tijdje voor hij normaal begon te ademen.

"Louis," zijn stem was heser dan normaal. Verwachtend dat ik iets ging zeggen, bleef ik stil.

"Harry.." Ik keek op naar Niall die langzaam naar Harry liep, die op mijn schoot lag op de grond. Harry keek op in angst en ging terug tegen te muur zitten met zijn handen voor zijn hoofd. Voor ik het allemaal kon vatten, begon Harry te schreeuwen. Het duurde maar een seconde voor ik wist waarom. Harry's zicht ging naar de slanke, blonde jongen.

"Get out!" Riep ik naar Niall terwijl ik de deur opende. Hij staarde naar mij in shock, dan naar Harry, daarna verliet hij de kamer.

Harry's handen zaten in zijn krullen. Door het bijten op zijn eigen lippen, begonnen ze te bloeden. Zijn ademhaling was zo snel en het was zo pijnlijk om het te zien.

Ik knielde voor hem neer. Zijn ogen waren rood en dik en ik wist wat er gebeurde. Hij had een paniekaanval.

POV Harry

Ik wist niet wat er gebeurde. De ene moment was ik aan het lachen met Louis en het andere moment werd ik tegen te muur geduwd door Niall. Ik herinnerde me dat ik probeerde uit zijn grip te ontsnappen maar hij was veel sterker dan mij. Ik herinnerde het opgeven. Toen werd ik wakker in Louis's armen en voelde ik me veilig, maar Niall stond daar en opeens werd ik bang.

De kamer begon te draaien en het voelde aan of ik zou gaan schreeuwen of flauwvallen. Dus ik schreeuwde, waarschijnlijk meer dan één keer want achter dat, voelde mijn keel pijnlijk aan.

Wanneer ik mijn ogen opende lag ik in bed terwijl Louis door mijn haar ging en ik viel terug in de duisternis.

POV Louis

Ik hield mijn adem in en ging naar buiten, waar Niall heen en weer liep maar ik wou een verklaring, een reden waarom hij dit gedaan heeft.

"Is hij oke?"

"Het gaat goed, naast een paniekaanval die hij juist had door jou." Het maakte me niet uit hoe Niall zich nu voelde. Hij verdiende het. Niall liet zijn blik vallen naar de grond en begon terug te huilen, "ik wou dit niet doen, Louis.'