O C S

Hoofdstuk 4

POV Harry

Het was de volgende dag tijdens de middagpauze toen ik besefte hoe sterk mijn gevoelens voor Louis waren. We zaten beide aan onze tafel, maar het enigste wat ik deed was hem bewonderen. Ik keek hoe hij zacht op zijn lip beet als zijn ogen de pagina scannen. Hij keek langzaam op en keek in mijn ogen, maar ik keek snel naar beneden naar mijn boek. Ik hoop dat hij niet zag dat ik aan het staren was. Hij schraapte zijn keel en ik keek op.

"Harry, zijn we vrienden?"

Ik bevroor. Zijn we? Kunnen we? Hoe antwoord ik dit?

Ik legde mijn boek neer en dacht.

"Zou je .. wil je?" Vroeg ik als ik op mijn lip beet.

Hij glimlachte direct.

"Ja. Ik wil, wil jij?"

Hij wil vrienden zijn met wij. Zoals, echte vrienden. Dat was raar. Ik had nog nooit een vriend. Ik bedoel, ik had een paar mensen die deden dat ze me leuk vonden maar ze wouden nooit tijd met me spenderen.

Ik glimlachte, "Ik wil."

Hij glimlachte en las verder zijn boek.

Is dat hoe het werkt? Word je vrienden als je het beide bevestigt? Ik voelde dat het niet juist was, dus nam ik het in eigen handen.

"Wat doe je .. um .. in je vrije tijd?" Vroeg ik, niemand vraagt zo iets.

Hij lachte een beetje en legde zijn boek neer.

"Ik lees graag en ik speel voetbal." Zei hij met een glimlach. "En jij?" Eindigde hij.

"Ik vind lezen ook leuk en ik zing graag maar ik ben niet goed."

"Vertel meer."

De rest van de dag vertelde we over elkaar. Ik vertelde hem over de scheiding van mijn ouders en mijn zus. Hij vertelde over zijn ouders en zussen. We lachten om sommige dingen, maakte grappen om stomme dingen. En voor een keer in mijn leven voelde ik me geliefd. Ik kwam te weten dat Louis verhuist was naar Doncaster omdat hij gepest werd in zijn andere school. Hij wou een nieuw leven beginnen en vergat het verleden. Ik dacht dat het cool was dat zijn ouders daarom verhuist zijn. Mijn moeder geeft niet eens om me.

Louis gaf zijn nummer en zei dat ik hem later moest sturen. Dat was spannend. Ik glimlachte toen hij het papiertje met zijn nummer gaf. We lachten tot Mr. Banks binnen kwam. Louis legde zijn boek per ongeluk half van zijn bank. Ik slikte.

Het is niet gelijk.

Het is niet symmetrisch

Het kleine stemmetje in mijn gedachten schreeuwde.

Louis keek me met een verwarde blik aan.

Ik staarde naar het boek.

Ik moest het verleggen.

"Harry, wa-"

Ik liet hem niet uitspreken en legde het boek correct.

Een kleine opgeluchte zucht verlaten mijn mond terwijl Louis naar me keek.

Maar toen ik naar hem keek veranderde zijn blik in een glimlach.

Ik schraapte mijn keel en keek naar beneden. Ik hoorde Louis mompelen voor hij zijn mond open trok.

"Dus.." Zei hij om onze conversatie verder te laten gaan.

Ik verstond hem niet. Hij negeerde al mijn rare tiks. Hij vroeg er nooit om. Het was gewoon raar.

Toen de les gedaan was, wachtte Louis tot ik mijn stoel duwde, opnieuw, opnieuw, opnieuw, en we vetrokken.

°

Ik zat in de zetel in de woonkamer met mijn gsm op mijn benen. Ik moest hem iets sturen maar ik staarde naar het scherm. Zou ik? Ik wou het ontgrendelen toen mijn moeder binnen kwam met een zwarte jurk. Ze gaf me een kleine glimlach en zette zich zelf voor me. Ik prulde met het einde van mijn pull, om er zeker van te zijn dat mijn armen verborgen waren. Ze keek voor een seconde naar me.

"Wat ben je aan het doen?" Vroeg ze en wees naar mijn gsm.

Ik slikte. Wat moest ik zeggen?

Ik wou een jongen sturen, ik denk dat hij mijn vriend is maar ik heb rare gedachten over hem en ik denk niet dat ik hetero ben.

Als het.

Ik zuchte.

"Ik wou een vr-vriend sturen." Zei ik zonder oog contact te maken.

"Praat duidelijk." Zei ze.

Ik schrok even van haar luid antwoord, maar schraapte mijn keel en sprak iets luider.

"Ik ging een bericht sturen naar een vriend."

Ik keek op en zag haar lachen.

"Goed." Zei ze met een grijns. Ik slikte.

"Ik wist niet dat je vrienden had."

Ik kreeg een brok in mijn keel.

"Wel ik .. heb er een." Zei ik zonder naar haar te kijken.

Ik hoorde een donkere lach voor ze vertrok, ze zei dat ze uit ging met Robin, mijn stiefvader. Ik vond het niet erg dat ze geen dag zei, daar aan tegen smijt ik mijn gsm op ze zetel en bracht mijn handen naar mijn gezocht, voelend hoe de tranen naar beneden stroomde.

Nieland houd van je.